Een merel in mijn hoofd

Frank Decerf over "Een merel in mijn hoofd" van Paul Cox

Als Tony Rombouts de man is met de witte hoed, dan is Paul Cox heel zeker de Vlaamse 

dichter met de zwarte hoed en onder die hoed gaat een hoofd schuil met daarin een merel… Samen met die merel schrijft Cox geduldig en zorgzaam aan zijn oeuvre. Vanuit zijn Wolvenweg laat hij de muze dicteren. Hij is spaarzaam met zijn woorden omdat hij de waarde van verspilling kent. In Een merel in mijn hoofd gaat Cox op zoek naar de schoonheid. Via een subtiele dwang en geraffineerde humor laat hij de lezer een optimistische kijk op het leven nemen. De liefde en de geborgenheid van een goed gevoel versterkt de ontroering. De schoonheid als noodzakelijke opstap. De mens als machteloos wezen dat niet ophoudt en blijft proberen om het geluk te vinden en vooral te koesteren. Bij Cox zijn de titels van de gedichten vaak ook de laatste versregels van het gedicht. Zijn bundel is verlucht met tekeningen van de kunstenaar en beeldhouwer Marc Cox.


WAAR WE WOONDEN

Waar we toen woonden
bleef de tijd stilstaan
tot nu.

Telkens als ik terugkijk
lijkt alles nog onveranderd,
zelfs de vroegste noten
die Mozart me speelde.
Ze gaven me
oren vol tranen
die me blijven vergezellen

over de tijd heen
die verschoven lijkt
naar nu,
elke dag opnieuw
zie ik hem weer bij me komen.

Waar we toen woonden
is het huis leeggelopen
naar nu.


Zoals u merkt is de nostalgie bij Cox nooit ver weg. De dichter bezint zich over voorbije dagen, over het verlies van wat goed was. Herinneringen vormen aldus de stimulans. De dichter zet kwetsbare mensen neer. Via elementen uit de natuur en het buitenleven zoekt Paul Cox zich een weg doorheen de ingewikkeldheid. Tijd wordt een dreiging, maar kan niet gestopt worden, vandaar de opdracht het hier en nu goed te bekijken, goed te analyseren en vooral naar waarde te schatten. De huiselijkheid vormt een relatie tot de dreigende buitenwereld. Een merel in mijn hoofd is een meditatieve bundel. Het is een boek dat ons halt laat houden en ons rondom ons doet kijken. Cox maakt een balans op en lijkt tevreden met het resultaat. Hij fluistert ons toe en zijn gedichten zijn de wachters die de deuren openen of toch op zijn minst op een kier zetten. Ik zou zeggen, laat de dichter binnenkomen, geef hem een plaats in jouw ruimte en apprecieer wat de arbeid in de Wolvenweg heeft opgeleverd.


© Recensie Frank Decerf


Een merel in mijn hoofd, Paul Cox, 2017,ISBN 978-90-8214-892-3

Meer info ook via deze Facebook-link