Langzame wolk - Sacha Blé

nenia voor Tomas Vanhoutte 
(16.11.1969-9.12.2019)



Langzame Wolk, Cervantes, Baard,
Plooifiets-God, Houten Klaas,
Tentendichter, Blonde Vaan:
wals dan nu, wals met ons –

Berk, Buizerd, Mast, Beek,
Schildersoog, Vel Over Been,
Aardpeer, Schietlood, Trommelaar:
wals dan nu, wals met ons –

Kroontjespen, Nachtwacht, Apollo’s
Maat, Zielenroersel, Twijfelrots, Denk-
vulkaan, Spoorzoeker, Ongelovige
Thomas, Beminde: wals nog lang, lang met ons –


© Sacha Blé

17.12.2019

Vijf gedichten van Hervé J. Casier

al wat ik
neerleg
waait weg

al wat ik
vasthoud
wordt koud

over alles
wat was
groeit gras


© Hervé J. Casier
21/11/2017


we liggen
samen in bed
en ik vraag
of je al slaapt
en je zegt ja
dan is het stil
blijft het stil
op die manier
praten we
nog een tijdje
tot er niets
meer wordt gezegd


© Hervé J. Casier
09/10/2018


er liggen keien
op de weg
het is altijd
zo geweest
sommigen
onder ons
wrikken ze los
gooien ze
op de tafels
van de barbaren
niemand
onder ons
had gedacht
dat die er
vandaag nog waren


© Hervé J. Casier
11/12/2018


de dichter noteert
enkele leestekens
de punt de komma
de kommapunt
de dubbele punt
het uitroepteken
het vraagteken
het beletselteken
hij denkt en wacht
tot zonsondergang
daarna schrijft hij
helemaal niets meer


© Hervé J. Casier
10/02/2019

de woorden
van mij
altijd netjes
op een rij
soms echter
na een inslag
liggen ze
dooreen
als splinters
van een steen



© Hervé J. Casier
21/08/2019

Mensbreuk - Robin Hutse

hoe herstel je wat je niet kan lessen
de mensbreuk
die zo onverstaanbaar,
en zo witheet in je kop gist

kan het dan echt alleen
door van schaal te veranderen
door de bodem van je zee
tot bergkammen omhoog te duwen

dat geologie kan verklaren
hoe je werd gevormd uit aanwassend slib
oerregen en de dans van de aarde zelf

en fossiel bewijs kan vinden
voor je gedachten, oxiderend

in de bleke droogte


© Robin Hutse

Negentien nuchtere notities - Hendrik Carette

Daarom blijft de naïviteit het staatsiekleed van het genie,
zoals naaktheid dat is van de waarheid.

Arthur Schopenhauer, In de tuin der letteren

*

Bij de dood van Gaston Durnez (en ook bij de dood van de dichters Serge Largot en Ben Klein) dacht ik wie zal de volgende zijn? En ik durf geen namen noemen, want soms ben ik een echte profeet.

*

Een mooie alliteratie: In Raqqa resteren nu ruïnes.

*

Was Erich Wichman een Nederlandse fascist? Jazeker en de geleerde Arnold Heumakers schreef een relevant essay over deze fascinerende figuur in De Witte Raaf (nr. 193) van juni 2018 met als titel ‘De kunst om niet te bevriezen’ en als ondertitel ‘Erich Wichman tussen avant-garde en fascisme’.

*

De schilderijen van de mystieke kunstschilder Louis Baretta (Elsene,1866 – Schaarbeek, 1928) staan letterlijk te verrotten achter de wandkasten in het stadhuis en de scholen van de provinciale slaapstad Veurne.

*

Ik zou graag eens een toneelstuk willen zien van Henry de Montherlant. Bij voorbeeld ‘La Reine morte’…Of van Michel de Ghelderode. Bij voorbeeld ‘La Balade du Grand Macabre’…en van Jean Anouilh. Bij voorbeeld ‘Antigone’. Maar de vraag die rijst is de volgende: Moet ik daarvoor nu echt met een tijdmachine terug naar Parijs?

*

In de overvolle trams en in de overvolle ondergrondse metrolijnen zie ik veel volk maar weinig mensen (het woord is van de poète maudit Marcel van Maele). En bijna allen staren verdwaasd naar een klein apparaat dat zij bevingeren.

*

Het tijdschrift Rijmtijd van de Guido Gezellekring publiceerde in de maand juli mijn gedicht ‘De laatste Vlaamse IJslandvaarders’ en dit vermoedelijk om dat boven dit gedicht een citaat van Guido Gezelle staat: “o Grondig groene zee,/ ‘k ben visschende op de baren / van uwe oneindigheid.”

*

De negen bollen van het Atomium blinken onder de aanhoudende miezerige regen.

*

Nee, ik moet niet naar Amerika, want ik beluister het muziekstuk Amériques (Original 1921 Version) van de Franse componist Edgard Varèse.

*

De Franse geograaf, anarchist, dichter en schrijver en ecologist (avant la lettre) Elisée Reclus stierf in Torhout op 4 juli 1905. Hij was een groot man. Zijn laatste grote vreugde was toen hij hoorde van de revolte van de matrozen of de muiterij op de Russische pantserkruiser Potemkin.

*

De beste dichters zijn vrijwillige of onvrijwillige bannelingen: de dichter Stefaan van den Bremt woont nu in het koude Koudekerke in Zeeland. Benno Barnard waant zich een Engelsman in het landelijke East Sussex en ik woon al jaren tussen de moslims in mijn getto in Schaarbeek in Huize De Drie Tulpen.

*

Margot Vanderstraeten (°Hasselt, 1967) is nu onze mooiste en charmantste schrijfster. En daarom ben ik van plan haar boek Mazzel Tov te lezen. En ja, niet die absurdistische gedichten van ons lelijk eendje Delphine Lecompte.

*

Na een operatie of een medisch ingrijpen in mijn neus las ik het verhaal ‘De Neus’ van Nikolaj Gogol en daarna las ik Vladimir Nabokov over Gogol. Zo werd ik a.h.w. de stille luisterende gespreksgenoot van twee Russische genieën.

*

De duivel bestaat echt. Ik heb hem gezien: het is de Rostenduvel van Michel de Ghelderode die in Gent en omstreken rondwaart als een spook. En hij woont in Oostakker waar hij de Oostakkerse gedichten van Hugo Claus probeert te lezen.

*

De dichter Ben Zwaal is de zwaluw van onze taal. En dit is niet zomaar een taalgrapje of een goedkope woordspeling.

*

O gruwel! De Indische nationalist Mahatma Gandhi schreef een brief aan kanselier Adolf Hitler en de aanhef van deze brief, gedateerd op 24 december 1940, luidt als volgt: “Beste vriend, Dat ik u aanpreek als vriend is geen formaliteit. Ik bezit geen vijanden.“

*

Ik lees en herlees nu Bomans. Hij was toch een subliem en subtiel schrijver en hierbij een goede les voor alle literaire jury’s en pseudo-letterkundigen; hij won of ontving niet één literaire prijs.

*

Wilt u een echte valabele geheimtip in de letteren van de Lage Landen: lees dan alles van Anneke Brassinga. Al haar gedichten en essays en neem meteen ook haar vertalingen erbij. Ik denk dan bij voorbeeld aan De dood van Vergilius (het boek van Hermann Broch, uit het Duits) en haar keuze en vertalingen uit de Memoires van de beruchte Franse hertog Saint-Simon.

*

De zoon van de dichteres Christine D’haen is Sylvester B. Hij is een lachende langharige musicoloog en ook hij woont in een huis in Schaarbeek. Wat een troost en wat een vreemd toeval; want ook in Brugge woonden wij al lang geleden beiden recht over elkaar in dezelfde Jerusalemstraat. Zijn zus Anna-Livia B. is een Iranologe die het oude Perzisch beheerst en de Perzische dichters in het Perzisch bestudeert. Maar zij woont in Leiden.


© Hendrik Carette
Schaarbeek, november 2019

Heiden - Frédéric Leroy

Heiden

De zon scheen vaker. Aan de dingen kleefden
nog de namen, uitnodigend, uitwisselbaar
als losse plaatjes, zodat ik rozenstruiken
krokodillen ging noemen, mezelf krijger.

Wreedheid was een deugd, rauw geweld
iets voor helden (dat wat heerste onder
de zomerzon, triomfeerde, regenwormen
in stukken hakte). Ik lachte vaker toen.

In een wereld van gras en pluizen was ik
heidens blond, wist van god noch gebod
maar hield van het witgekalkte kapelletje
verderop – plukte plechtig kruisspinnen.

Ik schiep een pantheon van gedrochten,
krioelend in glazen confituurpotten.


© Frédéric Leroy

Uit de bundel: "Lucifer en het grote belang (van kleine rituelen)"
Uitgeverij De Contrabas,Utrecht, Leeuwarden 2008

Vandaag wordt Digther-redactielid Frédéric Leroy 45!
(Vijfenveertig!). De voltallige redactie zet hem dan ook graag even
in de bloemen... Mét, kan het anders, een gedicht!