met de kop vol landvocht schaar ik mij
in de krabbengang naar de branding toe
naar de vloedlijn, waar zand haast uit voeten zuigt
waar storm raast buiten een glas water
in de wind klapt de zee het pantser open
een oude ziel krijst zich uit het lijf
ik volg haar als de trappelende meeuw
die voor mij uit tot ze opvliegt
bij valavond, dan keer ik gespoeld
op mijn passen terug, trek het verweerde koord aan
zeewind balt een vuist in mijn jas
hij wappert als een vrijheidsvlag
© Lieve Desmet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten