Als dus de muilezels in de middag
tussen het water in de vallei staan,
hun bonte rugdoek nog op,
gebonden op enkele meters van elkaar,
dan staren ze naar wat is
tussen de grond en hun baal,
wat zij zien zien wij niet
terwijl in hun rug frivool de geitjes
vallen naar elkaar, waarom groeten
in Imlil de ezels de stoeiende geitjes niet?
© Sacha Blé
Noot:
Op maandag 17/12/2018 werden nabij het Marokkaanse bergdorpje Imlil de brutaal, gruwelijk vermoorde lichamen teruggevonden van de 24-jarige Deense rugzaktoeriste Louisa Vesterager Jespersen en de 28-jarige Noorse Maren Ueland.
Dichter Sacha Blé debuteerde in 2003 bij Uitgeverij Lannoo met de bundel 'Afwezigheid'. Eén van de eerste gedichten van die bundel is bovenstaand gedicht 'Geitjes in Imlil', waarin Sacha Blé de ongrijpbare sfeer in Imlil te pakken probeerde te krijgen. Een gedicht dat nu, vijftien jaar later, gelezen kan worden als een in memoriam!
maandag 31 december 2018
Marcus Cumberlege overleden
R.I.P. Marcus Cumberlege!
Aanvullend bericht:
Wie dat wil kan samen met familie en vrienden afscheid nemen van Marcus op zaterdag 5/1/2019 om 11:00 u in Magdalenakerk, Stalijzerstraat, Brugge.
Aanvullend bericht:
Wie dat wil kan samen met familie en vrienden afscheid nemen van Marcus op zaterdag 5/1/2019 om 11:00 u in Magdalenakerk, Stalijzerstraat, Brugge.
zondag 30 december 2018
Je gezicht - Sacha Blé
Je gezicht –
ik beschrijf het met de wereld
die ik ken: de ree
Vasalis, berin Yourcenar,
de fee Szymborska,
Van Hee de volle maan.
Je had niets met poëzie.
Liever iets nuchters én sentimenteels,
de après-ski in La Bresse,
het Nieuwjaarsconcert uit Wenen,
de vogels op de oude kustlijn,
Knokke, de Champagnestreek in maartse zon.
Helder
had je het alles, als kippenstront.
Tot je dood ging.
Vroeger, merkelijk, dan de zon.
© Sacha Blé
ik beschrijf het met de wereld
die ik ken: de ree
Vasalis, berin Yourcenar,
de fee Szymborska,
Van Hee de volle maan.
Je had niets met poëzie.
Liever iets nuchters én sentimenteels,
de après-ski in La Bresse,
het Nieuwjaarsconcert uit Wenen,
de vogels op de oude kustlijn,
Knokke, de Champagnestreek in maartse zon.
Helder
had je het alles, als kippenstront.
Tot je dood ging.
Vroeger, merkelijk, dan de zon.
© Sacha Blé
woensdag 26 december 2018
Duinen - Joris Denoo
Sanctuary aan zee
6. Duinen
licht ons op laat ons staan
vervoeg ons tot een honderdvoud
neem ons op de korrel
maar verklap dit eiland niet
verbuig ons onder brekend licht
sta ons toe u nader te bepalen
verdwaal met voorbedachten rade
maar bewaar wat wij verbergen
waad met langzame gebaren
door dit meervoud van een weelde
grijp ons aan heb ons liggen
bestijg onze rimpelflanken
omschrijf dan dit verwende nest
met een zilte regenboog van woorden
en vertel vooral de mensen niet
van deze schroeiplek zonder weerga
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
6. Duinen
licht ons op laat ons staan
vervoeg ons tot een honderdvoud
neem ons op de korrel
maar verklap dit eiland niet
verbuig ons onder brekend licht
sta ons toe u nader te bepalen
verdwaal met voorbedachten rade
maar bewaar wat wij verbergen
waad met langzame gebaren
door dit meervoud van een weelde
grijp ons aan heb ons liggen
bestijg onze rimpelflanken
omschrijf dan dit verwende nest
met een zilte regenboog van woorden
en vertel vooral de mensen niet
van deze schroeiplek zonder weerga
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
dinsdag 25 december 2018
Dijk in de winter - Joris Denoo
Sanctuary aan zee
5. Dijk in de winter
ginds was een herfst de mode wou het
mocht versace nog in leven zijn
dan zagen bomen er nu anders uit
en brueghel zou barmhartig zijn
stenen waaien niet en regen stremt
als luie lava wecken van wind
en vlinders prikken om niet te vergeten
hoe onstuimig alles ooit was
nu glasstilte en beweging gestold
leven onzichtbaar geworden en
glashelder doorzicht het wrede
van bewaren een laatste kramp
de afrekening met de strepen erdoor
het gesperde toen is het eeuwige nu
de stille weckroep van pompei
waaiend glas en marmeren gefladder
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
5. Dijk in de winter
ginds was een herfst de mode wou het
mocht versace nog in leven zijn
dan zagen bomen er nu anders uit
en brueghel zou barmhartig zijn
stenen waaien niet en regen stremt
als luie lava wecken van wind
en vlinders prikken om niet te vergeten
hoe onstuimig alles ooit was
nu glasstilte en beweging gestold
leven onzichtbaar geworden en
glashelder doorzicht het wrede
van bewaren een laatste kramp
de afrekening met de strepen erdoor
het gesperde toen is het eeuwige nu
de stille weckroep van pompei
waaiend glas en marmeren gefladder
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
maandag 24 december 2018
Dronkenschap - Joris Denoo
Sanctuary aan zee
4. Dronkenschap
stilte breekt in volle hevigheid los
als op een bolle akker in de zestiende eeuw
een meeuw glijdt in een luchtplooi weg
tijd stippelt haar ongenadig uit
het elementaire bestaan op deze aarde
doordesemen met iets van een hogere orde
gesuizel van een zuidenwind en inzicht
in het licht van vossenrode somberte
ik klik verklik in de doka van mijn hoofd
er is de donkerte van wijn het bad waaruit
fluwelen beelden komen die ook branden
laat me langzaam waden tegen scherpte in
deze zee beleven
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
4. Dronkenschap
stilte breekt in volle hevigheid los
als op een bolle akker in de zestiende eeuw
een meeuw glijdt in een luchtplooi weg
tijd stippelt haar ongenadig uit
het elementaire bestaan op deze aarde
doordesemen met iets van een hogere orde
gesuizel van een zuidenwind en inzicht
in het licht van vossenrode somberte
ik klik verklik in de doka van mijn hoofd
er is de donkerte van wijn het bad waaruit
fluwelen beelden komen die ook branden
laat me langzaam waden tegen scherpte in
deze zee beleven
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
zondag 23 december 2018
Eredienst - Joris Denoo
Sanctuary aan zee
3. Eredienst
tegen strakke blauwte bovenal
bidt een zwever
met gespreide vleugels
in de diepte die daaruit ontstaat
zing ik zomer
als gewijde opera
in de kathedraal van wind
en luchten huis ik als een duif
zo thuis zo hoog zo heilig
aan de verte huilt een hond
die in de winter woont
wees gezegend meeuwen
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
3. Eredienst
tegen strakke blauwte bovenal
bidt een zwever
met gespreide vleugels
in de diepte die daaruit ontstaat
zing ik zomer
als gewijde opera
in de kathedraal van wind
en luchten huis ik als een duif
zo thuis zo hoog zo heilig
aan de verte huilt een hond
die in de winter woont
wees gezegend meeuwen
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
zaterdag 22 december 2018
Helmgras - Joris Denoo
Sanctuary aan zee
2. Helmgras
pijlen die geworteld in het donker
luchtigheid klemvast verpakken
soms het gelispel van belezen wind
spraakgebrekkig als het weer leenroerig wordt
zo spiegel ik mezelf en mijn gemis
aan wat mijn wortel altijd wist
dat vele stengels wel een struik bepalen
maar bij ontstentenis niet echt ontbreken
en dichter bij vergeten van wat was
krijgt een oud verhaal zijn verse glans
wit en onbeschreven wordt onbeschrijfelijk
groen in het geblader tussen regels
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
2. Helmgras
pijlen die geworteld in het donker
luchtigheid klemvast verpakken
soms het gelispel van belezen wind
spraakgebrekkig als het weer leenroerig wordt
zo spiegel ik mezelf en mijn gemis
aan wat mijn wortel altijd wist
dat vele stengels wel een struik bepalen
maar bij ontstentenis niet echt ontbreken
en dichter bij vergeten van wat was
krijgt een oud verhaal zijn verse glans
wit en onbeschreven wordt onbeschrijfelijk
groen in het geblader tussen regels
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
vrijdag 21 december 2018
Zeeschap - Joris Denoo
Sanctuary aan zee
1. Zeeschap
laat het hierboven bol van leegte staan
dit onlandschap waar ik naar verlang
laat het leeg van volheid zijn
en waterpas en wolken graag
niets mag dit verder nog ontsieren
hoogstens kap ik nog een luchtreis
uit mijn dromen weg voor later en diep
daaronder kam ik wieren tegendraads
ik heb een blind date met de tijd
het zien is onderhevig het oog schiet
hier te kort geen vergrootglas atlas
kunnen schier dit eiland aan
aarde blauwe plek in het heelal
en zo de zee te zien
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
1. Zeeschap
laat het hierboven bol van leegte staan
dit onlandschap waar ik naar verlang
laat het leeg van volheid zijn
en waterpas en wolken graag
niets mag dit verder nog ontsieren
hoogstens kap ik nog een luchtreis
uit mijn dromen weg voor later en diep
daaronder kam ik wieren tegendraads
ik heb een blind date met de tijd
het zien is onderhevig het oog schiet
hier te kort geen vergrootglas atlas
kunnen schier dit eiland aan
aarde blauwe plek in het heelal
en zo de zee te zien
© Joris Denoo
Uit de cyclus "Sanctuary aan zee", gepubliceerd
op 'De Schaal van Digther'.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
Sanctuary aan zee - Joris Denoo
 |
| Joris Denoo - Foto Bert Bevers |
De komende dagen publiceert 'De Schaal van Digther' de cyclus "Sanctuary aan zee" van Joris Denoo. De literaire dienststaat en de werkkracht van Joris Denoo blijft imponeren. Zijn recentste publicatie, de roman Upperdog verscheen bij de sympathieke Uitgeverij Bibliodroom n.a.v. zijn 65° verjaardag.
Denoo schreef intussen 108 boeken en boekjes en bijna 1000 columns. Zijn werk werd bekroond met een aantal literaire prijzen. Schrijven is leven en leven is schrijven, wat meer dan ooit blijkt uit deze biotrilogie van mens, dorp en tijd.
De cyclus "Sanctuary aan zee", een minicollectie reisgedichten (waarvan enkele ook als Flard verschenen) bestaat uit:
1. Zeeschap (Vr 21/12/2018)
2. Helmgras (Za 22/12/2018)
3. Eredienst (Zo 23/12/2018)
4. Dronkenschap (Ma 24/12/2018)
5. Dijk in de winter (Di 25/12/2018)
6. Duinen (Woe 26/12/2018)
Extern:
HLN-Joris Denoo viert 65° verjaardag met trilogie 'Upperdog'
Joris Denoo
https://jorisdenoo.wordpress.com
https://vreselijkeverhalen.wordpress.com
http://blog.seniorennet.be/geraldine_roslare
https://vreselijkeverhalen.wordpress.com
http://blog.seniorennet.be/geraldine_roslare
http://romaneskeboeken.jouwweb.nl
http://plankenkoorts.jouwweb.nl
http://blog.seniorennet.be/donderdag_007_4
http://plankenkoorts.jouwweb.nl
http://blog.seniorennet.be/donderdag_007_4
zondag 16 december 2018
Puinportret - Steven Van de Putte
(november ’18) Puinportret
Bij Letters for Home, (III) in Memory
Zij herinneren zich niet de kinderen,
het leven nog voor zich, versteend
schuilend in hun moederschoot,
in de ban van huilende nachtuilen,
het laatste sprookje dat moeder prevelde
over Handley Pages hoog boven Petegem,
hoe een ronkende Hercules zijn klauwen
zette in kelders van herfst en honger.
Zij herinneren zich niet hoe Franse bataljons
vochten om een station zonder sporen.
Aan de Knok de schokbuis van bloed door
huizen, de vlammen om klamme handen
van ster en stof, een snapshot van een god
in kleine ogen. Zij herinneren zich niets
van gebalde vuisten in moeders’ dijen.
Zij zijn killer selfies van te snel herwonnen geluk.
© Steven Van de Putte
Dit is een van de drie gedichten bij het muziekstuk ‘Letters for home’ van Peter Meecham. Het werd voor de eerste keer op 9 en 10 november 2018 opgevoerd in Deinze olv Kenny Van Heuverzwijn tijdens het totaalspektakel WanHOOP.
Steven Van de Putte schreef samen met Luc C. Martens en Eddy Vaernewyck een passend gedicht bij elk onderdeel.
Bij Letters for Home, (III) in Memory
Zij herinneren zich niet de kinderen,
het leven nog voor zich, versteend
schuilend in hun moederschoot,
in de ban van huilende nachtuilen,
het laatste sprookje dat moeder prevelde
over Handley Pages hoog boven Petegem,
hoe een ronkende Hercules zijn klauwen
zette in kelders van herfst en honger.
Zij herinneren zich niet hoe Franse bataljons
vochten om een station zonder sporen.
Aan de Knok de schokbuis van bloed door
huizen, de vlammen om klamme handen
van ster en stof, een snapshot van een god
in kleine ogen. Zij herinneren zich niets
van gebalde vuisten in moeders’ dijen.
Zij zijn killer selfies van te snel herwonnen geluk.
© Steven Van de Putte
Dit is een van de drie gedichten bij het muziekstuk ‘Letters for home’ van Peter Meecham. Het werd voor de eerste keer op 9 en 10 november 2018 opgevoerd in Deinze olv Kenny Van Heuverzwijn tijdens het totaalspektakel WanHOOP.
Steven Van de Putte schreef samen met Luc C. Martens en Eddy Vaernewyck een passend gedicht bij elk onderdeel.
zaterdag 15 december 2018
Nachtelijke aanval - Eddy Vaernewyck
Bij Letters for Home, (II) The Trench
Gitzwart de nacht en oorverdovend stil.
Enkel een klaagzang van gakkende ganzen
doorbreekt de vrede van het ogenblik.
Tot plots, hoog boven de loopgraven,
een orkest van ratelend mortiergeschut.
Nachtmerrie van kletterend ijzer en
schreeuwend vlees. Ratten razend over
verscheurde plunjes en losgeslagen laarzen.
Ledematen tot op het bot ontvleesd.
Oorlogswoede die pas langzaam
uitdooft in de luwte van de ochtend.
In niemandsland, onder aarzelend
zonlicht, tiert welig de papaver
alsof de hel hier niet bestaat.
© Eddy Vaernewyck
Dit is een van de drie gedichten bij het muziekstuk ‘Letters for home’ van Peter Meecham. Het werd voor de eerste keer op 9 en 10 november 2018 opgevoerd in Deinze olv Kenny Van Heuverzwijn tijdens het totaalspektakel WanHOOP.
Eddy Vaernewyck schreef samen met Luc C. Martens en Steven Van de Putte een passend gedicht bij elk onderdeel.
Gitzwart de nacht en oorverdovend stil.
Enkel een klaagzang van gakkende ganzen
doorbreekt de vrede van het ogenblik.
Tot plots, hoog boven de loopgraven,
een orkest van ratelend mortiergeschut.
Nachtmerrie van kletterend ijzer en
schreeuwend vlees. Ratten razend over
verscheurde plunjes en losgeslagen laarzen.
Ledematen tot op het bot ontvleesd.
Oorlogswoede die pas langzaam
uitdooft in de luwte van de ochtend.
In niemandsland, onder aarzelend
zonlicht, tiert welig de papaver
alsof de hel hier niet bestaat.
© Eddy Vaernewyck
Dit is een van de drie gedichten bij het muziekstuk ‘Letters for home’ van Peter Meecham. Het werd voor de eerste keer op 9 en 10 november 2018 opgevoerd in Deinze olv Kenny Van Heuverzwijn tijdens het totaalspektakel WanHOOP.
Eddy Vaernewyck schreef samen met Luc C. Martens en Steven Van de Putte een passend gedicht bij elk onderdeel.
vrijdag 14 december 2018
Afscheid - Luc C. Martens
Bij Letters for Home, (I) The bittersweet lovesong
onder het blauwe hoedje staart ze
onzeker en bang. haar grote liefde
drukt koperen knopen in haar wang.
vandaag werd hij een nummer
in haar oren de kleine woorden.
handen losgelaten, armen gestrekt,
ijlt hij de straat uit. op haar netvlies
brandt zijn jeugdig gaaf gezicht
in elk blauw uur poetst hij zijn naam,
voelt hij haar warmte. onder zijn helm
ruikt hij aan honderd brieven,
kust haar op de postzegelranden
© Luc C. Martens
Dit is een van de drie gedichten bij het muziekstuk ‘Letters for home’ van Peter Meecham. Het werd voor de eerste keer op 9 en 10 november 2018 opgevoerd in Deinze olv Kenny Van Heuverzwijn tijdens het totaalspektakel WanHOOP.
Luc C. Martens schreef samen met Eddy Vaernewyck en Steven Van de Putte een passend gedicht bij elk onderdeel. De gedichten van Eddy Vaernewyck en Steven Van de Putte worden morgen en overmorgen hier op de Schaal van Digther gepubliceerd.
onder het blauwe hoedje staart ze
onzeker en bang. haar grote liefde
drukt koperen knopen in haar wang.
vandaag werd hij een nummer
in haar oren de kleine woorden.
handen losgelaten, armen gestrekt,
ijlt hij de straat uit. op haar netvlies
brandt zijn jeugdig gaaf gezicht
in elk blauw uur poetst hij zijn naam,
voelt hij haar warmte. onder zijn helm
ruikt hij aan honderd brieven,
kust haar op de postzegelranden
© Luc C. Martens
Dit is een van de drie gedichten bij het muziekstuk ‘Letters for home’ van Peter Meecham. Het werd voor de eerste keer op 9 en 10 november 2018 opgevoerd in Deinze olv Kenny Van Heuverzwijn tijdens het totaalspektakel WanHOOP.
Luc C. Martens schreef samen met Eddy Vaernewyck en Steven Van de Putte een passend gedicht bij elk onderdeel. De gedichten van Eddy Vaernewyck en Steven Van de Putte worden morgen en overmorgen hier op de Schaal van Digther gepubliceerd.
zaterdag 8 december 2018
De stille zomer - Frans Deschoemaeker
Pimpelmezen die zich baden in het door een roestige putto boven het hoofd geheven waterbekkentje, op een hoge sokkel, in een perspectief van lindenkruinen. Hun woest gespetter in fel tegenlicht. In het wijd openstaande raam van de tuinkamer waar de prikkelende pittigheid van de vroege ochtend de studieuze geur ontmoet van boeken, pennen, inkten, verven, Italiaanse koffie uit het zilverkleurig kannetje.
Een atmosfeer in woorden tot tastbaarheid dwingen. Proberen met smaak te schrijven; over de gladde buik van een terracottakruik, de nerven in het hout, het korstmos op oude Bourgondische witsteen, de pontificale gang van de kat (die met grote minachting die mezen gadeslaat), over hoe een rookpluim zich verhoudt tot een beboste heuvelkam bij avondlijk strijklicht, ergens in oktober in de Elzas, ergens in de herinnering, en al de daaruit voortvloeiende bewegingen van ’t gemoed.
Hoe zeemleer aanvoelt, en hertogelijk brokaat, hoe koel de in de diepte van een colonnade wegijlende tegelvloer wel is, hoe de opkomende zon een borstkuras ontsteekt; dat wisten onze schilders haarfijn en zinnelijk te vatten in verf. Waarom zou het niet in inkt te vatten zijn?
Proberen met smaak te schrijven. Zo schrijven dat uit dat schrijven het plezier in het schrijven spreekt. Schrijven als levenskunst, als uiting van liefde voor het leven. De opdracht van de schrijver is niet grote voorvallen te vertellen, maar kleine interessant te maken, schreef Schopenhauer. Onder interessant versta ik graag: intens, geladen (gelaagd) en sensueel. Niets is, dat er niet om vraagt indringend, op zinnelijke wijze beschreven te worden, en zodoende begrepen te worden, aanwezigheid te verwerven. De geur van benzinestations in de zomernacht, langs alle autostrada’s naar het zuiden, verdient het zijn eindbestemming te vinden op de pagina’s van een mooi boek.
© Frans Deschoemaeker
Uit: De waterlelies van Montparnasse, een werk in gestadige voortgang.
Een atmosfeer in woorden tot tastbaarheid dwingen. Proberen met smaak te schrijven; over de gladde buik van een terracottakruik, de nerven in het hout, het korstmos op oude Bourgondische witsteen, de pontificale gang van de kat (die met grote minachting die mezen gadeslaat), over hoe een rookpluim zich verhoudt tot een beboste heuvelkam bij avondlijk strijklicht, ergens in oktober in de Elzas, ergens in de herinnering, en al de daaruit voortvloeiende bewegingen van ’t gemoed.
Hoe zeemleer aanvoelt, en hertogelijk brokaat, hoe koel de in de diepte van een colonnade wegijlende tegelvloer wel is, hoe de opkomende zon een borstkuras ontsteekt; dat wisten onze schilders haarfijn en zinnelijk te vatten in verf. Waarom zou het niet in inkt te vatten zijn?
Proberen met smaak te schrijven. Zo schrijven dat uit dat schrijven het plezier in het schrijven spreekt. Schrijven als levenskunst, als uiting van liefde voor het leven. De opdracht van de schrijver is niet grote voorvallen te vertellen, maar kleine interessant te maken, schreef Schopenhauer. Onder interessant versta ik graag: intens, geladen (gelaagd) en sensueel. Niets is, dat er niet om vraagt indringend, op zinnelijke wijze beschreven te worden, en zodoende begrepen te worden, aanwezigheid te verwerven. De geur van benzinestations in de zomernacht, langs alle autostrada’s naar het zuiden, verdient het zijn eindbestemming te vinden op de pagina’s van een mooi boek.
© Frans Deschoemaeker
Uit: De waterlelies van Montparnasse, een werk in gestadige voortgang.
vrijdag 7 december 2018
Na de voorstelling - Jaarwerk MMXVIII
 |
| Vlnr Renaat Ramon, Kurt Van Eeghem, Hendrik Carette |
Foto genomen op zondag 25/11/2018 na de voorstelling van "Jaarwerk MMXVIII" en de uitreiking in Beernem van de VWS-prijs aan Kristien Dieltiens.
zondag 2 december 2018
Over Tijdrijder van Peter Theunynck
Recensie: Frank Decerf
Met Tijdrijder, zijn achtste bundel, schenkt Peter Theunynck ons vooral intimistische poëzie. De bundel is opgedragen aan de ouders van de dichter. In de cyclus Tegen de tijd lezen we schijnbaar banale verzen, maar bij een nauwkeurige lezing ontdekt de lezer een subtiele gelaagdheid. We treffen geëngageerde boodschappen en anti-oorlogsgedichten aan. Gelukkig jaar is daar een voorbeeld van. Ode aan de ing vorm getuigt dan weer van intelligente humor.
In Wintertijd concentreert Theunynck zich vooral op de vergankelijkheid van het ouder worden. De dichter probeert de aftakeling een halt toe te roepen. In veel van de gedichten zorgt de herhaling voor een passende cadans. Korte zinnen houden de vorm strak.
Sluitingstijd is de derde cyclus van de bundel. In deze cyclus oefent de dichter zich om zich op de dood en het sterven voor te bereiden. Dit in een poging om het onomkeerbare af te wenden. De aankomende dreiging wordt in kaart gebracht. Theunynck gebruikt erg originele metaforen. Sterke beelden kenmerken de hele bundel. Beelden als… als de winter figuurzaagt in je lijf… of … de dorst had zijn oase gevonden. De act van het zingen is voor de dichter de beste remedie om het onheil de pas af te snijden. In het zingen neemt de dichter afstand van de ondergang. Zingen is een manier om het ongeluk af te houden: De dans is een tulp op hoge hakken… In Altijd spreekt de dichter zijn bewondering uit voor een hele resem figuren zoals Rik Wouters, Paul Verlaine, Ashraf, Remco Campert en nog vele anderen. Aspecten die hun leven bijzonder maakten en hen onderscheidden van de rest vinden in deze reeks hun vorm. De lezer, gewone sterveling, ontdekt andere facetten en leert de personages beter kennen.
GELUKKIG JAAR
Jonge jongens vuren de dans uit de tent.
Nu is de gewapende man aan het feest.
Achter de Eufraat droppen ze dakloze huizen
en vlammen om bloed te verwarmen.
Grondtroepen schrapen de hielen.
Het is enkel nog wachten op stevige zakken.
De mensen zijn moe. Ze mogen nog langer werken.
Sparen voor betere jachtbommenwerpers.
Nog nooit zoveel lichtjes. Nog nooit zoveel post.
Iedereen aan de joystick, maar waar is de vreugde?
In een uithoek een pandabeer op de schoot
van een meisje, moederend als een Maria.
De bundel sluit af met de cyclus Gestolde Tijd. Deze gedichten ontstonden na het lezen van “A history of the world in 100 objects” van N Mac Gregor. Theunynck kruipt hier in de huid van de archeoloog die veronderstellingen in persoonlijke wetten giet. Gestolde Tijd wordt een poëtische reis doorheen onze beschaving. Een persoonlijke interpretatie van de evolutie der dingen via invalshoeken en inzichten die zowel creativiteit als intelligentie bewijzen. Deze cyclus doet de lezer meermaals glimlachen.
In Tijdrijder zit veel compassie en dat maakt voor mij van Theunynck een heel humaan dichter; een auteur om naar op te kijken. Hij slijpt zijn arsenaal aan woorden tot een verfijnde en aparte taalmozaïek.
© Frank Decerf
Tijdrijder, Peter Theunynck, 2018,Wereldbibliotheek Amsterdam, ISBN 9 789028 427617
Abonneren op:
Posts (Atom)