Zonder titel (Zoutpilaar) - Kris De Lameillieure

Als we terugkeren, nemen ze ons gevangen. We waren
gewaarschuwd : het zou moeilijk zijn. Misschien vertrokken we
zelfs beter niet. En drink vooral geen koffie voor je de zee
in gaat : je zal ongelofelijk de ziel uit je lijf kotsen.

We haalden de schouders niet op. Ook hierin volgden ze
wat geschreven stond. We hébben de vissen gevoerd,
met jonge rimpels naar elkaar gekeken tot ze samenvloeiden.
En hier staan we, nogal uitgemergeld, het brakke land.

Vang ons niet : we gaan, verder. We kleven pleisters
op plaatsen waar eelt niet groeit, weigeren pertinent
de toegestoken puimsteen. Waar het gras groener is,
leven genoeg sprinkhanen. En hooi, hopen vol.


© Kris De Lameillieure