Het kamermeisje zwijgt - Bert Bevers

Langzaam heult de reiziger samen met deze
vreemde kamer. Bij de loosheid van de tijd aarzelt

hij, bij het schijnlicht in de stilte van dit stadje weet
hij vooral te houden van lege boeken. Nabij, op

de gang, is het kamermeisje pompaf. Ze rust even
uit met de handen op de heupen. Witter dan

geitenmelk is haar huid. In de pinkbrede gleuf
tussen haar borsten parelt wat zweet. Uit haar

vroege mond geen verzwegen sleutelwoorden.


©Bert Bevers


Uit: “Gedichten uit een stadje in de heuvels”


Extern:
Thuissite Bert Bevers
Bert Bevers bij Digther

Gedichten op de Schaal van Digther uit “Een stadje in de heuvels”
- De perronchef gaapt
- Het kamermeisje zwijgt
- In het notariskantoor
- De lotgevallen van de slager
- De burgemeester zucht