Fiets
Ik ben een kind uit Soumi.
Mijn moeder zegt, mijn moeder zei,
mijn poppetje je hebt een naadje in je buik.
Mijn papa die zegt niets, hij is soldaat.
Ze schoten opa van
zijn fiets.
Ik heb hem opgeraapt en ben er
stante pede mee naar Polen gereden.
Bij aankomst bleken alle banden lek.
Daarna heb ik uw
taal geleerd,
alleen ontbreekt
het me aan woorden.
Waar ik ben besta
ik niet,
mijn schil is hier
te gast.
Dan voor het eerst
aan morgen gedacht.
Wat mij allemaal te
doen staat,
ik moet mijn vrienden tellen
en kijken of het
wiel nog draait.
In de kelder die nu
de zolder is
zoek ik tevergeefs
naar Vadim
die me de kalinka leerde dansen
toen ik nog een kind uit Soumi was.
© Erwin Claeys
Geen opmerkingen:
Een reactie posten