Kind (2) - Frieda Snel

Hoe onvindbaar ik me hield
je had me gevonden

ik zou willen weten
langs welke wegen

of je was gegidst
of je dan wist

wie van ons tweeën
het langst al werd vermist.



© Frieda Snel




Frieda Snel schreef eerder de dichtbundels Wacht maar (2001) en Kruisgang (2013).
Bespreking op Meander van Kruisgang
Bespreking van Wacht maar

Kind (1) - Frieda Snel

Er is een kind dat opspeelt
telkens als ik aan haar denk

zij dient doodgezwegen
maar staat steeds roekelozer op

dodepop

en alle echo’s klinken mee
tot in haar nooit verkregen naam

geschiedenis van bijna niets
waarlangs ik jaarlijks ouder ga

altijd eendere vorm
van niet gegeven rekenschap

voldragen last tot op
een mensenleven na.


© Frieda Snel




Frieda Snel schreef eerder de dichtbundels Wacht maar (2001) en Kruisgang (2013).
Bespreking op Meander van Kruisgang
Bespreking van Wacht maar

De schuilkelders van de Poëzie (2)

De Scriptomanen zijn wel erg aardig bezig! Een tijdje geleden kondigden we hier met dit bericht hun poëziewedstrijd rond 100 Jaar Kerstbestand Eerste Wereldoorlog aan. De wedstrijd had, kan het anders, als thema 'Oorlog & Vrede'. Nu al, nog voor de laureaat bekend is, is er een e-book met als titel "De schuilkelders van de poëzie". Daarin is een selectie gemaakt van de beste inzendingen.

Het boek - dat hier zelfs gratis kan worden gedownload - bevat gedichten van de navolgende 16 dichters: Geert Jan Beeckman, Niels Blomberg, Anne Cockaerts, Patrick Cornillie, Kris De Lameillieure, Hervé Deleu, Huib Fens, Laurens Hoevenaren, Edward Hoornaert, Dries Ketels, Jeanet Kingma, Leen Pil, Yanne Ryon, Gerard Scharn, Mario van Brakel en Bert van Geel. De laureaat wordt op 24 december 2014 bekend gemaakt.

Diverse namen uit de selectie hebben intussen ook hier al op "de Schaal van Digther" gepubliceerd.

Scriptomanen gaat zich meer en meer als een sterke naam in e-book-land profileren. We lezen graag wat ze ons laten weten:

" Vzw de Scriptomanen wil zich inderdaad volop profileren als “een digitale uitgever van de 21ste eeuw”, die ook volop inzet op het uitgeven en promoten van de poëzie. Dit kan op de geijkte wijze, door middel van de uitgave van een dichtbundel (zij het wel in de POD-formule) – maar ook met een ebook, dat verspreid wordt via alle grote kanalen en winkels: iBookstore Apple, Kobo/Bol.com, Standaard Boekhandel, Bruna, Libris, Cosmox, Scribd, Barnes & Noble, enz… Het kan bovendien door volop gebruik te maken van alle tools van dit digitale tijdperk, via de sociale media, met podcast en clips, of door het organiseren van originele live events & flashmobs.”

Meer info:
Scriptomanen thuissite
De schuilkelders van de poëzie

Zo'n dag om

Zo'n dag om Willem Jan Otten te lezen! "Dit zijn de stappen bang bang bang. In het Bosbad op de hoge zweet men het peentje bangverlang."

— DeSchaal van Digther (@DigtherDeSchaal) 27 november 2014

Vijftig maal

Philip Hoorne, mag ik je voor één keer vijftig maal op het voorhoofd kussen? Ja, dat mag ik! http://t.co/pyqFTWDNeV

— Paul Rigolle (@paulrigolle) 27 november 2014

"Vandaag wordt Philip Hoorne zowaar 50! Onze gelukwensen!"

regen kosmos kamerplant - Anne Broeksma - Recensie Frank Decerf

Vaak hoor ik klagen over de moeilijkheden om nog als dichter/dichteres aan de bak te komen. Er wordt geen poëzie meer gepubliceerd. Uitgevers willen en kunnen het zogezegd niet. Het is financieel niet meer haalbaar. Als recensent kom ik toch zeer geregeld bij een brievenbus terecht waarin de bundels je werklast voor de volgende week deftig dooreen schudden. Zou het dan niet kunnen dat er te veel dichtbundels worden gepubliceerd, dat er wel goed wordt verdiend via publishing on demand of wordt alles tegenwoordig met het label poëzie bestempeld?
Mag alles vandaag de dag de noemer poëzie opgeplakt krijgen? Wat zijn de vereisten? Zijn er spelregels? Is passie en stielkennis een passé verschijnsel dat best wegblijft? Of komt het erop aan vooral mediatiek in beeld te komen en de taal daarbij enkel als handig hulpmiddel te beschouwen?

In regen kosmos kamerplant confronteert Anne Broeksma ons met haar wereld en haar daarbij afgeleide stedelijke inzichten. In 4 cycli van ongeveer een 10-tal gedichten, waarvan de titels weinig inspireren, serveert de dichteres een verzameling van aparte observaties die lukraak samen gegooid worden. Zij neemt de vrijheid om thematisch zeer verscheiden te blijven. Haar gedichten zijn uiteindelijk losse structuren geworden waar vooral spielerei en lichte luchtigheid de bovenhand halen. Een vorm die zich beter leent tot podiumwerk of luisterpoëzie. Een zeer brave vorm van rebelsheid sijpelt doorheen de versregels. Deze gedichten zijn heel vaak uiteengerukte prozateksten die door de camouflage van de strofevorm poëzie moeten worden. Het lijkt een moeilijke oefening. Een amalgaam aan beelden, gemixt in de hoop dat het resultaat smakelijk wordt. Een gezonde dosis serieux ontbreekt en maakt alles flauw en belachelijk, of is dit de bedoeling? Het zou kunnen. De dichteres duwt het ik-personage voortdurend op de voorgrond; een stijlargument dat typisch is voor vele debuutbundels. Af en toe slaagt het experiment wel, af en toe wil je wat Anne Broeksma schrijft zeker nogmaals lezen omdat je eindelijk een beter gedicht vindt. Maar er zitten te weinig diamanten in dit werk. Los en vrij en vrolijke teksten hebben een functionaliteit, maar betere poëzie is doorwerkt, gesculpteerd, persoonlijk, apart, gewikt en gewogen en van alle ballast ontbeend.



Ik wil een kind


ik wil een kind dat slaapt
tussen muizen, alleen iets lust
wat groeit aan bomen of in het zand

een kind dat tegenstribbelt in de badkamer
en tandenpoetst met afwasborstels

ik wil een kind dat niet kan praten
de was van de lijn trekt
zich verstopt in het keukenkastje
als de kinderbescherming aanbelt
een kind dat weet hoe de verhoudingen liggen

in het donker danst ze rond mijn bed
met grote, lege ogen
ik laat haar alleen in de nacht
met een strofe over dappere gordeldieren
paarse heuvels en nomaden
en ze lacht


Het volstaat niet om slechte dromen en vage herinneringen uit te schrijven. Een eigen koers uitstippelen, een authentiek kunnen aan het werk zetten en je niet al te veel openstellen voor invloeden van rondom; dat is wat ik jonge auteurs meegeef. Aan hen om daar iets of niets mee te doen. Aan hen de keuze om met geen enkele recensie rekening te houden. Aan hen de taak de recensent in het ongelijk te stellen.

In regen kosmos kamerplant lees ik te veel raadsels en ingewikkelde hersenkronkels. Deze bundel diende nog even een beetje tot rijpheid te zijn gekomen. Een te vroege geboorte?


Frank Decerf


regen kosmos kamerplant, Anne Broeksma
Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam/Antwerpen, ISBN978-90-254-4380-1
Thuissite Anne Broeksma

Zeven Dichters - enkele foto's

Zeven Dichters - de Leesact - van boven naar onder: "Zeven jaar later", Frank Decerf, Alain Delmotte, Diana Freys, Paul Rigolle, Frédéric Leroy & Diana Freys, Herlinda Vekemans en Hugo Verstraeten

Zie ook de "Zeven Dichters-Homepagina"

Grammatica

'Ik zou verlost worden door het talent om woorden te schikken,
Maar moet voorbereid zijn op een aarde zonder grammatica'

(Czesław Miłosz: New and Collected Poems, bladzijde 524)

Milosz geciteerd door Willem Jan Otten in "De bedoeling van verbeelding" (Uitg. Veen - 2° druk 2008) - pag. 75

Storm

Daar lag nog iets wat op een vlieg leek,
maar zonder vleugels, alsof het diertje
door een almachtige storm was gegaan
die haar alles had ontnomen.

Ze zoemde ook niet meer. Ik hoorde
nu een vliegtuig overvliegen, hard
ronkend, dat misschien straks ook
door die storm moet, uit de lucht

wordt geplukt en op aarde gesmakt
als een veel te teer insect. Zijn vleugels
hangen als vogelverschrikkers in de bomen.
En op de koffers die overal in het rond

liggen geslingerd, zitten nu vliegen en
andere insecten, overijverig doende
alsof ze daar alles zullen vinden
wat ze altijd al hebben gezocht.

Ook de dood die als een plotse
windstoot komt en alles opslokt
in een razend-zwarte draaikolk:
vliegjes, vliegtuigjes, mensjes.

© Bart Vonck


Zie ook dit Digther-bericht: Bart Vonck: Vijf gedichten in voorpublicatie

* Teloor, zalig – Woe 19/11/2014
* Samen, uiteen – Do 20/11/2014
* Gebekte – Vr 21/11/2014
* Uitzicht – Za 22/11/2014
* Storm – Zo 23/11/2014

Uitzicht

Met alleen maar kijken niet te zien doet het
wat het zegt, rolt het zich op, op je tong,
kruipt het onder, maakt het de winter.

Zoals het ertoe doet, als boeteling geprangd,
als oortje, gevend maar niet uitgerust, zoals
het kafhaar kakelt. De weg, het enige wat is

en niet weg is, en weg is, is het omdat het
weg is in zichzelf, in mij en in mij weg-
gelegd. Als heuvels terzijde, zo hoogdringend

en een berg waarin jij, je leest, je verdiept.
Zo kolossaal moet aandacht gaande, want het
mag behouden worden, het kan, het moet op

zo'n bergtop geweest zijn dat ik verstikte,
in luchtnetels verstrikte. En van waaruit
het overzicht? Of niet, nee, niets: alles

te stug, ook de kloekere zinnen. Scheid maar af
of verbind, maar niet alles, want zo laag, zo
laaghartig mogelijk, ook om te volgen. Hen

het in verwarring bracht, mooi meegenomen zo,
het schaamlapje dat landschap dat de landbouwer
verstoort die zijn land bouwt, en het onze. Dat

de dichter uit is, erop, op implosie. Daarin.
Zomaar, en niet wat hieraan voorafging of wat
erop volgde, nee, erop, zomaar, als wat de boer

maakt met zijn ogen, zaad over velden, gaande,
doende. 's Zomers staat het er nog en nog goed,
en straks uitgewinterd, na het afvallen, gemest.

Zou je zoiets nog in een vorm kunnen gieten,
klok die daarover klepelt, galmt, zo dampend
de aarde die de landarbeider ziet verliezen,

en omtoveren en imker worden? Ogenschijnlijk
kijk je hier doorheen, kijf je op obstakels, op
verstekelingen na. Van waaruit komt het dan,

over, het uitzicht? Niet uit stoere alinea's of
achterdochtig dampende komma's. Alleen uit
alles wat weg is kom je weg, kom dan, tot niets,

tot over, tot inzicht, tot wat weg je nog
volgt, tot het einde, verkruimelt. Verwarring
daarover dat niemand – ook niet wie leest,

in de berg verdiept. Daarom die opening hier,
uitnodigend, tot gesprek, vrome wens, illusie.
Taal, kromme, geronnen. Ten top daar staat,

gespannen, zoniet afgeslacht, aan-, afgebrand
nog al die stoppels gemaakt staan, en de boer,
de vogelschrik, daar, zou je zoiets nog kunnen

verliezen, zicht omtoveren, tot inkeer komen?
Met alleen maar kijken niet om aan te zien.
Het is nu mooi geweest, landschap. Uit zicht.


© Bart Vonck


Zie ook dit Digther-bericht: Bart Vonck: Vijf gedichten in voorpublicatie

* Teloor, zalig – Woe 19/11/2014
* Samen, uiteen – Do 20/11/2014
* Gebekte – Vr 21/11/2014
* Uitzicht – Za 22/11/2014
* Storm – Zo 23/11/2014

Gebekte

Uit wasdom geslagen tot woorden, tot nevel en vlek,
wacht ontrouw de dood, opgeschrikte vogel van stralend
vlerkende weeromstuit: afgedragen, nagedragen vademende
adem, tot steels spreken geschikt. Daar! Omgekomen met

zich meedragend woordenstroom, tot afpeigerend zoeken,
nogmaals; molen malend om wind te verkrijgen, om niet.
En toch de gevederde hand klemzet, afstoft de sneeuw,
tot ranzige woning in het helle, onvolrezen. Deze beving

op je lippen nalezend, deze huivering optillend tot nader
order. Daar, onder huidschilfers verzworen, hier, uit tering-
long gewonnen, in nadering toegezuiverde, inkrimpende
mare tot je lippen geheven, uit oorlogsschuld opgedolven

buit, gebekte.



© Bart Vonck


Zie ook dit Digther-bericht: Bart Vonck: Vijf gedichten in voorpublicatie

* Teloor, zalig – Woe 19/11/2014
* Samen, uiteen – Do 20/11/2014
* Gebekte – Vr 21/11/2014
* Uitzicht – Za 22/11/2014
* Storm – Zo 23/11/2014

Samen, uiteen

Toen in landschap stierf
wat in ogen uitgekeken raakte.

Toen hij in tranen nog aan me toekwam
en ons afscheid meenam naar een heel ver land.

Toen hij was alsof niets ooit was geweest
en wij waren wat ons niet meer bijbleef.

Toen wij een hele tijd op de tast hadden geleefd
en gestrand waren in traagzaam kijken

bij elkaar naar binnen.

Toen hij ten slotte teruggekrabbeld was in hooguit riet
en als een hete dorst op het schorre water bleef liggen:

gewoonte had ons uitgeleefd en daarin
lagen wij versuft, de lippen op elkaar,

in samenzijn uiteengerafeld.

Om te zeggen te zeggen alsof het niets was:
de herfst kan zacht zijn en met kogels komen.



© Bart Vonck


Zie ook dit Digther-bericht: Bart Vonck: Vijf gedichten in voorpublicatie

* Teloor, zalig – Woe 19/11/2014
* Samen, uiteen – Do 20/11/2014
* Gebekte – Vr 21/11/2014
* Uitzicht – Za 22/11/2014
* Storm – Zo 23/11/2014

Melopee-poëzieprijs 2014 voor Luuk Gruwez

De Melopee-Poëzieprijs bekroont jaarlijks het beste gedicht dat in het afgelopen jaar in een Vlaams literair tijdschrift werd gepubliceerd. Dit jaar waren ze in Laarne bij Melopee al aan de zesde editie toe. Uit een selectie van 21 genomineerde dichters en gedichten koos de jury uiteindelijk het gedicht “Kapper” van Luuk Gruwez. Ook Digther-redacteur Alain Delmotte was voor deze prijs genomineerd. De andere genomineerden waren behalve Delmotte en Gruwez ook Willy Spillebeen, Erna Schelstraete, Leonard Nolens, Lodewijk van Oord, Willem Thies, Mark Boog, Fleur Bourgonje, Lotte Van Dijck, Harry M. P. Van de Vijfeijke, Peter Mangel Schots, Christina Guirlande, Peter Theunynck, Anneke Brassinga, Johanna Kruit, Lize Spit, Marleen de Crée, Jan Geerts, Miriam Van hee en Sylvie Marie.

Naar aanleiding van de prijsuitreiking is een bloemlezing uitgegeven met de 21 geselecteerde gedichten. De bundel is verkrijgbaar bij de dienst Vrije Tijd & Jeugd in Laarne en kost 10 euro. Voor meer informatie over de bundel kan men de dienst Vrije Tijd & Jeugd Laarne contacteren: Dorpsstraat 2, B – 9270 Laarne - Jana Van Camp - +32 (9) 365 46 26 / jeugd.cultuur@laarne.be


Meer info:
Melopee-community op Facebook
Thuissite Melopee
CDR-mededeling van 19/11/2014

Teloor, zalig - Bart Vonck

Zo is het nooit het ik.
In zijn nasleep ligt nog
lijm op breuk te wachten.
Zo is het nooit. Het teert

op terzijdes, kweekt rozen
in een stoflong. Het ik,
zo het is: op weifelvoeten
op de aarde, met de kwade

mare: wat voor dag is het
vandaag het ik? Als het
niet is de mijne? Zo is het
nooit het ik. Maalde het

gisteren nog om genade,
nu is het als proefdier
inzetbaar, inhalig. Of
gaat het zalig teloor

in wat het vergaarde?
Iedere dag gekis voor wat
het is het ik: de avond
voorkomt wat gisteren kirde.

Zo is het nooit en altijd.
En in zijn nasleep ligt.
En in terzijdes.
En met de kwade mare.

Het ik. Zo is het nooit.


© Bart Vonck


Zie ook dit Digther-bericht: Bart Vonck: Vijf gedichten in voorpublicatie

* Teloor, zalig – Woe 19/11/2014
* Samen, uiteen – Do 20/11/2014
* Gebekte – Vr 21/11/2014
* Uitzicht – Za 22/11/2014
* Storm – Zo 23/11/2014

Teloor, zalig – Bart Vonck - 5 gedichten in Voorpublicatie

Bart Vonck, dichter en vertaler nodigt u en ons met meer dan gewoon genoegen uit op de

voorstelling van zijn nieuwe dichtbundel ‘Teloor, zalig’. De bundel, een uitgave van Uitgeverij P wordt op vrijdag 28 november 2014 om 20 uur in het Gentse Poëziecentrum in- en begeleid door Renaat Ramon die ook met Bart Vonck in gesprek treedt.

In zijn nieuwe bundel zoekt Bart Vonck naar 'wat altijd al in onze plaats is begonnen en hoort bij geen enkele tijd'. De taal is een laboratorium in gedichten die het spreken op de proef stellen, blijven haken in restanten van relaties en het 'ik' ongenadig fileren. Verontrustende, dreigende teksten, maar ook enkele gedichten in een klassiekere zegging. Vonck debuteerde met Tijdgenoot: wandelaar in 1986. Vervolgens verschenen nog vijf bundels. Vonck is ook bloemlezer, vertaler van ondermeer Federico Garcia Lorca en criticus.
(Notitie Bericht Poëziecentrum)

De poëzie van Bart Vonck ontwierp niet alleen een werkelijkheid die haaks op de bestaande staat, maar door haar woord- en zinsverbindingen bracht ze een nieuwe taal aan het licht die de lezer met andere ogen uitrust. Niet vanzelfsprekend, onlogisch, mysterieus is de kennis die de lezer opdoet als hij afstapt van een directe lezing en van onmiddellijk begrip. Poëzie wordt een ervaring als honger of dorst, als ziekte, dood en moeizaam maar sprankelend begrijpen.
(Notitie Passa Porta – 2008)

De schaal van Digther verkreeg van de auteur het mooie voorrecht om de komende vijf dagen in voorpublicatie 5 gedichten uit de nieuwe bundel te mogen publiceren.

Bart Vonck – 5 gedichten uit Teloor, zalig

* Teloor, zalig – Woe 19/11/2014
* Samen, uiteen – Do 20/11/2014
* Gebekte – Vr 21/11/2014
* Uitzicht – Za 22/11/2014
* Storm – Zo 23/11/2014

Extern:
Uitgeverij P
Teloor, zalig - Boekvoorstelling Poëziecentrum
Literaire Meesters: Bart Vonck over Lorca (op Vimeo)

De stem is het moeilijkst - Martin Carrette

Soms is zij nog aanwezig als de woorden
van een eenvoudig liefdeslied bij de vaat,
toen zij nog onversplinterd was, nog
geen ademloos hoestende vrouw.

Nog geen radeloze moeder, die rode biet
probeerde en bidden en bedevaarten
en trappist op een zomerdag,
zo goed voor het bloed.

Soms hangt zij nog in de rommelkast
als een boodschappentas van ruwe stof
met regenboogstrepen en versleten
oren van leer. Of als een witte vlag
op een windstille dag: geen zingende
touwen, nooit meer een stem.



© Martin Carrette



Met bovenstaand gedicht won Martin Carrette vrijdag laatst de Literatuurprijs van de stichting Literaire activiteiten Zeist. Er werden 205 gedichten ingezonden. De dertig beste gedichten werden geselecteerd in de gelegenheidsbundel "Tot al het zand jouw naam werd".
Meer info: http://www.literairzeist.nl
Eerder dit jaar won Carrette ook al in Nederland de Plasmolen prijs.

Extern: www.martincarrette.wordpress.com

Het wit en de stilte

Aangetroffen

"Het wit en de stilte die woorden omringen, kunnen evengoed diep mysterie als gebakken lucht zijn. In haar studie Leegte, leegte die ademt. Het typografisch wit in de moderne poëzie (2006) doet Yra van Dijk uitgebreid onderzoek naar de functie van het wit bij dichters als Leopold, Paul van Ostaijen, Martinus Nijhoff en Hans Faverey. Wanneer bezwijken woorden onder het gewicht van het onuitgesprokene en het gesuggereerde? Wanneer wordt van woorden te veel gevraagd? De grens tussen de ‘essentie’ en ‘nietszeggend’ is vaak flinterdun en een leeg blad is soms niet meer dan een leeg blad. Ook naar die omslag in de balans kan de titel verwijzen".


Erwin Jans in zijn bespreking op deReactor van “Onbalans” – de debuutbundel van Bart Van der Straeten

Vindplaats: Systeemfout - De Reactor

Vladslo, Deutscher Soldatenfriedhof - Patrick Cornillie

das traurende Elternpaar, Käthe Kollwitz

'Anoniem Koppel, juni 1914', 50x70cm, olieverf op doek
© Maarten Wydooghe




Hoe houdt hij zich op de duur
nog op de been, als alweer een
pijnscheut hem in een kramp van
koudvuur plooit. En zij, waar kan
zij nog heen, als van het jarenlange
treuren de tranen allemaal op zijn.

Verscheurend en zeer nadrukkelijk
klinkt in het Praetbos nooit een woord,
blijft alles zoals niets zal komen, jaagt
alleen de wind elk moederziele uur
nog even een rilling van leven
door de bomen. Hoe moet hij

zich daar dan, geknield, voorover
gebogen, verweren tegen zoveel
onvermogen. En zij, wat kan zij, voor
haar zoon die daar, een jongen nog,
onder een steen ligt – wat kunnen zij
nog méér dan zelf verstenen.



© Patrick Cornillie




Uit de cyclus 'Zwijg mij van de oevers van de IJzer!'.
14 gedichten van Patrick Cornillie met tien schilderijen van Maarten Wydooghe
en een inleiding van Benedict Wydooghe.
Meer info: Zwijg mij van de oevers van de IJzer!.


De andere Digther-gedichten uit “Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!”:

Patrick Cornillie: Wijtschate, Bayernwald
Patrick Cornillie: Diksmuide, boyau de la mort
Patrick Cornillie: Ieper, Saint-Charles de Potyze
Patrick Cornillie: Vladslo, Deutscher Soldatenfriedhof

Ieper, Saint-Charles de Potyze - Patrick Cornillie

'Anonieme Soldaat, september 1913', 70x100cm, olieverf op doek
© Maarten Wydooghe




Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie

Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
مات من أجل بلاده Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie

Mort pour La Patrie مات من أجل بلاده
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour La Patrie Mort pour La Patrie
Mort pour quoi et pour qui Mort pour La



© Patrick Cornillie




Uit de cyclus 'Zwijg mij van de oevers van de IJzer!'.
14 gedichten van Patrick Cornillie met tien schilderijen van Maarten Wydooghe
en een inleiding van Benedict Wydooghe.
Meer info: Zwijg mij van de oevers van de IJzer!.


De andere Digther-gedichten uit “Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!”:

Patrick Cornillie: Wijtschate, Bayernwald
Patrick Cornillie: Diksmuide, boyau de la mort
Patrick Cornillie: Ieper, Saint-Charles de Potyze
Patrick Cornillie: Vladslo, Deutscher Soldatenfriedhof

Diksmuide, boyau de la mort - Patrick Cornillie

'Anonieme Soldaat, september 1915', 50x70 cm, olieverf op doek
© Maarten Wydooghe




Als met een bajonet zou ik
moeten schrijven: op het scherp van
de zinsnede, tot bloedens toe, dwars
door het open gewoelde papier. Maar
aan deze wereld, waar het kogels regent
en granaatscherven waait – zo anders

dan daar waar het leven enkele maanden
geleden is achtergebleven. Maar in deze
oorden dus, hier aan de rivier, achter
muren van zandzakjes, in de loopgraven,
overal loopgraven, alsmaar vaker zonder
loop, zullen mijn woorden nooit wennen,

zal mijn pen niet raken. En dus schrijf ik:
“Lieve moeder en kleine zusters van mij,
vandaag kom ik u een briefje te sturen om
u den staat van mijne goede gezondheid
kenbaar te maken en waarvan ik van u
allen hetzelfde verhoop.”



© Patrick Cornillie




Uit de cyclus 'Zwijg mij van de oevers van de IJzer!'.
14 gedichten van Patrick Cornillie met tien schilderijen van Maarten Wydooghe
en een inleiding van Benedict Wydooghe.
Meer info: Zwijg mij van de oevers van de IJzer!.


De andere Digther-gedichten uit “Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!”:

Patrick Cornillie: Wijtschate, Bayernwald
Patrick Cornillie: Diksmuide, boyau de la mort
Patrick Cornillie: Ieper, Saint-Charles de Potyze
Patrick Cornillie: Vladslo, Deutscher Soldatenfriedhof

Wijtschate, Bayernwald - Patrick Cornillie

'Anonieme Soldaat', 50x70cm, olieverf op doek
© Maarten Wydooghe




Wie zijn ze, de heren die ons
op stang jagen, wat is het dat ons
met hoop en al wat hoop naar onze
geweren doet grijpen, de kapotjas dicht
doet knopen en ons onversaagd door
piottendreven, over passerellen doet

lopen, om ons hijgend en strompelend
tot bij de voorposten te wagen? Wie zijn ze,
die deze heldendrang in ons laten oplaaien,
wat is het dat de knop doet omdraaien,
de blinde dwang waarmee we de vijand
uitdagen, er tegen alle afweer in terrein

moet worden gewonnen – zo luidt
toch de boodschap die ze voor ons hebben
verzonnen. Terwijl je weet, ook daar, van
de overkant, komt het schot uit een geweer,
de kruitgeur van een mitrailleur, het gegrom
van een kanon altijd op hetzelfde neer.



© Patrick Cornillie




Uit de cyclus 'Zwijg mij van de oevers van de IJzer!'.
14 gedichten van Patrick Cornillie met tien schilderijen van Maarten Wydooghe
en een inleiding van Benedict Wydooghe.
Meer info: Zwijg mij van de oevers van de IJzer!.


De andere Digther-gedichten uit “Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!”:

Patrick Cornillie: Wijtschate, Bayernwald
Patrick Cornillie: Diksmuide, boyau de la mort
Patrick Cornillie: Ieper, Saint-Charles de Potyze
Patrick Cornillie: Vladslo, Deutscher Soldatenfriedhof

Zwijg mij van de oevers van de IJzer! - Patrick Cornillie

Vanaf vandaag – Wapenstilstand nietwaar - en de komende dagen publiceren we 4 gedichten uit de oorlogscyclus

“Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!” van Patrick Cornillie die in de voorbije maanden zijn inspiratie heeft laten meesurfen op de alles-herdenkende WO I-golf. De gedichten werden geschreven in nauwe symbiose met de oorlogsschilderijen die Maarten Wydooghe recent maakte.

De gedichten en de schilderijen worden vanaf vandaag tentoongesteld in het gemeentehuis van Lichtervelde in de gelijknamige tentoonstelling “Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!”. Onlangs werd een gedicht uit de cyclus, "Stuivekenskerke, bocht van Tervate" in Lanaken bekroond met de Hilarion Thans-poëzieprijs.

Bij de expo hoort ook een boekje, met alle schilderijen en gedichten (+ nog eens 4 gedichten extra), 36 blz., in beperkte oplage, genummerd en gesigneerd. Het is ter plekke verkrijgbaar (12 euro) of kan besteld worden na overschrijving van 12 euro + 1,40 euro port) op rek.nr. BE67 1032 2096 7987 van Patrick Cornillie, Molenlaan 26, 8810 Lichtervelde (met vermelding van naam en adres).


Foto boven: Maarten Wydooghe (l) en auteur Patrick Cornillie
Foto onder: Een beeld van de vernissage - Lichtervelde, 10/11/2014.
Met Patrick Cornillie (l), Benedict Wydooghe (m)- inleider en Maarten Wydooghe


De Digther-gedichten uit “Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!”:

Patrick Cornillie: Wijtschate, Bayernwald
Patrick Cornillie: Diksmuide, boyau de la mort
Patrick Cornillie: Ieper, Saint-Charles de Potyze
Patrick Cornillie: Vladslo, Deutscher Soldatenfriedhof


Extern:
Zwijg mij van de oevers van de Ijzer!
Thuissite Patrick Cornillie
Thuissite Maarten Wydooghe
Benedict Wydooghe bij Witsand
Schilder en dichter herdenken WO I
Lichtervelde leeft!

Het boekje van de dichter - Paul Rigolle

Het opschrijfboekje van Paul Rigolle "door hemzelve in het vizier genomen"...
Foto © Maaike Bearelle

(In de rubriek: "Het boekje van de dichter")

Zeven Dichters - zondag 23/11/2014

Uitnodiging

Zeven Dichters
"Zeven jaar later"

Zondag 23/11/2014 - 10.30 u. - Tielt 't Vossenhol

"Negenenveertig gedichten voor één en dezelfde zondag”

De redactie van het online literair tijdschrift de Schaal van Digther en het Davidsfonds Tielt hebben het genoegen om je uit te nodigen op de derde editie van het zevenjaarlijkse poëziefestivalletje “Zeven Dichters”.

Op zondag 23/11/2014 is het zover. Dan lezen om 10:30 uur in het theaterzaaltje ’t Vossenhol van het Tieltse CC Gildhof in een poëtisch aperitief de navolgende zeven dichters ieder (ongeveer) zeven gedichten: 

Frank Decerf
Alain Delmotte
Diana Freys
Frédéric Leroy
Paul Rigolle
Herlinda Vekemans
Hugo Verstraeten

Na de eerste edities in 2000 en 2007 bestaat het programma dit keer, zoals je kan merken, uit de volledige redactie van het tijdschrift Digther.

Iedereen van harte welkom!

Toegang: € 5 voor DF leden (houders DF cultuurkaart), € 7 voor niet-leden, drankje inbegrepen. 

Locatie:
Theaterzaaltje ’t Vossenhol, Cultuurcentrum Gildhof
Sint-Michielstraat 9, 8700 Tielt

Hoe bereik je 't Vossenhol?

Organisatie : Davidsfonds Tielt & Zeven Dichters 

Meer informatie is te vinden via de webadressen:

Davidsfonds Tielt 
De Schaal van Digther
Zeven Dichters

"Negenenveertig gedichten voor één en dezelfde zondag”

Herlinda Vekemans bij Meander

De redactie van Meander zet deze week Herlinda Vekemans, gewaardeerd Digther-redacteur, even in het volle centrum van haar poëtische aandacht. Dit, naar wij hier menen, vanzelfsprekend geheel en al terecht!

Herlinda is beroepshalve verbonden aan het Interfacultair Instituut voor Levende Talen van de K.U.Leuven en publiceerde eerder o.a.in Digther, Poëziekrant, Het Liegend Konijn, DWB en De Revisor. Zij is tot hiertoe de auteur van drie dichtbundels Versneden (2005), Buiging (2006) en Schrikdraad (2011). Op Meander zijn via deze link drie gedichten na te lezen uit een bundel in wording, gewijd aan Olivier Messiaen. Eerder verschenen op de Digther-bladzijden ook al enkele gedichten uit deze bundel als 'work in progress'.

Herlinda Vekemans is op zondagvoormiddag 23/11/2014 om 10:30u samen met de andere Digther-redacteurs te gast op het aardige zevenjaarlijkse poëziefestivalletje "Zeven Dichters" in Tielt. Meer info hierover volgt in de komende dagen.

Extern:
Toelichting Meander
Drie gedichten op Meander
De eerder gepubliceerde Messiaen-gedichten bij Digther
Zeven Dichters-thuispagina
Thuispagina Herlinda Vekemans