Twee gedichten van Emmanuel Moses, vertaald door Maarten Embrechts

Er schuilt grote poëzie in het afscheidnemen
De poëzie van een stille avond, van een weg zonder einde
Schaduw schuift tussen blauwe bomen
Geen bries ontsiert de ingehouden tijd
In de verte vliegt een vogel weg
Zij die verloren lopen weten nog niet
Dat hun zware en aarzelende tred niets weg heeft van een verlies
Dat uit hun stappen op de harde grond
Een lichtend sieraad ontstaat
Dat zich uitstrekt tot achter de horizon.
 
© Emmanuel Moses
(Vertaling: © Maarten Embrechts)

Het origineel:

Il y a une grande poésie dans les adieux
La poésie du soir silencieux, du chemin à perte de vue
Une ombre glisse entre les arbres bleus
Pas un souffle ne dépare l’heure arrêtée
Au loin un oiseau s’envole
Ceux qui se perdent ne savent pas encore
Que leur pas lourd et hésitant n’a rien d’une défaite
Qu’il sourd de leur foulée sur le sol dur
Une lumière de joyau
Qui s’étend jusqu’après l’horizon.

 
© Emmanuel Moses

.../...

Als je een gedicht leest
Luister dan naar zijn stilte
Soms is hij zwakjes soms heel helder
Luister naar de wind die erin schuilt
Hij zal je misschien terug doen denken
Aan de wind van oude profetieën  
Luister ook naar de wanhoop die in hem woedt
En vergeet vooral niet te luisteren
Naar de vraag die hij aan de mens stelt  
Een vraag die geen antwoord tot rust kan brengen.
 
© Emmanuel Moses
(Vertaling © Maarten Embrechts)

Het origineel:

Quand vous lisez un poème
Écoutez son silence
Parfois ténu parfois sonore
Écoutez le vent à travers lui
Il vous rappellera peut-être
Le vent des prophéties d’antan
Écoutez aussi le désespoir dont il brûle
Et surtout n’oubliez pas d’écouter en lui
La question posée à l’homme
Une question que nulle réponse peut apaiser.

© Emmanuel Moses

Emmanuel Moses-foto Maarten Embrechts

 
Emmanuel Moses op Wikipedia
Maarten Embrechts op Poëzie-Centraal

Nu zijn wij groot en zij is klein - Maarten Embrechts

Nu zijn wij groot en zij is klein
 
(gedicht voor Moederdag)

Ze heeft ons steeds gedroomd veel groter
dan we zijn Nu zijn we groot en zij is klein  
De wereld moest voor haar steeds wijder
Langs sporen waar geen tram meer rijdt
herken ik haar moderne tijd Geen erfenis
 
geen vertelling Is zij rijk  Vanuit een ver
verdwijnpunt was ze met ons in spiegels
aan het werk  Als een schilder was ze die
in het deurgat staat en kijkt Toen werd
haar tijd abstract en zijn wij opgestapt
 
Vanavond heeft de spiegel haar opnieuw
gevat Ze denkt nu dat ze in de spiegel
staat. Ze staat er naast het is het beeld
dat in haar praat Het is alsof haar liefdes-
alfabet nog op de glazen wand spiegels hangt


© Maarten Embrechts

Maarten Embrechts op Poëzie Centraal

De spelconsole (nog eentje uit een instelling) - Maarten Embrechts

Onder hun slappe huid zit er een nog jonger lijf
Druk zijn hun hersenen en als een spelconsole
nieuwerwets Met een oogopslag en vingertop
bedienen ze de afstand tot zichzelf Soms slechts
 
een stilstaand beeld dat suist En dat met magie
van de techniek of hun gebrek nu sterker werkt
In hun brein vermoed ik action painting ballet
en ook de griezel die ze uit alledaagse sprookjes
 
kennen Maar wat steeds weer achterwege blijft
bij de transfer is de moraal van virtueel naar echt
 

© Maarten Embrechts
  

Einstein - Maarten Embrechts

Voor een paar biertjes gaan ze op de smokkel
In de zomer mag hij buiten Nu is het te koud
Zo moet Einstein denken Dichter is hij dan bij
God Als zijn voorbeeld piekt zijn haar Vandaag
 
heeft ze er geen en morgen wel weer borsten
de boekhoudster Zo raakt alles nog op orde als
ze in de rolstoel elkaar aflossen Wie van ons of
ikzelf is het meeste zot Iedere dag minder decor
 
De wereld is straks meer blanco dan ons hoofd

© Maarten Embrechts
  

 

De zonnebank - Maarten Embrechts

Terwijl ik op de bank lig denk ik
zo zal ik nog een keer voorgoed
gesandwiched zijn Met dit verschil
mijn huid zal dan wel ondergronds
en uit zichzelf dat donkere werk verrichten
 
Vooraf zal ik dan slechts even
voor pampus moeten liggen
terwijl een zuster mij met blanketsel smukt
opdat diegenen die in koele kamers komen kijken
naar mijn gezicht niet worden opgeschrikt
door de warmte die mij reeds doorprikt
 
Maar goed In afwachting moet ik
zoals vandaag het goed fatsoen gebiedt
voor dood wekelijks een paar uur onder de kunstzon liggen


© Maarten Embrechts
 

 

 

 

 

Lucienne Stassaert over 'Liefde is een ander land' van Maarten Embrechts

Inleiding bij Liefde is een ander land 

De nieuwe dichtbundel van Maarten - Liefde is een ander land - valt alweer op door de vernuftige compositie: een Partita van gedichten in plaats van dansen. De hoofdtoon is in mineur en bepaalt de sfeer van de zeven cycli die, telkens met een gewijzigd perspectief, met veel zeggingskracht en weinig woorden een ingetogen levensgevoel in kaart brengen.

In de eerste cyclus, gericht aan iemand die hem na aan het hart ligt, komt al meteen in het gedicht Hinkelen de taal ter sprake: Tussen de woorden loert het niets... Het verleden is onafscheidelijk van het heden; het dringt zich op als een motief dat overal opschiet als wild kruid: Ik kom alleen maar doden tegen... Als tegenwicht verschijnen in de volgende cyclus, Jongens op één been. De bekentenis dat hij niet kan genezen van Rimbaud leidt naar een Hinkelspel, een metafoor voor het leven. Wat daarop nog zal volgen, namelijk het gedicht Pikhouweel, verwijst naar een mystieke geestesgesteldheid:

PIKHOUWEEL


Ik ben bang voor de man
In het koren heeft-ie lang gelegen
Soms met een pikhouweel

(Er is altijd een leegte)
Maar ik kom als hij spreekt

Als een mis is mijn lichaam ingedeeld
(Ik kan het ook niet helpen)
Hem drinken moet ik om aan te sterken

Geen wonder dat deze thematiek tot een uitzonderlijk ondubbelzinnig slotsom zal voeren:


KRUIS


Ik ben zozeer met God besmet
dat het met bloed is dat ik denk en schrijf
(Ik hang weer aan zijn kruis)

Hij is het lichaam van de wereld

Met al mijn zintuigen wil ik betekenen
Niet met een letter

Drie daaropvolgende gedichten bevestigen die tendens met als conclusie: God komt achteraf. Na Triptiek voor Lucienne, die aan mij is opgedragen, en waarin hij mijn vaderbinding alsook mijn schilderijen evoceert, in zijn typisch gefileerde zegging, brengt de cyclus Love Letters, opgedragen aan de dichter William Cliff, een ommekeer teweeg. Tot nu toe was de ander tegelijk een winst- en een verliespunt: iemand die hem vooral het besef bijbrengt hoe ontoereikend een alles omcirkelend maar vergeefs verlangen blijft. En zoals was te verwachten is juist deze liefde vanop afstand onverbeterlijk in haar platonische dimensie. Er schuilt niet de minste bitterheid in deze gedichten waarvan er een rechtstreeks in het Frans tot de ontvanger is gericht.

Onwel en Italiaans toerisme zorgen op een minder bevlogen manier voor afwisseling, met als afscheidsname het gedicht:


NASCHRIFT


Liefde is een ander land
Ik kan er niet heen
(Ik ben niet heel)

Met d’ oude Grieken wil ik spreken
en in mezelf gaan zitten
of op een punt nog verder weg
waar dieren spreken

De bundel eindigt met de cyclus Uitgewist, waarvan ik het tweede en allerlaatste gedicht tot slot nog wil voordragen. Het bevat een allusie op zijn plastisch werk.


POLDERZICHT


Dit landschap opdat ik
de hand zou kunnen leggen
op wat is Verf misschien
Zeer zeker kwelling in mijn polsgewricht
Opdat mijn hand zou kunnen weten
wat voor land een polder is

En dit alles op voorwaarde
dat ik die lange zin zou kunnen zeggen
waarin de polder en ik zichtbaar zijn
en toch uitgewist


© Lucienne Stassaert


Extern:
'Liefde is een ander land' bij Digther
Maarten Embrechts bij Digther

Passanten - Maarten Embrechts

Passanten

Hierover liegen de dichters allemaal
Letters kunnen vonken slaan ’t is waar
Dus vuur dat mag en stromend water

Maar woorden kunnen nooit kleuren
dragen alleen muziek als ze stapvoets
gaan – Wie schrijft er nog met kinderhanden?

Een gedicht kan in zichzelf niet staan
het vangt geen stilstand in zijn raam
maar de weerkaatsing van passanten


© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

Love Letter - Voor William Cliff - Maarten Embrechts

Voor William Cliff

Ik ben geen tiener meer Ik ben zes jaar jonger
dan jij Wat wil zeggen dat ik al oud ben En nochtans
met dat verschil heb ik bijwijlen rondgehangen
in dezelfde oorden als jij in Barcelona in de Barrio Chino

en in de cinema … Ik ben de naam vergeten van de bioscoop
tegenover het station Men speelde er Fellini die middag
Terwijl ik je lees vraag ik me af of jij het was
die naast me kwam zitten om gepijpt te worden

Ik veronderstel dat je bij de jezuïeten zat in een stad
die je niet vermeldt terwijl ik mijn broek in Malonne
heb versleten En terwijl mijn blik nu van jouw bladzijde

naar mijn bladzijde gaat denk ik met heimwee terug aan die
aaneenschakeling
van transgressies allerhande die zich afspeelden tussen Gemblours
en de Vaartstraat in Leuven en waarom niet tussen Turnhout
en Malonne



© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

Triptiek voor Lucienne - Maarten Embrechts

Triptiek voor Lucienne


1

Dit wordt haar laatste kat
al die andere levens heeft ze al gehad
’t Begon met suikerspin dat in de bomen hing
Conrad was toen nog Pink

(Ze heeft het allemaal gezien)

Het gedicht is maar een voertuig
We wonen allemaal in Nergenshuizen


2

Ze wil naast haar vader zitten
Ze roept hem met muziek
Nog steeds

Hij is alles Hij is niets
Ze telt hem op haar vingertoppen

Alles en niets
Alles niets

Hij zit in haar vingertoppen
Even is ze niet


3

Ze schildert de oceaan
en veel binnenmeren en komt steeds
bij hetzelfde uit: een schreeuw
die ze niet uit kan spreken

Ze staat altijd in verf gereed
Meest alleen


© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

De kus - Maarten Embrechts

De kus


Toen je er niet meer was
wou ik je aankleden
Ik kocht een huis buiten de stad

Ik zocht de spullen en de meubels
die je weer moesten maken
tot wie je was

En dan als vlees
heel kwetsbaar liggen tegen je scherpte aan
als voor een kus

Het verleden raakt nooit af


© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

Liefde is een ander land - Maarten Embrechts

Liefde is een ander land, is de titel van de nieuwe, op komst zijnde bundel van Maarten Embrechts. Ook uit deze bundel publiceren we, bij wijze van voorpublicatie, de komende
dagen enkele gedichten.Weliswaar vrij laat gedebuteerd laat schilder-dichter Maarten Embrechts zich de laatste jaren op poëtisch vlak niet onbetuigd. In 2014 verscheen zijn debuut Dagen van koffie en van brood. Samen met de bundels Vel (2016) en Letters in mijn hof (2018) vormt zijn debuut een boeiend drieluik. In zijn nieuwe bundel 'Liefde is een ander land' geeft Embrechts "vooral lucht aan een mystieke verzuchting naar heelwording en ontgrenzing. Het is z.i. daartoe een voertuig en een middel bij uitstek of, zoals hij het zelf formuleert: 'Meer witheid staat er geschreven dan letters om in te bestaan en in te leven.'
Eerdere publicaties die op ‘de Schaal van Digther’ verschenen kunnen nagelezen worden via deze link. Liefde is een ander land is een uitgave van Uitgeverij C. de Vries-Brouwers
Contact: kantoor@devries-brouwers.be

De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in de Zwarte Panter. Lucienne Stassaert leidt de bundel in. Quirilian (Frank De Vos & Jan Mertens) zorgt voor de muzikale omlijsting. Toegang is gratis.

Eerdere gedichten van Maarten Embrechts op 'De Schaal van Digther'.

Nu houdt de kunst je tijd nog even vast – Lucienne Stassaert

Nu houdt de kunst je tijd nog even vast.

Met deze versregel in het gedicht “Witte kamers” uit "Letters in hof", dat gericht is aan zijn doodzieke moeder, zou men zowel het plastisch werk als de poëzie van Maarten Embrechts kunnen samenvatten. De kunst als een noodzakelijk intermezzo in de loop der jaren beheerst niet alleen zijn leven maar zij stelt hem ook op de proef op welke manier hij haar kan huldigen en zo nauw mogelijk kan betrekken bij zijn thematiek. Wat opvalt is een ten zeerste uitgezuiverde zegging, in die zin dat hij, hoeveel hij ook zou willen bekennen of uitbeelden, alleen het meest essentiële toelaat en met als typisch kenmerk van zijn poëzie een heel eigen ritme.

Stel u een gedicht voor zonder punten of komma’s, een taak die de hoofdletters overnemen om aldus, op een eender welk moment, het begin van een nieuwe versregel aan te duiden. Het wit tussen de strofen verkrijgt daardoor, af en toe, de betekenis van een rust in een muzikale compositie. In zijn geheel vormen de zes cycli met als eindpunt een Epiloog een aaneensluitende reeks, vergelijkbaar met een suite of partita.

Reeds in de eerste cyclus – Vooraf – komt een terugblik op het verleden voor die in de volgende cycli herhaaldelijk nog meer herinneringen oproept. Het is alsof Maarten Embrechts een uitspraak heeft willen bevestigen van de filosofe Hannah Arendt. Ik citeer: “Een volledig leven is alleen mogelijk als je het leven in je verbeelding herhaalt”. De rol die het geheugen hierbij speelt is van onschatbaar belang, om zowel het heden als het verleden te doorkruisen. De tijd wordt dan ook als een gewicht ervaren dat zwaar doorweegt en aan elke nieuwe herinnering een andere kleur verleent.

Het verband tussen zijn schilderijen van o.a. dementerende bejaarden en zijn gedichten die lijken te ontstaan tegen de dood op, springt in het oog. Met dit verschil dat zijn poëzie als kamermuziek op de rand van de stilte klinkt, terwijl de stilte in zijn plastisch werk heel beklemmend is.


© Lucienne Stassaert


Deze inleidende tekst werd door Lucienne Stassaert op zondag 25 maart 2018 uitgesproken bij de voorstelling van “Letters in mijn hof”, de nieuwste dichtbundel van Maarten Embrechts. De bundel wordt op donderdag 3/5/2018 nog 's toegelicht in Galerie De Zwarte Panter in Antwerpen. Daar neemt Quirillian, een muzikaal alter ego van dichter Frank De Vos de muzikale honneurs waar.

Door dik en dun - Maarten Embrechts

Huiselijk geluk


De zon hangt laag
Op tafel het gevulde bord
Soms denk ik: wat let me
Maar neem dan toch weer mes en vork
Maar als je vraagt waarom ik dan niet zwijg
zal ik mij schamen iedere keer

(Ik wil de wereld nog iets zeggen)

Maar waarheen ik ook verhuis
we zullen ruzie hebben


Het mes


Gevangen in een vers
kan ik geen kwaad meer
met een mes (Ik ben geen dichter
per abuis als Achterberg)

En dan komt alles toch nog goed

Een kat krabt aan mijn raam
Hij heeft me bij mijn nekvel vast


De leeszaal


Al het schone wil ik hebben
De knaap die in de leeszaal zit
waarover ik weer toezicht heb
Een gaaf gebit

Kan ik nog iets anders zeggen
Niets te doen De regen tokkelt
al de hele middag op de ruiten


Te breed


Echte liefde is niet vol te houden
ze vraagt te veel geweld
Heel dunnetjes lig ik meestal in mijn bed
Ik oefen wel voor mijn gemak
(Daartoe zijn plekken zat)

Maar ‘k ben te breed om jeugd te dragen
Dat merk ik als ik broeken pas

We zullen nooit meer samen slapen


© Maarten Embrechts

Uit de bundel 'Letters in mijn hof' die verschijnt bij Uitgeverij de Vries-Brouwers en op zondag 25/9/2016 in Hamme wordt voorgesteld.

De linkerhand - Maarten Embrechts

Nog één keer wil ik in een sprookje staan
De woorden liggen al op tafel In een spiegel
heb ik ze verzameld en soms in ’t Frans

(‘k moest toch met iemand praten)

Het wordt mijn laatste kavel Het uur
de dag moet ik aan kinderen vragen Zij zijn
het bakerrijm dat mee naar Engeland gaat
varen Ik denk te vaak al met een linkerhand


© Maarten Embrechts

Uit de bundel 'Letters in mijn hof' die verschijnt bij Uitgeverij de Vries-Brouwers en op zondag 25/9/2016 in Hamme wordt voorgesteld.

Letters in mijn hof - Maarten Embrechts

Op zondag 25 maart 2018 wordt in Galerie iD in Hamme "Letters in mijn hof" de nieuwe dichtbundel van Maarten Embrechts voorgesteld. Na zijn debuut in 2014 met "Dagen van koffie en van brood" en "Vel" uit 2015 is dit al de derde bundel van een dichter die pas vrij laat zijn eigen poëtische stem is gaan laten horen. Net als bij de vorige bundels publiceert 'de Schaal van Digther' bij wijze voorpublicatie ook uit "Letters in mijn hof" vandaag en morgen enkele gedichten. Vandaag is dat het gedicht "De linkerhand", morgen volgt de cyclus "Door dik en dun".

Voorstelling: Zo 25/3/2018-15:00 u in Galerie iD+art collectief, Sint-Jansstraat 27, 9220 Hamme Inleiding door Lucienne Stassaert en muzikale omlijsting door hoboïst Jan van den Broek. De dichter leest voor uit zijn nieuwe bundel. Een tweede voorstelling volgt nog op donderdag 3/5/2018 in de Antwerpse Galerie De Zwarte Panter. Daar neemt Quirillian, een muzikaal alter ego van dichter Frank De Vos de muzikale honneurs waar.

Letters in mijn hof is net als de vorige bundels van Maarten Embrechts een uitgave van Uitgeverij C. De Vries-Brouwers.

Maarten Embrechts - Letters in mijn hof. ISBN BE 9789059275652 - € 15,90 - Uitg. C. De Vries-Brouwers.

Maarten Embrechts bij Digther

Zijn woord - Maarten Embrechts

We mogen niet meer krassen in ons eigen vel
Een schoon lichaam moeten wij hem schenken
I.p.v. van regels in ons lijf moet een lam sterven

Men heeft ons verkocht aan een god die schrijft

Zijn woord het betekent ons als het dier diep
in ons huilt En hoezeer we ’s nachts ook tegen-
schrijven er moet geofferd worden op een berg


© Maarten Embrechts


Uit de bundel 'Vel' die verschijnt bij Uitgeverij de Vries-Brouwers en op zondag 25/9/2016 wordt voorgesteld.

Tate Modern - Maarten Embrechts

Soms lokt een spoor dat door een ander
landschap trekt De driehoek het vierkant
de cirkel wil ik dan als speelgoed hebben

En ook een beetje verf voor een gevecht
Let wel Ik wil geen ijs tot water schuiven
Maar in het onverteerde wat lijntjes leggen

We hebben teveel hersens Voor onze maag
is er geen plek Daarom s.v.p. even geen
letters maar boksen in Tate Modern


© Maarten Embrechts


Uit de bundel 'Vel' die verschijnt bij Uitgeverij de Vries-Brouwers en op zondag 25/9/2016 wordt voorgesteld.

Tekort - Maarten Embrechts

Ik leef te kort De buren spreken schande Ik
ik moet als vader En hij hij wil voortaan ma-
man na-apen Zo erg is het met ons gesteld

En toch wil ik iets anders over vaders kwijt

’s Nachts knagen vaders aan onze darmen
Ze komen spoken in ons huis Wij wij hebben
al hun kleren aan En toch wil ik iets anders


© Maarten Embrechts


Uit de bundel 'Vel' die verschijnt bij Uitgeverij de Vries-Brouwers en op zondag 25/9/2016 wordt voorgesteld.

Maarten Embrechts - Vel - Voorpublicatie

Maarten Embrechts (°1946) kan en mag je als dichter veeleer een laatbloeier noemen. Pas vanaf 2008 publiceerde hij achtereenvolgens in de literaire tijdschriften Meander,

De Brakke Hond, Het Liegend Konijn, Digther, De Contrabas en Gierik & NVT. In 2010 en 2011 werd zijn werk genomineerd voor de Melopeeprijs. In zijn debuut: Dagen van koffie en van brood (2014), speelt de moederfiguur een centrale rol. Twee gedichten hieruit werden door Peter Vandermeersch opgenomen in de bundel: De 100 beste gedichten van 2015. In zijn tweede bundel: Vel, staat de vaderfiguur dominant op de voorgrond.

De bundel die verschijnt bij Uitgeverij De Vries-Brouwers wordt op zondag 25/9/2016 voorgesteld bij Rosario, Poreel 10a, Bever. (Bij voorkeur parkeren aan de kerk!). Aanvang: 11 uur. Het wordt een concertante presentatie. Lucienne Stassaert zal de bundel inleiden. Paulus van Kruijssen speelt fragmenten uit de partita 1 in d klein van J.S. Bach. Fransje Dorst sluit af met de nocturne opus 55 nr.2 van Frédéric Chopin. Na de voorstelling wordt er een gratis koffietafel aangeboden. Deelname aan de koffietafel vooraf melden aan info@rosario.be

Op donderdag 13 oktober volgt er nog een presentatie in galerie De Zwarte Panter (Antwerpen). Vel zal er samen met De Rouwvlinder worden voorgesteld, een publicatie van Jos Daelman. Aanvang: 20 uur. Iedereen is van harte welkom.

De Schaal van Digther publiceert vanaf morgen drie gedichten uit Vel in voorpublicatie:

Tekort
Tate Modern
Zijn woord

Meer info en bestellen: Uitg. De Vries-Brouwers
Maarten Embrechts bij Digther

Jezus spelen - Vier gedichten van Maarten Embrechts

Onze Vader


Ik kan geen onze vader zeggen
Slechts in de schoot van zijn zonen
kunnen mijn zonden sterven

De moeders
hun heilig water
moest me naar andere oevers
brengen

Helaas
ze keerden weer naar huis
en leren mores
in zijn bed

Veel honger heb ik opgeteld
Ik kan alleen de voornaam van de liefde
schrijven

Ik heb nog niet geleefd



Zijn naam

I

Dat ik zijn naam korter schrijf het kan
alleen de fout van moeder of van Maria
zijn Ze hangen aan de muur als heiligen

Met hun water gaan we naar huis Kuis
moeten maagden blijven Zo is het met
moeders Ze vertrouwen amper op zich-

zelf als God even niet in hun zieltje kijkt
Ik ben het kind dat slechts hun daglicht
kent Steels test ik hun schaduwzijde uit


II

Met hun schoenen aan ben ik op weg
Waarom zou ik niet van Jezus houden
De wereld ligt daar veel groter dan zij-

zelf Ik ruik aan hem Zijn lijf geschonden
hangt in al hun kerken uit Hun nacht is
als een open wonde die ik niet begrijp

Waarom zou ik niet van Jezus houden
En als zijzelf een beetje bloeden ikzelf
‘s nachts voor duizend en één zonden



Jezus spelen


Het hangt hier vol
met vlees
dat van Rubens
is het mooist

Zijn lichaam wil ik
Maar niet zijn God

Let maar eens op Alleen in onze kerken hangt
Er verhakkeld vlees Niet in de moskee
of in het huis van Jahwe

Hier alleen spelen ze
voor dokter met een mes

Ze hebben me al uitgekleed
Het was niet veel
Voor boven is een moeder
goed

God is pas lager aan de orde
Hij werkt met kerels die het ijzer smeden

Want
ook al is-ie al morsdood
zijn naam zullen wij schreeuwen



© Maarten Embrechts


Bio-Biblio
Maarten Embrechts (°1946).
Publiceerde sinds 2008 achtereenvolgens in Meander, De Brakke Hond, Het Liegend Konijn, Digther en De Contrabas. In 2010 en 2011 werd hij genomineerd voor de Melopeeprijs. In juli 2012 nam hij deel aan het poëziefestival Dichters in Prinsentuin in Groningen.