Ik haal mijn moeder uit de was.
Ze lijkt gekrompen maar ik zeg er niets van,
we zien elkaar al zo weinig.
Met haar tong kort ze mijn meerderjarigheid in.
Haar woorden strijken applicaties
op de sleetplekken van mijn broek.
Dat ik voorzichtiger moet zijn
nu ik niet meer buiten speel
en dat het huis, ja, vooral dat het huis.
Ze heeft soep mee (het potje moet ze terug)
en spijs voor het spaarvarken van mijn kind.
Ook dat mag meer gespekt.
Ze gaat niet zitten, ruimt een lege tafel af.
Er kleeft een verleden aan het laken.
Haar handen zijn als washandjes
en ik hou mijn armen omhoog
alsof ik schuld beken
aan krimpende moeders.
© Gedicht én foto: Jana Arns
Uit de debuutbundel 'Status: het is ingewikkeld' die wordt uitgegeven
door Uitgeverij P en die op zaterdag 24 september 2016
wordt voorgesteld in het Poëziecentrum Gent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten