Een bouwval het huis waarin ik schuil,
het dak is verzakt, de schoorsteen hangt scheef,
de verf bladdert van de kozijnen,
haagwinde danst door het gangen, bruidssluier
wurmt zich uitzinnig naar binnen
en bij het trap liggen leidingen bloot.
Een niemand ben ik in dit huis
die de tijd doodt met lezen, zo lang het nog duurt.
De vlek op de krant van vandaag is bloed
van mijn bloed, de mug die mij stak prijkt ernaast,
doodgemept geeft zij het onweerlegbaar bewijs
dat ik leef: ik kan mij legitimeren, met datum
en plaats, ik besta.
© Julien Holtrigter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten