Het Kanaal Bossuit-Kortrijk - Dirk Rommens

Aangetroffen gedichten in het straatbeeld (en elders in de wereld) (3)

'Het Kanaal Bossuit-Kortrijk', een gedicht van Dirk Rommens.
Pompgebouw Bossuit.

Kanaal Bossuit-Kortrijk

de lucht ademt zwaarder over zuiverder water,
nu de hemel als een reuze spade bedden heeft gedolven:
breedvoerig slaat de brug de vleugels over het groene nest.

de vissers, ze staren zich blind op het water dat rimpelloos
ademt en wacht op de brede uitzwaai van een scherpe snee
of het kolkende schuim van een plotse roeispaan.

over de glooiingen, tamme ruggen van moeë dieren,
streelt de onzichtbare hand, raakt nauwelijks het gras,
zucht heel eventjes op het zilverwerk dat vluchtig weerkaatst

de bruine vogel, zo is de wereld het spiegelbeeld:
de visser aan de overkant hangt aan zijn lijn,
vastgehaakt aan de witte schaduw van een verdwaalde wolk.


© Dirk Rommens

(Aangetroffen tijdens "Poëziepad van A tot Z", editie 2023 van 8/10/2023 - Pompgebouw Bossuit)

Brief aan Baudelaire - Paul Rigolle

 

Brief aan Baudelaire

Ha Baudelaire, kan ik jou, kan ik jou nog schrijven
anderhalve eeuw, een land en een landschap later
nu het duister opnieuw deemstert doorheen

de dagen en verderop in het Oosten een man
halsstarrig bommen gooit op uitgestorven steden.
Wie of wat zou je zijn indien je terug kon keren?

een rapper, een rekkenvuller die vol gramschap
de dingen schikt of ergens tussenin een dichter
die zich inzet voor het klimaat. Ik kan er enkel maar

naar talen, Baudelaire, net zo verstrikt als ik ben
in de halsstrik van de taal. En graag, wat graag
herdenk ik in jou, in mij, anno nu, de dag dat

Menno duizend dromen stierf, de dag dat Pernath
van rechts naar links het boek van de waarheid droeg,
het als niet een hebbend over de onmacht

een mens te zijn. En kijk, nu al zijn ze er allemaal,
de leden van de familie Slagschaduw, levend en wel,
en vegeterend in de donkere kamers van ons hoofd.

 
© Paul Rigolle


Uit het typoscript in wording 'Een jaagpad in de regen' (Gedichten 2014-2023) (dat nu wel stilaan aan afronding toe is).
Dit gedicht werd eerder opgenomen in de bloemlezing 'Vertalersweelde', Baudelaire vertaald door Mereie de Jong, samenstelling Kees Godefrooij. Met een voorwoord van Alain Delmotte. (Stichting Spleen, 2022).

"Brief aan Baudelaire" in 'Vertalersweelde'

 

Respijt - Paul Rigolle

 

Respijt

Veel rest er het slome, vermoeide lichaam niet.
Op dagen als vandaag legt het zich met zorg
en zonder aarzelen onder jouw handen
en het gestreel van hun vingertoppen neer.

Dit is een dag die niet veel van het leven vraagt.
Weinig om het lijf en tot zachtheid voorbestemd
haal ik adem in een huis dat ons tot schuilplaats dient.
Buiten trekken vrachtboten lijnen in het kanaal.

Af en toe lijkt het alsof je een misthoorn hoort.
Een thuiskomst zonder huis, een bed zonder dons
of lakens, het lieve leven verscheurt ons bij elkaar.
Respijt, dat pas, is een woord waarvan ik hou.
 

© Paul Rigolle


Uit het typoscript in wording 'Een jaagpad in de regen' (Gedichten 2014-2023) (dat nu wel stilaan aan afronding toe is).

Paul Rigolle - Ingelmunster - De brug over
het Kanaal Leie-Roeselare (25/6/2023)