De mistral rukt aan tronken, stroomt erin.
Cipressen hellen in een rij, knikken en buigen
Met het ceremoniële automatisme van bomen.
Het opgehoopte land hijst de woningen
Boven rotsblokken die opgestapeld
En zijwaarts ingestort nog
Stand houden. Olijfbomen kronkelen
Om zich vast te klampen aan hellingen, krommen
Hun ruggen zoals een oude man die dorpstrappen opklimt:
Zijn overladen benen krachteloos aangetrokken
Door de logheid van de steen in muren
Die deze heuvels omcirkelen en opklauteren. Je voelt
Dat de mistral de huizen met
Hun ramen en hun deuren kan doen golven
Als grimassen in pretparkspiegels.
De schilder kiest doelbewust dit landschap
Om het vloeien en het tumult van zijn hel vast te leggen,
Is doof voor de vaste raad van rotsen
Met hun geweigerde en verankerde vastheid,
Om de verflagen van zijn borstelstrepen te versmelten.
© Charles Tomlinson
© Vertaling Marcel Vanslembrouck
Uit ‘Het mirakel van de fles en de vissen’ van Charles Tomlinson. Vertaling Marcel Vanslembrouck.
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten