woensdag 28 april 2021

Mijn poëtica - Dirk Rommens


De taal is van mij
ik spreek, ik luister, ik ben de stem

overal sleept het woord over me heen
laat me slapen, drinken, eten en voelen

hoe de aap tot spreken kwam
door de eeuwen door de straten door de pleinen

het wonder van de stem ontwortelt de kern
en nergens is het over, nooit stopt het spreken

nergens slaapt het in de donkere stegen
geen zinvol water trekt de zin in klanken

nooit is de modder zonder mijn hoop op morgen
op het enkelvoudig denken over mezelf

tot de wegen gespreid klinken als verdriet

want het woord is om te mijden
er is geen onderkomen
er is geen klankbord van mijn zwijgen

er is het immer weten dat het in geen geval tot
mijn happy einde komt


© Dirk Rommens






Geen opmerkingen: