I simply stole ‘em – George Oppen
1.
Het gedicht bevindt zich
om nog onduidelijke redenen
in de ordening van taal
en brengt, als het goed is,
Iets aan het licht
wat voordien verborgen was.
Zie daar
een zeehond die opduikt
en glinstert.
© Ton van 't Hof
Uit: Dichter & andere dingen
De bundel verschijnt op woensdag 1/11/2017 e.k.
Meer info:
Uitgeverij Stanza
https://tonvanthof.com
Ton van ’t Hof bij Digther
dinsdag 31 oktober 2017
maandag 30 oktober 2017
Ingangspunt - Ton van 't Hof
Het ontraadselen van de dag kun je
op verschillende manieren doen, maar altijd
onbewust, tegen vaste regels in. Je zit daar
en leest een gedicht. Over iets
wat er niet is. En ik weet dat je je afvraagt
of dat te maken heeft met opgerolde dimensies,
wat min of meer juist is; onthoud maar
dat het berekend zijn op effecten kenmerkend is,
een tactisch in leven blijven. Alsof
iemand je iets aanreikt
wat op het laatste moment wordt teruggetrokken, zo
adembenemend mooi.
De dag is een stuk doek
en jouw schilderen een vorm van communicatie
onder licht zoete hypnose vermoedelijk.
© Ton van 't Hof
Uit: Dichter & andere dingen
De bundel verschijnt op woensdag 1/11/2017 e.k.
Meer info:
Uitgeverij Stanza
https://tonvanthof.com
Ton van ’t Hof bij Digther
op verschillende manieren doen, maar altijd
onbewust, tegen vaste regels in. Je zit daar
en leest een gedicht. Over iets
wat er niet is. En ik weet dat je je afvraagt
of dat te maken heeft met opgerolde dimensies,
wat min of meer juist is; onthoud maar
dat het berekend zijn op effecten kenmerkend is,
een tactisch in leven blijven. Alsof
iemand je iets aanreikt
wat op het laatste moment wordt teruggetrokken, zo
adembenemend mooi.
De dag is een stuk doek
en jouw schilderen een vorm van communicatie
onder licht zoete hypnose vermoedelijk.
© Ton van 't Hof
Uit: Dichter & andere dingen
De bundel verschijnt op woensdag 1/11/2017 e.k.
Meer info:
Uitgeverij Stanza
https://tonvanthof.com
Ton van ’t Hof bij Digther
Dichter & andere dingen - Ton van 't Hof - Voorpublicatie
Komende woensdag 1 november 2017 verschijnt bij uitgeverij Stanza de bundel “Dichter & andere dingen”. In dit boek maakt dichter (en andere dingen) Ton van ’t Hof een keuze uit eerder werk dat wordt aangevuld met een aantal nieuwe gedichten. Het is een uitgebreid overzicht – zegmaar een bijzonder rijk arsenaal vol verschillende stemmen - geworden dat het poëtisch kunnen illustreert van een dichter die altijd al wat in de marge is blijven schrijven. Bij Stanza, de uitgeverij waarbij hij zelf actief is, publiceerde hij in 2007 zijn debuutbundel “Je komt er wel bovenop”. Nadien verschenen nog negen bundels waaronder een bij de Contrabas. Bij ‘de Schaal van Digther’ mochten we al even voorproeven uit "Dichter & andere dingen". Bij wijze van voorpublicatie publiceren we vanaf vandaag drie, wat willekeurig gekozen, gedichten uit de bundel.
* Ingangspunt (pag. 121) (Ma 30/10/2017)
* Dichter & andere dingen (1) (pag. 153) (Di 31/10/2017)
* 04.084 – 04.100 – 05.001 (pag 85) (Woe 1/11/2017)
Ton van ’t Hof, Dichter & andere dingen. Uitgeverij Stanza. 194 p., ISBN: 978-94-90401-35-1
Meer info:
Uitgeverij Stanza
https://tonvanthof.com
Ton van 't Hof bij Digther
 |
| Ton van 't Hof - tijdens de voorstelling van 'Gekkenwerk' van Alain Delmotte - Harelbeke - za 25/2/2017 |
zaterdag 28 oktober 2017
Atelier - Paul Rigolle
Wat je erft is waar je aan moet komen.
Een plek, een taal, dingen die getuigen.
Dit heet wat ooit een smidse was
in een dorp vol regen. Dat hier ooit
een man bewoog die leefde van en met
het vuur, ijzer kromde met zijn handen,
het blijft hem bij. Vuurtaal. Aambeeld.
De klank van hamers in een atelier
dat nu vol stilte staat. Licht lekt door
het dak. De wind giert door alle kieren.
Hier is hij het! Hier zal hij het zijn!
De jongen die hapert aan de bramen.
De man die breekt en davert en weet
hoe vol op een lier van leegte de eeuwen
kunnen trillen. Hier zal hij het zijn!
Van de verf de gedaante. Bereid tot alles.
Bereid tot veel. En alleen, tot op het laatst
alleen met een penseel van varkenshaar
dat op het linnen van de wereld
niets dan wonden hechten wil.
© Paul Rigolle
Opgeviste gedichten - Vindplaats: Turingwedstrijd 2013 - Top 100
Een plek, een taal, dingen die getuigen.
Dit heet wat ooit een smidse was
in een dorp vol regen. Dat hier ooit
een man bewoog die leefde van en met
het vuur, ijzer kromde met zijn handen,
het blijft hem bij. Vuurtaal. Aambeeld.
De klank van hamers in een atelier
dat nu vol stilte staat. Licht lekt door
het dak. De wind giert door alle kieren.
Hier is hij het! Hier zal hij het zijn!
De jongen die hapert aan de bramen.
De man die breekt en davert en weet
hoe vol op een lier van leegte de eeuwen
kunnen trillen. Hier zal hij het zijn!
Van de verf de gedaante. Bereid tot alles.
Bereid tot veel. En alleen, tot op het laatst
alleen met een penseel van varkenshaar
dat op het linnen van de wereld
niets dan wonden hechten wil.
© Paul Rigolle
Opgeviste gedichten - Vindplaats: Turingwedstrijd 2013 - Top 100
donderdag 26 oktober 2017
Manuaal voor twijfelaars/3 - Bert Bevers
III - Tijd te over
Later maken ze kennis met de operette van gemiste
kansen, het timbre van de herfst, vertraagd bereik. Goden
die er nu niet zijn laten zich over avond dalen als een voile.
In benauwde gesprekken passeren dan dagen vol belaste
overleveringen, bijna roerloos in hun eigen weelde. Sterk
in zijn broosheid blijft ondertussen koren fier overeind.
Wanneer straks klam van ootmoed berekenbare dageraad
met sterretjes beijzeld daar is, weten ze het toch vrij zeker:
ouder worden kun je zonder kinderen ook heel goed.
© Bert Bevers, 2017
Later maken ze kennis met de operette van gemiste
kansen, het timbre van de herfst, vertraagd bereik. Goden
die er nu niet zijn laten zich over avond dalen als een voile.
In benauwde gesprekken passeren dan dagen vol belaste
overleveringen, bijna roerloos in hun eigen weelde. Sterk
in zijn broosheid blijft ondertussen koren fier overeind.
Wanneer straks klam van ootmoed berekenbare dageraad
met sterretjes beijzeld daar is, weten ze het toch vrij zeker:
ouder worden kun je zonder kinderen ook heel goed.
© Bert Bevers, 2017
woensdag 25 oktober 2017
Manuaal voor twijfelaars/2 - Bert Bevers
II - Tijd nooit
Tijd kan niet pijnlijk zijn. Tijd niet. Tijd nooit. Hij
beweegt wel soms gewoon wat anders dan verwacht,
als veren van vleugels in sprookjesboeken. Alles is
dat. Tijd is een kunde. Kleuters vermoeden dat
reeds, als verend onderhout. Ze kennen amper
schroom, en van de belle etage van de weemoed
de grenzen nog niet. Wel weten ze dat het koel is
onder rivieren, en dat wreedheid geen nuances heeft.
Onveranderlijke rituelen verdragen zij nog. Nog.
© Bert Bevers, 2017
Tijd kan niet pijnlijk zijn. Tijd niet. Tijd nooit. Hij
beweegt wel soms gewoon wat anders dan verwacht,
als veren van vleugels in sprookjesboeken. Alles is
dat. Tijd is een kunde. Kleuters vermoeden dat
reeds, als verend onderhout. Ze kennen amper
schroom, en van de belle etage van de weemoed
de grenzen nog niet. Wel weten ze dat het koel is
onder rivieren, en dat wreedheid geen nuances heeft.
Onveranderlijke rituelen verdragen zij nog. Nog.
© Bert Bevers, 2017
dinsdag 24 oktober 2017
Manuaal voor twijfelaars/1 - Bert Bevers
I - Tijd genoeg
Vraag je je ook wel eens af of zuigelingen dromen
kunnen? Beginnen die al pulkend aan het leven
als aan een puzzel die hen vreemd zal blijven?
Nog onbekwaam maar waakzaam reeds laten zij
zich volgens mij niet imponeren. Ze willen later
vooral graag voorzichtig zijn op veie grond, daar
de hechtwortels van het vertrouwen zoeken. Maar
eerst moeten ze nog verdwalen in jaren, in duel
met jeugd, met zichzelf. Ze hebben tijd genoeg.
© Bert Bevers, 2017
Vraag je je ook wel eens af of zuigelingen dromen
kunnen? Beginnen die al pulkend aan het leven
als aan een puzzel die hen vreemd zal blijven?
Nog onbekwaam maar waakzaam reeds laten zij
zich volgens mij niet imponeren. Ze willen later
vooral graag voorzichtig zijn op veie grond, daar
de hechtwortels van het vertrouwen zoeken. Maar
eerst moeten ze nog verdwalen in jaren, in duel
met jeugd, met zichzelf. Ze hebben tijd genoeg.
© Bert Bevers, 2017
zaterdag 21 oktober 2017
Nu het nog kan - Frie J. Jacobs
Als ze stapt swingt de wereld mee, wervelt haar
haar achter de wolken aan. De rode jurk zwaait reeds naar
morgen, dan gaat ze het ochtendlicht kleuren
met geuren van zoete seringen.
Als ze danst draait de aarde rond de maan,
wervelt haar adem in lichte schemer. De nachtegaal
laat de kanariegele teunisbloem verstaan
dat je maar beter blijft zingen.
Nu het nog kan.
© Frie J. Jacobs
www.frie-j-jacobs.be
www.urbandialogues.com
haar achter de wolken aan. De rode jurk zwaait reeds naar
morgen, dan gaat ze het ochtendlicht kleuren
met geuren van zoete seringen.
Als ze danst draait de aarde rond de maan,
wervelt haar adem in lichte schemer. De nachtegaal
laat de kanariegele teunisbloem verstaan
dat je maar beter blijft zingen.
Nu het nog kan.
© Frie J. Jacobs
www.frie-j-jacobs.be
www.urbandialogues.com
donderdag 19 oktober 2017
Granada is meer dan het Alhambra - Frank Decerf
Wie naar de cultuursteden van het Zuiden trekt, komt ontegensprekelijk ook in de hete pan van Granada terecht. Voor wie van Andalusië houdt is dit een van de plaatsen to be. Duizenden toeristen trekken dag en nacht naar het Alhambra of slenteren uitgeput door de witgekalkte steegjes van het Albaicin, het oudste Arabische gedeelte van de stad. Maar Granada is meer dan het Alhambra. Wie kent het huis op de onderstaande foto?
Bij mijn laatste bezoek mocht ik weer ondervinden dat weinig toeristen de moeite hadden gedaan om tot hier te komen. Misschien is het beter zo, want op die manier is er geen sprake van een toeristische overrompeling. In dit deel van de stad kan men nog genieten van stilte en koelte; meegenomen, tijdens de zomermaanden die op dit akkerland brandende sporen achterlaten.
De Casa Museo Federico Garcia Lorca is het zomerhuis in typische Andalusische stijl van de familie Lorca. Het huisje toont de bezoekers de authentieke meubilering, de werktafel van de auteur en de eigentijdse decoratie
van de jaren 30. Brieven, foto’s, affiches en
schilderijen o.a. een gouache van Dali die een goede vriend was van Federico, brengen je terug in de tijd. Je ademt er rust, je bewondering groeit en de tederheid
overweldigt je. De Huerta de San Vicente, want zo wordt het landhuis
genoemd, maakte vroeger deel uit van een uitgestrekt landgoed dat eigendom was van de Lorca’s.
De vader van Federico maakte zijn fortuin als grootgrondbezitter vooral door de olijfoogst en de houthandel. Ook speculaties in de vroegere kolonie Cuba brachten een flinke duit in de zak.
In de bezoekersshop wordt een hele resem aan boeken, fotomateriaal en (jawel!) originele uitgaven aan de geïnteresseerden aangeboden. Toen ik langskwam, was ik de enige koper en het meisje aan de kassa leek zeer blij om weer wat op haar kassa te kunnen tokkelen. Ze was niet overwerkt, en gelukkig om voorlopig nog geen deel uit te maken van de Spaanse werkloosheidsstatistieken… Talloze affiches van La Barraca prijken op de witgekalkte wanden en Federico kijkt je vriendelijk aan. Het is alsof hij plots zal beginnen spreken en hij je heel dankbaar is dat je hem met een bezoekje vereert, want zo was de man blijkbaar.
Naast de functie van museum heeft dit initiatief ook nog andere doelstellingen. La Barraca was
een groep universiteitsstudenten die onder de leiding van Federico Garcia Lorca en Eduardo Ugarte op pedagogische wijze toneel bracht naar die plaatsen waar het cultuuraanbod onbestaande was. Zo kon het volk op het platteland een andere vorm van vertier ervaren. Deze groep bracht klassiek toneel van o.a. Cervantes en Calderón, maar ook poëzie en modern toneel. Onder het Franco-regime werd dit deel van de geschiedenis wat genegeerd en door stelselmatige verwaarlozing leken de daden van het Teatro Universitario La Barraca naar de vergeetput geleid.
Na de verdwijning van Lorca en de rest van de familie niet meer in de Huerta San Vicente opdaagde, bleef het dienstpersoneel wel op post. Ze waren niet ontslagen dus bleven ze het huis onderhouden in afwachting dat de betere tijden zouden terugkeren.
Dankzij die geest bleef het landhuis bestaan. Het duurde echter tot 1995 vooraleer de Spaanse Staat begreep dat zij iets moest doen. Er werd besloten om aan Lorca’s zomerhuis een culturele invulling te geven. Dit ging niet zonder slag of stoot; de spoken van het Franco-regime bleven zich kanten en gebruikten allerlei wettelijke spitsvondigheden om Falangistisch roet in het eten te gooien.
Vandaag is het concept een bruisend succes. Plaatselijke scholen en jeugdverenigingen nemen deel aan allerlei activiteiten die het werk van Lorca promoten, maar ook de boodschap van tolerantie en het openstaan voor andere meningen worden in het zonlicht gezet.
Voor volwassenen worden op geregelde tijdstippen de toneelstukken van Federico opnieuw tot leven gebracht. De opvoeringen krijgen natuurlijk een versterkt effect als de acteurs op deze authentieke plaats hun talenten kunnen botvieren. Het gegeven dat alles in kleine groepen gebeurt, geeft de aanwezige cultuurbeoefenaar een waardevolle ervaring. Het versterkt het persoonlijk inzicht in het werk van deze belangrijke auteur.
Arbolé Arbolé
Arbolé Arbolé
seco y verdé.
La niña del bello rostro
está cogiendo aceituna.
El viento, galán de torres,
la prende por la cintura.
Pasaron cuatro jinetes,
sobre jacas andaluzas
con trajes de azul y verde,
con largas capas oscuras.
"Vente a Córdoba, muchacha."
La niña no los escucha.
Pasaron tres torerillos
delgaditos de cintura,
con trajes color naranja
y espadas de plata antigua.
"Vente a Sevilla, muchacha."
La niña no los escucha.
Cuando la tarde se puso morada, con luz difusa,
pasó un joven que llevaba
rosas y mirtos de luna.
"Vente a Granada, muchacha."
Y la niña no lo escucha.
La niña del bello rostro
sigue cogiendo aceituna,
con el brazo gris del viento
ceñido por la cintura.
Arbolé Arbolé
seco y verdé.
Struikje struikje
Struikje struikje
dor en groen.
Het meisje met het knappe snoetje
plukt olijven op het veld.
De wind die van de torens houdt,
slaat zijn armen om haar heupen.
Vier ruiters komen voorbij
op Andalusische paardjes,
in het blauw en het groen
met langere donkere mantels.
"Kom mee naar Córdoba, lief kind."
Het meisje luistert niet.
Drie jonge torero's komen voorbij
in oranje pakken
en slank van lijf,
met degens van belegen zilver.
"Kom mee naar Sevilla, lief kind."
Het meisje luistert niet.
Als de avondhemel paars kleurt,
komt in het wazige schemerdonker
een jongeman voorbij
met rozen en mirten van maanlicht.
"Kom mee naar Granada, lief kind."
En het meisje luistert niet.
Het meisje met het knappe snoetje
blijft maar olijven plukken,
met de grijze armen van de wind
om haar heupen.
Struikje struikje
dor en groen.
© Federico Garcia Lorca
In 2008 liet een Spaanse rechter, in samenspraak met de familie Lorca, een nieuw onderzoek starten naar het fusilleren van één van Spanjes belangrijkste dichters.
Nabij Alfacar, op zo’n 8 km van Granada, werd naar het vermoedelijk graf van Federico gezocht, maar enig resultaat bleef uit…
© Frank Decerf
Bij mijn laatste bezoek mocht ik weer ondervinden dat weinig toeristen de moeite hadden gedaan om tot hier te komen. Misschien is het beter zo, want op die manier is er geen sprake van een toeristische overrompeling. In dit deel van de stad kan men nog genieten van stilte en koelte; meegenomen, tijdens de zomermaanden die op dit akkerland brandende sporen achterlaten.
De Casa Museo Federico Garcia Lorca is het zomerhuis in typische Andalusische stijl van de familie Lorca. Het huisje toont de bezoekers de authentieke meubilering, de werktafel van de auteur en de eigentijdse decoratie
Naast de functie van museum heeft dit initiatief ook nog andere doelstellingen. La Barraca was
Arbolé Arbolé
Arbolé Arbolé
seco y verdé.
La niña del bello rostro
está cogiendo aceituna.
El viento, galán de torres,
la prende por la cintura.
Pasaron cuatro jinetes,
sobre jacas andaluzas
con trajes de azul y verde,
con largas capas oscuras.
"Vente a Córdoba, muchacha."
La niña no los escucha.
Pasaron tres torerillos
delgaditos de cintura,
con trajes color naranja
y espadas de plata antigua.
"Vente a Sevilla, muchacha."
La niña no los escucha.
Cuando la tarde se puso morada, con luz difusa,
pasó un joven que llevaba
rosas y mirtos de luna.
"Vente a Granada, muchacha."
Y la niña no lo escucha.
La niña del bello rostro
sigue cogiendo aceituna,
con el brazo gris del viento
ceñido por la cintura.
Arbolé Arbolé
seco y verdé.
Struikje struikje
Struikje struikje
dor en groen.
Het meisje met het knappe snoetje
plukt olijven op het veld.
De wind die van de torens houdt,
slaat zijn armen om haar heupen.
Vier ruiters komen voorbij
op Andalusische paardjes,
in het blauw en het groen
met langere donkere mantels.
"Kom mee naar Córdoba, lief kind."
Het meisje luistert niet.
Drie jonge torero's komen voorbij
in oranje pakken
en slank van lijf,
met degens van belegen zilver.
"Kom mee naar Sevilla, lief kind."
Het meisje luistert niet.
Als de avondhemel paars kleurt,
komt in het wazige schemerdonker
een jongeman voorbij
met rozen en mirten van maanlicht.
"Kom mee naar Granada, lief kind."
En het meisje luistert niet.
Het meisje met het knappe snoetje
blijft maar olijven plukken,
met de grijze armen van de wind
om haar heupen.
Struikje struikje
dor en groen.
© Federico Garcia Lorca
In 2008 liet een Spaanse rechter, in samenspraak met de familie Lorca, een nieuw onderzoek starten naar het fusilleren van één van Spanjes belangrijkste dichters.
Nabij Alfacar, op zo’n 8 km van Granada, werd naar het vermoedelijk graf van Federico gezocht, maar enig resultaat bleef uit…
© Frank Decerf
maandag 16 oktober 2017
Melopee-poëzieprijs - editie 2017
De Melopee-poëzieprijs blijft in het literaire landschap een uniek karakter hebben. En daardoor ook zeer toe te juichen. De jury selecteert elk jaar opnieuw uit (de nog bestaande) literaire tijdschriften in Vlaanderen twintig gedichten die in aanmerking komen voor de prijs. Dit jaar is er ook weer een gedicht bij dat gepubliceerd werd op 'De Schaal van Digther'. Het gaat om "Kinderen van Aleppo" van de Vlaamse Poëziedagen-mentor
Luc C. Martens. De prijsuitreiking van de negende poëzieprijs Melopee, vindt plaats op zondag
12 november 2017 en gaat door in de kerk van Laarne vanaf 19u.
Inschrijven of meer info via jeugd.cultuur@laarne.be
Hieronder nog 's de volledige lijst met de geprimeerde gedichten...
Hieronder en overzicht van de genomineerde gedichten voor de editie 2017:
Er wordt voor de vijfde keer ook een jeugdprijs voorzien, waaraan alle kinderen uit het vijfde en zesde leerjaar uit Laarne en Kalken deelnemen (222 leerlingen).
De bloemlezingen (zowel van de Poëzieprijs Melopee als van de jeugdprijs) zijn vanaf 13 november 2017 te verkrijgen bij de dienst jeugd en vrije tijd.
Meer info via deze Melopee-Laarne-link
Inschrijven of meer info via jeugd.cultuur@laarne.be
Hieronder nog 's de volledige lijst met de geprimeerde gedichten...
Hieronder en overzicht van de genomineerde gedichten voor de editie 2017:
| Dichter (Tijdschrift) | Gedicht |
|---|---|
| Leen Raats (De Vallei XXX) | Brandlijn |
| Nele Buyst (Deus Ex Machina 156) | De grootmoeder |
| Benno Barnard (Poëziekrant 3) | Een ander dier |
| Marleen de Crée (Poëziekrant 5) | Elegie |
| Erik Spinoy (Poëziekrant 2) | Er wonen mensen in |
| Renaat Ramon (Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift 133) | Façade |
| Anna Enquist (Het Liegend Konijn 2) | Het bloementheater |
| Jana Arns (Deus Ex Machina 159) | Het huwelijk |
| Myrte Leffring (Poëziekrant 6) | Het vertrek van een broer |
| Luc C. Martens (Schaal van Dighter december) | Kinderen van Aleppo |
| Elma van Haren (Dietsche Warande & Belfort 2) | Koude kleren I |
| Peter Verhelst (Dietsche Warande & Belfort 2) | Leef, heb lief, dans, verdwaal |
| Anneke Brassinga (Poëziekrant 2) | Nut van poëzie |
| Pim Cornelussen (Deus Ex Machina 156) | Ontdaan |
| Christina Guirlande (Schoon Schip 4) | Rolverdeling |
| Jan Geerts (Poëziekrant 2) | Station Noorderkempen |
| Ingmar Heytze (het Liegend Konijn 2) | Vaderschemering |
| Peter Theunynck (Poëziekrant 4) | Verdwaald |
| Guy Commerman (Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift 132) | Waarom |
| Miriam Van Hee (Poëziekrant 3) | Wandeling op Texel |
| Joke Van Leeuwen (Het Liegend Konijn 1) | Wildverband |
Er wordt voor de vijfde keer ook een jeugdprijs voorzien, waaraan alle kinderen uit het vijfde en zesde leerjaar uit Laarne en Kalken deelnemen (222 leerlingen).
De bloemlezingen (zowel van de Poëzieprijs Melopee als van de jeugdprijs) zijn vanaf 13 november 2017 te verkrijgen bij de dienst jeugd en vrije tijd.
Meer info via deze Melopee-Laarne-link
zondag 15 oktober 2017
Phil Bloom - Achilles M. Surinx
In gindse dagen konden nog wonderen
geschieden, wonderen bij avondlicht.
Je kon huizen binnendringen en een schokgolfje
door een stukje wereld jagen. Buiten de
lijntjes lopen heeft altijd gevolgen, zei Wistik.
Een schijn van heiligheid verbaasde God en
kleine Jan. Burgemeester en notaris schrokken op.
Jij had de krant dichtgevouwen doorgegeven
aan een hand. Je troonde in een rieten
stoel en liet toen zomaar zien wie je was.
Een simpel buisbeeld maakte geschiedenis.
Je naaktheid werd heel even wereldnieuws.
Je zei later dat je meer dan een bloot meisje
was, maar dat ook bewijzen lukte je niet zo.
Of het hoefde? Je schoonheid droeg geen leugens.
Wie had je ingefluisterd dat je mocht
tonen hoe mensen stellig blijven haperen
aan een sprekend beeld? Daarin een
teken van vrijheid zien, een korte hunker
naar een dolle droom die echt bestaat.
© Achilles M. Surinx
(uit: Wat het voorstelt. Gedichten 1989-2017)
* °Berkel en Rodenrijs, 27 november 1945. Nederlandse kunstenares.
in 1967 (9 oktober) was zij de eerste Nederlandse die naakt op tv kwam.
Op 9/10/2017 was het net 50 jaar geleden dat Phil Bloom zich op het kleine scherm in al haar naaktheid liet bewonderen. Het was een primeur. In zijn bundel 'Wie nooit begint' (2012) nam Achilles M. Surinx een tekst op die aan dit gebeuren refereert.
geschieden, wonderen bij avondlicht.
Je kon huizen binnendringen en een schokgolfje
door een stukje wereld jagen. Buiten de
lijntjes lopen heeft altijd gevolgen, zei Wistik.
Een schijn van heiligheid verbaasde God en
kleine Jan. Burgemeester en notaris schrokken op.
Jij had de krant dichtgevouwen doorgegeven
aan een hand. Je troonde in een rieten
stoel en liet toen zomaar zien wie je was.
Een simpel buisbeeld maakte geschiedenis.
Je naaktheid werd heel even wereldnieuws.
Je zei later dat je meer dan een bloot meisje
was, maar dat ook bewijzen lukte je niet zo.
Of het hoefde? Je schoonheid droeg geen leugens.
Wie had je ingefluisterd dat je mocht
tonen hoe mensen stellig blijven haperen
aan een sprekend beeld? Daarin een
teken van vrijheid zien, een korte hunker
naar een dolle droom die echt bestaat.
© Achilles M. Surinx
(uit: Wat het voorstelt. Gedichten 1989-2017)
* °Berkel en Rodenrijs, 27 november 1945. Nederlandse kunstenares.
in 1967 (9 oktober) was zij de eerste Nederlandse die naakt op tv kwam.
Op 9/10/2017 was het net 50 jaar geleden dat Phil Bloom zich op het kleine scherm in al haar naaktheid liet bewonderen. Het was een primeur. In zijn bundel 'Wie nooit begint' (2012) nam Achilles M. Surinx een tekst op die aan dit gebeuren refereert.
zaterdag 14 oktober 2017
Nederland - Charles Tomlinson
De trein brengt ons doorheen een Mondriaan –
Een die hij naliet te schilderen. Koeien
Blijven zich bewegen langs de lijnen
Van dijk en wetering, de schitterende parallellen
En de rechthoeken van het handgemaakte land.
Echt, een buiging is geen kenmerk van dit zicht,
Maar waarom bracht de hemel met haar mijlenhoge
Bergen van wolken die als kussens rusten en zich op
De heuvelloosheid stapelen hem nooit ertoe af te dwalen?
Vliegend tussen beide zijn reiger en meeuw
Jagers, trouwe bezoekers van ieder kanaal.
Er zijn geen onbeplante bermen, geen gespaarde akkers:
Water blijft voortdurend onze spoorlijn volgen,
Koeien grazen richting fabrieksruiten waarin wij rijden.
© Charles Tomlinson
© Vertaling Marcel Vanslembrouck
Uit ‘Het mirakel van de fles en de vissen’ van Charles Tomlinson.
Vertaling Marcel Vanslembrouck.
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
vrijdag 13 oktober 2017
Soutine in Céret - Charles Tomlinson
De mistral rukt aan tronken, stroomt erin.
Cipressen hellen in een rij, knikken en buigen
Met het ceremoniële automatisme van bomen.
Het opgehoopte land hijst de woningen
Boven rotsblokken die opgestapeld
En zijwaarts ingestort nog
Stand houden. Olijfbomen kronkelen
Om zich vast te klampen aan hellingen, krommen
Hun ruggen zoals een oude man die dorpstrappen opklimt:
Zijn overladen benen krachteloos aangetrokken
Door de logheid van de steen in muren
Die deze heuvels omcirkelen en opklauteren. Je voelt
Dat de mistral de huizen met
Hun ramen en hun deuren kan doen golven
Als grimassen in pretparkspiegels.
De schilder kiest doelbewust dit landschap
Om het vloeien en het tumult van zijn hel vast te leggen,
Is doof voor de vaste raad van rotsen
Met hun geweigerde en verankerde vastheid,
Om de verflagen van zijn borstelstrepen te versmelten.
© Charles Tomlinson
© Vertaling Marcel Vanslembrouck
Uit ‘Het mirakel van de fles en de vissen’ van Charles Tomlinson. Vertaling Marcel Vanslembrouck.
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
donderdag 12 oktober 2017
Het mirakel van de fles en de vissen - I - Charles Tomlinson
I.
Wat is het dat Braque
ons wilde laten zien met deze
op zijn tafel aangebrachte stapeling?
Voor een keer zou men het zelfs begrijpen
als een rotswand, een hemelhoge
ophoping die deur voor deur
de ruimte opent. We weten niet
met zekerheid of na een oogopslag
wat ruimte en wat substantie is,
hoe zouden we: het oog moet elk
half zien aaneenstikken, tegelijkertijd
identiteiten van elkaar onderscheiden
in een geest die verrukt en verward is door
een frisheid van ‘s werelds eigen weer.
© Charles Tomlinson
© Vertaling Marcel Vanslembrouck
Uit ‘Het mirakel van de fles en de vissen’ van Charles Tomlinson. Vertaling Marcel Vanslembrouck.
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
woensdag 11 oktober 2017
Vlaamse poëziedagen - Kasteel van Ooidonk
De Vlaamse poëziedagen zijn na 80 jaar terug op Ooidonk. Onder impuls van de stadsdichter van Deinze, Luc C. Martens, wordt op het Kasteel van Ooidonk een uniek poëtisch programma aangeboden. Meer dan 40 dichters zullen komend weekend (14/10/2017 - 15/10/2017) aanwezig zijn én gedichten lezen. Voorts zijn er kasteelbezoeken, workshops, een historisch boek, kunst enz..
Alle info op www.poeziedagen.be
Hieronder het definitieve programma
https://www.deinze.be/poeziedagen
De deur - Charles Tomlinson
Te weinig
is gezegd
over de deur, zijn ene
gezicht gekeerd naar de stortbui
van de nacht en zijn andere
naar het verspringen en glinsteren van vuurgloed.
Lucht, door
de omslag
gevangen in het boek van de kamer,
wordt gevuld met de omslaande
bladzijden van donker en vuur
terwijl de wind tegen de luiken duwt of vlammen doet wapperen.
Niet alleen
golfbreker
voor de storm, ook de plotse
grens voor onze ontmoetingen, verschijningen,
en zo vol van het aanbod aan ruimte
als het uitzicht door een hunebed is.
Want deuren
zijn zowel kozijn als monument
voor onze verbruikte tijd,
en te weinig
is gezegd
over ons erdoor komen en gaan.
© Charles Tomlinson
© Vertaling Marcel Vanslembrouck
Uit ‘Het mirakel van de fles en de vissen’ van Charles Tomlinson. Vertaling Marcel Vanslembrouck.
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
is gezegd
over de deur, zijn ene
gezicht gekeerd naar de stortbui
van de nacht en zijn andere
naar het verspringen en glinsteren van vuurgloed.
Lucht, door
de omslag
gevangen in het boek van de kamer,
wordt gevuld met de omslaande
bladzijden van donker en vuur
terwijl de wind tegen de luiken duwt of vlammen doet wapperen.
Niet alleen
golfbreker
voor de storm, ook de plotse
grens voor onze ontmoetingen, verschijningen,
en zo vol van het aanbod aan ruimte
als het uitzicht door een hunebed is.
Want deuren
zijn zowel kozijn als monument
voor onze verbruikte tijd,
en te weinig
is gezegd
over ons erdoor komen en gaan.
© Charles Tomlinson
© Vertaling Marcel Vanslembrouck
Uit ‘Het mirakel van de fles en de vissen’ van Charles Tomlinson. Vertaling Marcel Vanslembrouck.
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
dinsdag 10 oktober 2017
Charles Tomlinson - Het mirakel van de fles en de vissen
Ruim een jaar geleden verscheen bij uitgeverij Pi een vertaling uit het werk van de
Britse dichter Charles Tomlinson (1927-2015), die de titel meekreeg ‘Het mirakel van de fles en de vissen’. Deze publicatie vond weinig gehoor. Dat is zowel jammer voor de vertaler Marcel Vanslembrouck die er lange tijd aan gewerkt moet hebben en voor het werk van Tomlinson die een meer dan interessant dichter is. We brengen in de komende dagen enkele gedichten uit deze bundel.
Uit het nawoord van Vanslembrouck twee passages:
‘Tomlinson schenkt ruime aandacht aan de visuele en auditieve voorstelling, de schilderkunstige effecten alsook het kosmopolitische, zelfs het urbane, in stijl en inhoud. Niettemin schreef hij over de natuur, zeker in zijn vroege werk, en over zijn voorliefde en interesse voor andere plaatsen en culturen. Het maakte hem tot buitenstaander in de Britse poëzie.’
‘Criticus Cal Bedient beschouwde hem als een onmiskenbaar originele dichter. In British Poetry since 1960 schreef Bedient: ‘Zeker, in hem steekt een hoeveelheid Wordsworth…(maar) Wordsworth ontdekt zichzelf in de natuur, wat hem tot een romantische dichter maakt. Tomlinson anderzijds
ontdekt het wezen van de natuur: hij is een klassieke kunstenaar, geheel meelevend en afstandelijk.’ Uiteindelijk is het moeilijk Tomlinson als Brits of Amerikaans te catalogeren. ‘Naar mijn oordeel,’ zei dichter Ed Hirsch, ‘is Tomlinson een van de meest scherpzinnige, gedisciplineerde en heldere dichters van zijn generatie. Hij is een van de weinige Engelse dichters die het erfgoed van het modernisme heeft verspreid en ik vermoed dat zijn rustige, meditatieve stem zal weerklinken aan weerszijden van de Atlantische Oceaan en dit voor lange tijd.’
Meer over Tomlinson is via deze link te vinden op www.poetryfoundation.org .
© Alain Delmotte
Tomlinson, Charles: Het mirakel van de fles en de vissen (2016) – PI - Vertaling door Marcel Vanslembrouck
Gedichten van Tomlinson op de Schaal van Digther in een vertaling van Marcel Vanslembrouck:
* De deur – Charles Tomlinson (Woe 11/10/2017)
* Het mirakel van de fles en de vissen – Charles Tomlinson (Do 12/10/2017)
* Soutine in Céret – Charles Tomlinson (Vr 13/10/2017)
* Nederland – Charles Tomlinson (Za 14/10/2017)
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
Uit het nawoord van Vanslembrouck twee passages:
‘Tomlinson schenkt ruime aandacht aan de visuele en auditieve voorstelling, de schilderkunstige effecten alsook het kosmopolitische, zelfs het urbane, in stijl en inhoud. Niettemin schreef hij over de natuur, zeker in zijn vroege werk, en over zijn voorliefde en interesse voor andere plaatsen en culturen. Het maakte hem tot buitenstaander in de Britse poëzie.’
‘Criticus Cal Bedient beschouwde hem als een onmiskenbaar originele dichter. In British Poetry since 1960 schreef Bedient: ‘Zeker, in hem steekt een hoeveelheid Wordsworth…(maar) Wordsworth ontdekt zichzelf in de natuur, wat hem tot een romantische dichter maakt. Tomlinson anderzijds
ontdekt het wezen van de natuur: hij is een klassieke kunstenaar, geheel meelevend en afstandelijk.’ Uiteindelijk is het moeilijk Tomlinson als Brits of Amerikaans te catalogeren. ‘Naar mijn oordeel,’ zei dichter Ed Hirsch, ‘is Tomlinson een van de meest scherpzinnige, gedisciplineerde en heldere dichters van zijn generatie. Hij is een van de weinige Engelse dichters die het erfgoed van het modernisme heeft verspreid en ik vermoed dat zijn rustige, meditatieve stem zal weerklinken aan weerszijden van de Atlantische Oceaan en dit voor lange tijd.’
Meer over Tomlinson is via deze link te vinden op www.poetryfoundation.org .
© Alain Delmotte
Tomlinson, Charles: Het mirakel van de fles en de vissen (2016) – PI - Vertaling door Marcel Vanslembrouck
Gedichten van Tomlinson op de Schaal van Digther in een vertaling van Marcel Vanslembrouck:
* De deur – Charles Tomlinson (Woe 11/10/2017)
* Het mirakel van de fles en de vissen – Charles Tomlinson (Do 12/10/2017)
* Soutine in Céret – Charles Tomlinson (Vr 13/10/2017)
* Nederland – Charles Tomlinson (Za 14/10/2017)
Meer info & evt. bestellingen: marcel.vanslembrouck@scarlet.be
Abonneren op:
Posts (Atom)