Een dag uit het leven van Herwig V. - Hendrik Carette

Een heiligenleven schrikt mij af.
(Michel Bartosik)


Om de klok van zes stommelt hij naar beneden
in zijn verstelde vrijgezellenkleren
en verlaat zijn volgeladen stolp.

Om de klok van zeven stapt hij
op een rode stadsbus
naar Steenbrugge, naar het kerkhof.

Daar plant hij de eerste bloemen en planten
aan het houten kruisje
in de bevochtigde grafgrond boven Magda V.

Later mompelt hij minzaam
een paar woorden voor een voorbijganger
die naar een naam of een nummer zoekt.

Hij staart bijna ascetisch en versteend
naar een zwarte zwaar ingezonken tombe
met een eeuwige vergunning.

Om de klok van elf eet hij een boterham
met kruimels, drinkt buiten een glas bier
en veegt het schuim van zijn paarse lippen.

Zijn verblijf bij de doden eindigt al met het angelus.
Hij loopt naar de haag, stamelt een woord
van Gezelle en keert terug naar de zwanenstad.

Dan wacht hij op de nacht; haalt
een brief uit Canada uit zijn archief
en herleest een Japanse haiku.

Na de dagsluiting vlijt hij zich neer
op zijn veldbed
waar hij rust vindt en zaligheid.

Hij gelooft in de goedheid van zijn God
en zijn lot en droomt luid van een loofhut
of een prieel dicht bij de kerkhofdreef.


© Hendrik Carette