Hoog tijd
‘s Avonds brengt mijn lijf me als een hond weer thuis
In bed wacht ik op Hypnos, een papaver in zijn haar,
hij strijkt met een tak over mijn ogen.
Een vogel werpt een schaduw donker als granaat
en uur na uur kijk ik onwillig naar mijn doden.
Zij gunnen mij geen Godenslaap, grommend van genot,
laten mij geen afscheid nemen van gedane zaken.
Ik wil gewichtloos wentelen tussen hemel en aarde,
zonder geldingsdrang happen naar adem.
De krop in mijn keel is van steen.
Uit de bijzondere groepsbundel 'De ogen van de Uil' die op 21/3 in Deinze en op 29/3/2025 in Boortmeerbeek wordt voorgesteld.
Meer info via dit Digther-Bericht.
****
Astrid Arns (1960) is dichter en organisator van poëzieavonden in Gent. Ze begeleidt ook leesgroepen. Astrid hoopt met haar gedichten de zoektocht naar de ander scherp in beeld te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten