Minnebrief - Rob Van de Zande

Mijn allerliefste Meisje,

wanneer zal enige verwelking jouw aanschijn belagen? Het kan toch niet anders dat jij door de getijden heen ook de mooiigheid van jouw prille voorkomen blijft behouden. Of heeft er reeds een poëet jou de eeuwige praal toegekend en leid jij thans een weelderig bestaan door diens coupletten?

Of heb je jouw ranke postuur tentoongesteld aan een penseelmusicus, die bij voltooiing dit schilderij als zijn meesterwerk kan beschouwen? Of ben je waarachtig een bovenaards wezentje dat opgewassen is tegen Tijds kruid en tegenspoed? Zolang je innige liefde met me deelt hoef je het me niet aan waarheid te brengen. Hopelijk kweek je onverhoeds geen vleugeltjes die jou ten hemele doen stijgen. Dat zou me waarlijk bezeren en me dopen in een diep bekken van droefenis.

De wens dat je aards bent en deze wereld niet zal ontvluchten is even groots als het Bovenmeer. Mijn meisje, het is mijn tijd. Als deze vragen jou misnoegen toebrengen, wees zo lief en vergeet ze terstond. Indien je toch in het Hemelrijk verblijft, werp dan en af toe eens een oogopslag naar benee - dit zou me in de hoogste mate verruķken.

Altijd de jouwe,
je Rob Van de Zande