De jonge boekendokter Thomas Blondeau leeft nog
en komt weer naar Poperinge
evenals mijn demonische eerste uitgever
Johan Sonneville die naar Oostende komt.
Beiden maken Vlaanderen nog altijd onveilig
want de laatste geeft spontaan en onverwachts
zowel van die gekke Thomas als van mij
in alle stilte een nieuw goed boek uit.
© Hendrik Carette
RIP Herman Vanspringel (14/8/1943 - 25/8/2022)
Zijn ijver om zich
van tegenstand en twijfel
te bevrijden. Stak
grootspraak bij hem enkel
in de benen –
waarmee hij eeuwig door kon
blijven rijden. Gent-Wevelgem,
Parijs-Tours,
Lombardije. De
tricolore en de groene trui.
Twee keer de
Landenprijs, vijf Touretappes,
zeven keer
Bordeaux-Parijs.
En toch. Kreeg hij
de waar van zijn talent
maar moeilijk
verkocht. Zat hij al te dikwijls
tussen het keurs
van zwijgen en van Kempense
bescheidenheid
geprangd. Janssen en de gemiste
kansen, het harnas
van het modeste Mann.
Wat schuw, wat
schuchter, leek er van deze
Tamme Goedzak
altijd iets verontschuldigend
uit te gaan.
Herman Vanspringel, een kampioen
zonder het erom te
doen.
 |
| Herman Vanspringel, vandaag overleden. |
Ik vertel haar niet te veel want nu zij tachtig is
begrijpt zij mij niet meer
dat heeft zij nooit gedaan toen wij jonger waren en
ik nog écht met haar wou praten.
Ik vertel haar dat ik niet meer ademde
dat mijn gsm haperde, dat er niemand was
die in paniek moet zijn geweest
ik vertel haar dat ik aan de dood ben ontsnapt.
Zij vraagt me: wat is dat een gsm?
Dat het een stuk speelgoed is
waartegen je wél kan spreken.
Ik vertel haar dat ik op de grond lag, koud
dat mijn lippen wit geworden waren, dat ik
op het nippertje gereanimeerd moet zijn geweest
door een vrouwelijke dokter die doorzichtig leek
die ik niet kende die mij niet geloofde.
Moeder denkt diep en ingetogen na
ik zal een ‘Vaderons’ voor u bidden zegt ze dan
ik weet dat gij dat niet gelooft maar
ik zal het toch maar doen.
Misschien na al die jaren kent zij mij beter dan zichzelf.
© Etienne Van den SteenUit ‘Muziek, Glas en Tegenlicht’, typoscript van een nieuwe dichtbundel
van Etienne Van den steen in wording.
Aquarel: © Etienne Van den Steen
De eerste maal dat ik zweeg
wanneer ik het haardvuur had aangewakkerd een gedicht voor haar
schreef dat ik
hopelijk in mijn leven tweemaal lees.
De eerste maal dat ik whisky dronk
zij mij deed geloven dat ik dichter was en die keer dat ik geen whisky
dronk
zij vond dat ik
in alles veel te nuchter bleef.
De eerste maal dat ik ervan droomde zelf dat lege blad te zijn
ik geef toe
naar haar verlangde in die mate
dat zij zelf op mij zou willen schrijven.
Al was het maar dit simpele gedicht.
De eerste maal
dat er géén kaarslicht op de tafel viel bij het avondeten
dat begon omdat het moest
dàt licht
dié bliksemschicht van vuur en pijn en vragen om te blijven.
© Etienne Van den Steen
Uit
‘Muziek, Glas en Tegenlicht’, typoscript van een nieuwe dichtbundel van Etienne
Van den steen in wording.
Aquarel: © Etienne Van den Steen
