 |
| © Magda Castelein |
Wij slaan onze vleugels uit, tasten
in het wit verlaten.
Sneeuw valt vers over ons, een feest
dat dwarrelt als wijn.
Wij lezen sporen in ribbels van schoenen.
Wij voelen dieren blootvoets verdwalen.
Wij ademen boom na boom, het bos
in licht dat niet ten einde loopt.
Zo gaat het dus. Zo ging het.
Een vermoeden van troost, van heimwee,
van vroeger:
Jij die gaat waar je ooit was,
ik die oeverloos verdwijn.
wij die onze kinderen zijn.
© Magda Castelein
Uit ‘Wij die onze kinderen zijn’, een bibliofiele bloemlezing uit nagelaten Gedichten & picturaal werk, samengesteld door de zoon van de dichteres, Stijn Tanghe.
Magda Castelein publiceerde 1 bundel ( Druppelteller, Uitgeverij P, Leuven, 2002, ISBN 9076895457) en overleed in 2007. Meer info over ‘Wij die onze kinderen zijn’ bij Stijn Tanghe en de Digther-redactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten