Ze is nu ongeneeslijk dood.
Ondanks de dingen die haar omringden.
Haar panorama op de straat
is niet langer meer bewasemd.
De kookpot op het koude vuur
wijst steels naar af.
In het tuinhuis heerst nog oude munteenheid.
Een spin vergist zich van seizoen.
Geen appelgeur waait aan; het is stof
dat schrikt door binnenvallend licht.
De dingen lijken er nu nog net even te willen zijn.
Ik, de ongestorvene,
zal daar wellicht nog wat aan moeten doen.
Ontfermend zal ik hun rouwregister tekenen.
Ze zijn immers niet meer van haar,
Allerdingenmoeder.
Zo, dat was het.
What can we do?
Dag ma.
Moeder van me.
© Joris Denoo
Uit de cyclus 'Was dat het kersen eten?'
1 De dingen van de moeder
2 Dode dieren
3 Adem
4 Onderschrift (Geheim aftelrijm)
5 Thuiskomen, old skool
6 Ballade van de Boom en de Wind
Geen opmerkingen:
Een reactie posten