Digther geniet het voorrecht om de komende maanden regelmatig een aantal teksten van Frans Deschoemaeker online te mogen plaatsen. Het zijn extracten uit zijn typocript De waterlelies van Montparnasse, een werk in gestadige voortgang. We beginnen hieronder alvast met een fijne duiding van de auteur zelf.
.../...
Ieder mens heeft op zijn vijftigste gevoeligheden, ironieën, obsceniteiten en een grote hoeveelheid anekdotes opgehoopt, schreef Jorge Luis Borges.
De waterlelies van Montparnasse, een werk in voortgang, ontstond uit de behoefte die delfstof te ontginnen; ervaringen, herinneringen, gebeurtenissen, bedenkingen de zwier van een formule, van een arabeske te geven. En dit in een flux naast het zuiver poëtische werk, maar er af en toe toch nauw mee verbonden.
Zo schrijft dan de dichter aan een boek dat geen dagboek wil zijn, geen schetsboek, geen probeerselboek, geen literaire kroniek, geen leesnotitieboek, geen voetnotenboek, geen kantlijntjesboek, geen reisverslagboek maar ook geen carnet de route, geen uit zijn band barstende dichtbundel, geen boek vol miniaturen, geen midzomerdagdroom, geen éducation sentimentale, geen zoektocht naar de verdwenen tijd of kunst van de fuga.
Geen oerboek. Geen koffer van Pessoa of Verpale. Geen boek om aan een ander, veeleisender, boek te ontsnappen. Geen liederlijk boeksken, geen pornografische vingeroefening, geen slip of the pen van een voor het overige bedachtzaam en zuinig schrijvend en publicerend Oudenaards dichter, maar iets van dat alles tegelijk.
© Frans Deschoemaeker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten