uit mijn ijzeren nachtland gesneden
dat stil huiverde
niets anders kon dan zich in de eigen, vreemde armen nemen
vorstwoede
duwde schedels uit onze akkergrond omhoog, (winteroogst)
zaagde met zijn tanden door je jas
licht zo ver -
Mercurius ’s ochtends
maar ik vond er een tederheid
het is alles wat je hoeft te weten
het is het enige wat ik naar je meeneem
© Robin Hutse
Robin Hutse bij Digther:
- Gordiaans
- Voyager II
- Convalescence, 23
Geen opmerkingen:
Een reactie posten