1.
Boeken, ze zijn je reisgidsen in de taal.
De geheimplaatsen voor je opvattingen en je geweten.
Al kom je met dat laatste nooit in het reine – net vanwege van die boeken.
2.
Alles waar je je van bewust bent dat het geen steek houdt. Alles waarmee je voor altijd in het ongewisse blijft.
Aan je boeken heb je dat te danken.
3.
Je hebt licht nodig om ze te kunnen lezen. Vroeg of laat worden ze voor wie ze lazen lichtgevend.
Zelfs die waarin de meest sombere verhalen zijn ondergedoken.
Ze wekken zinnelijkheid in je op. Of ze zijn zuurstof voor je melancholie.
Sommige staan garant voor je zwartste gedachten.
4.
Hoe ordentelijk ze ook gerangschikt staan, hun chaos is onoverzichtelijk. Hun opstelling is een wanhoopsdaad.
5.
Een boek kan uitsluitend in meervoudsvorm: boeken.
Met hun enkelvoud spreken ze elkaar tegen, gaan ze tekeer, vechten ze het met hun vermeende betekenissen uit.
Hun meervoud is je leven.
6.
Een boekenkast is een wijnkelder.
Je leest met volle teugen.
Een boek is elke dag jouw dosis dronkenschap.
7.
Wees op de hoede voor lezers!
Er valt niet met hen samen te leven. Het stilzwijgen dat hen omgeeft is niet uit te houden: ze provoceren ermee, dringen er scherp mee door je heen.
Hun verstomming is een aanslag op het lawaai.
Lezen is binnensmonds schreeuwen tegen.
8.
Bij het dichtslaan van het boek lijkt het alsof de woorden zijn verdwenen. Alsof ze je niets hebben gezegd, het voor zich hebben gehouden, het voor zich willen houden.
Maar ze fluisteren verder in wat de slaap je voort zal brengen. In wat je morgen uit zult spreken.
© Alain Delmotte
Alain Delmotte schreef dit leerdicht n.a.v. het professioneel afscheid van boekenman par excellence, Jan 'Bib' Van Herreweghe, gisteren in Harelbeke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten