Saudade
Zoals iemand al een heel leven in de sociëteit van
Jezus
is, zo ben ik al jaren in de saudade van Fernando
Pessoa.
Ik eet sardienen in olijfolie, een beetje rode
bieten
op een sneetje brood
en drink een kelkje groenwitte Vinho Verde.
Op het fort van Nazaré aan de oceaan
beef ik even door plotse hoogtevrees
en word ik duizelig door de zwaartekracht.
In Lissabon staar ik op de brug naar de Taag
en nadien zoek ik een goed boek
om te lezen op een terras in een windstille
hoek.
Maar ik leef alom en allerwegen in een lichte
euforie
want ik lijd niet aan scheurbuik
en heb geen lange lintworm meer in mijn mager lijf.
Ik surf en drijf alleen sereen in de saudade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten