Gazakind
Wij
kunnen slechts massaal op deksels slaan,
met
stoepkrijt niet langer tussen de regels
schrijven
over de kleur- en weerlozen.
Jouw
vleugels te jong en zwak voor slag,
je
ribben op zicht geteld, het mergelgelaat
als
van een dode kauw uitgeteerd.
Huilen
en schreeuwen ben jij reeds voorbij.
In
je lijdzame kinderogen spiegelt dof de ziel
van
leiders van deze aardkloot. Wij gruwen bij het zien.
Wij
wilden het nooit meer, niet nog eens in rouwkader
een World Press Photo of the
Year, een print
in
het collectief geheugen gekrast.
Wij
zullen uit onmacht met schaamte hopen
dat
jouw lijden geen lengte van dagen zal duren,
radeloos
je eenzame uitvaart veronderstellen.
© Kris De Lameillieure
Dit gedicht verscheen eerder op 26/7/2025 op de Facebook-bladzijde van de
auteur.
Op zaterdag 25 Oktober 2025 e.k. stelt Kris De Lameillieure in de Bibliotheek
van Harelbeke om 14:00 u. zijn debuutbundel voor. Die zal de titel dragen
“Onderkoorts” en wordt uitgegeven door Uitgeverij P. Meer info
daarover volgt later.
Hierbij alvast de cover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten