Heet van de mens/3 – Ingrid Strobbe

de armen hangen als slappe koorden
naast de lange lichamen
het lijken broers

de oudste vlucht al jaren in verhalen
terug naar de Heide, daar koos de jongste voor

op een bank haalt men adem
ze ruilen een jas, een brooddoos
met vlekken en peperkoek

de man van jaren mijdt wat wazig is
wordt angstig van de takken
die hij telt, verder van zich weg duwt

de Heide, daar moet zijn borstkas
open om warm te lopen
om de avond die nog komt
te kunnen dragen, de jagers achter
luiken zijn beelden die hij van het scherm schraapt


© Ingrid Strobbe