langs het tumultueuze struikelpad van zelfcensuur.
Het heeft nood aan een gids, een herder:
een mol wroet zich gejaagd een uitweg.
Tsunami, ja, tsunami. Bekoorlijk als een Oosterse
maîtresse klinkt het, ma tsu m’amie,
of verraderlijk als een ziekte: fluister maar eens het
zoete woord afasie. Kruiperig als een amfibie,
dreigend als een invasie. Tsunami, daarin werd ik verwekt.
Laag na laag heb ik de macht gegrepen, mezelf
tot Zeus gekroond, op het schild geheven
het luchtledige hoofd een schrijn van ijdelheid.
© René Hooyberghs
Uit ‘Het buikje van de kikker’, de vijfde dichtbundel van René Hooyberghs.
De bundel is pas recent verschenen bij uitgeverij C. de Vries-Brouwers.
Vanwege fel om zich heen grijpend Corona-oponthoud publiceert
‘De Schaal van Digther’ alsnog drie gedichten uit deze knappe bundel.
Een Digther-recensie verschijnt wellicht later. (P.R.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten