We zijn het aaien verleerd. Met droge ogen
wrijven we zaad tussen onze handen tot een wonde.
Het oerbegin van zaaien: kijken wat het sterkst is,
de huid of het zaad. Een ijzeren wet:
wat het eerst bloedt, zal niet overgaan.
Als de grond maar gloeit en de zaaier
op blote voeten zijn stappen telt.
Aarde, ik loop met pezen uit jouw hiel.
Mijn aderen zitten tussen aardlagen gekneld.
© Toon Vanlaere
Uit: ‘Schreeuw mijn aarde’, de vijfde bundel van de dichter
die op vrijdag 8/10/2021 wordt voorgesteld.
Meer info via dit Schaal van Digther-bericht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten