Soms resten er enkel lijnen, contouren
om bij elkaar te houden wat het
betekent.
Net als een woord iets wil bijhouden
Voor later, een tekening waar
een boom in kan, een duin, wat zee
en wij zonder inhoud, zonder verhaal,
klampen ons vast aan een naam. We
heten ‘elkaar’. En we roepen en
trekken er lijnen rond. Tot er stilte in kan.
Tot we vervagen.
 |
| Het atelier van dichter-schilder Hugo Verstraeten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten