De kleuren
De fotograaf is terug op zijn eiland. Bij de supermarkt in Formerum haalt hij laurierblad, kruidnagel, wortels en andere ingrediënten. In het goed verscholen huis van zijn vader maakt hij een stoofpotje. Zijn vader legt een lp van Ahmad Jamal op de platenspeler. Live at the Pershing.
‘De beste pianist van de afgelopen zeventig jaar,’ zegt hij tegen zijn zoon. Hij herhaalt met nadruk: ‘Zeventig jaar.’
Hij zegt dat Jamal een bijzondere lichtheid in zijn spel heeft. In dezelfde ademtocht vraagt hij waarom zijn zoon niet op het eiland komt wonen. Wat moet hij toch in het land? Maar de fotograaf geeft geen antwoord. Het stoofpotje pruttelt op het fornuis.
Bij de koffie en de televisie lijkt de avond compleet. Toch moet de fotograaf nog iets doen. Hij hangt zijn camera om zijn nek. Als vanzelf loopt hij naar buiten, de straat uit, een bocht om, via een fietspad de duinen in. Hij is alleen met zijn gedachten. Er bestaan veertien soorten genot en twaalf soorten pijn, denkt hij. Hij kijkt omhoog en maakt een pas op de plaats.
Het zijn niet de goed zichtbare sterren die hem stil doen staan. Het zijn de kleuren van de hemel. Hij zet zijn camera aan en probeert ze in beeld te krijgen.
‘Reade wolken, blaue lucht, gele helmen, griën ges, wyt sân.’
Niemand hoort hem, maar hij heeft het gezegd. Hij maakt tien, twintig foto’s en kijkt.
Op het schermpje zijn de kleuren niet terug te zien, alleen het gewone donker van de avond. Hij schiet er weer twintig. Nog steeds ontsnappen de kleuren aan hem. Hij vraagt zich af of ze er wel echt zijn. Of er misschien iets verkeerds in het eten zat. Was dat laurierblad nog goed?
Hij loopt het strand op en blijft fotograferen. Zijn voetstappen schuiven weg in het zand. Hij denkt aan de muziek van Ahmad Jamal. Er zit inderdaad een bepaalde lichtheid in. Een glinsterend geluid. De sterrenhemel die uit een instrument komt, hoe is het mogelijk.
© Jos Rouw
Jos Rouw noemt zichzelf een ‘verdwaalde Zeeuws-Vlaming’. Hij studeerde communicatie- en informatiewetenschappen in Tilburg en werkt als tekstschrijver. Samen met Wouter van Acker schreef hij de reisverhalenbundel Terviseks (2016). Sindsdien verschenen verhalen van Jos in o.a. Tijdschrift Ei en Ballustrada.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten