Eerst was er wit. Een schaduw
in het overbelichte.
Een God blies er verte in.
Zweefrecht langs wat onbespreekbaar
is. Een gevoeld landschap
waarin alles weer spiegelt
wat verlopen was: een identiteit,
iets, ergens, ooit. Dan
toch weer wit, overvleugeld, neerstrijkend
in woorden als sierlijk, gracieus, zich
neerschrijvend, wit op wit,
een onbeschreven stilte
© Hugo Verstraeten
Uit de cyclus "Berichten uit het Noorden".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten