dat er vroeger meer op straat werd gekust, zeg je
en of de straat dat mist
in plaats daarvan:
de ernst waarmee we onszelf doortrekken, in kringen roken
elkaar namen geven waar we in een ander leven om moeten lachen:
iep, es, eik, olm, berk, spar, beuk… wilg
als we maar buigen, zeg je
als we maar diep genoeg buigen krijgen we een vaag idee van wilgen, of we wilgen willen zijn, de vingers lang in water
elkaar schaduw toewerpen zoals je met kushandjes doet, elkaar schaduwen tout court
schaduw aanbrengen op ogen waarin we zelf zouden willen kijken
ons oefenen in wat later heet
maar we kunnen ook draaien, rond de as en rond elkaar
de eeuwige balts van planeten, hoewel: hier duurt eeuwig minder lang;
voorlopig draaien we de charme van een zuurtje uit zijn papiertje
als aan twee plastic staartjes rond de zon
hier smelt de hemel op je tong
zei Napoleon
en trekken we in kringen als we zeggen
dat er vroeger meer op straat werd gekust
en of de straat dat mist
© Tania Verhelst
Het gedicht 'Oefeningen in wat later heet' werd samen met twee andere gedichten ('Krijt' en 'over de vloeibaarheid van vriendschap') van Tania Verhelst bekroond met de poëzieprijs "Dichter uit de Schaduw".
De prijs werd uitgereikt op zaterdag 25/11/2017 tijdens de 8° editie van "Literaire Living". Meer info en een terugblik via deze link.
donderdag 30 november 2017
woensdag 29 november 2017
over de vloeibaarheid van vriendschap - Tania Verhelst
rakelings is wat onze vingers doen
we tekenen lijnen op elkaars huid: tot hier en niet verder
het zijn dezelfde lijnen waar de chirurg het mes in zet
en hoewel je me dieper kunt raken dan het mes
worden we van de lijnen alsmaar minder zeker
alsof we rimpelen als water
schouder golft rond armen zwemmen naar een dij mijn hoofd vloeit uit
we leggen handen in elkaar als verwelkte bloemblaadjes
onze stuifmeelvingers spannen de kroon
als wij nu hier en niet verder
maar verder kalft verder af
lijnen worden punten:
vingerzettingen
© Tania Verhelst
Het gedicht 'over de vloeibaarheid van vriendschap' werd samen met twee andere gedichten ('oefeningen in wat later heet' en 'Krijt') van Tania Verhelst bekroond met de poëzieprijs "Dichter uit de Schaduw".
De prijs werd uitgereikt op zaterdag 25/11/2017 tijdens de 8° editie van "Literaire Living". Meer info en een terugblik via deze link.
we tekenen lijnen op elkaars huid: tot hier en niet verder
het zijn dezelfde lijnen waar de chirurg het mes in zet
en hoewel je me dieper kunt raken dan het mes
worden we van de lijnen alsmaar minder zeker
alsof we rimpelen als water
schouder golft rond armen zwemmen naar een dij mijn hoofd vloeit uit
we leggen handen in elkaar als verwelkte bloemblaadjes
onze stuifmeelvingers spannen de kroon
als wij nu hier en niet verder
maar verder kalft verder af
lijnen worden punten:
vingerzettingen
© Tania Verhelst
Het gedicht 'over de vloeibaarheid van vriendschap' werd samen met twee andere gedichten ('oefeningen in wat later heet' en 'Krijt') van Tania Verhelst bekroond met de poëzieprijs "Dichter uit de Schaduw".
De prijs werd uitgereikt op zaterdag 25/11/2017 tijdens de 8° editie van "Literaire Living". Meer info en een terugblik via deze link.
dinsdag 28 november 2017
Krijt - Tania Verhelst
ooit was krijt een landschap
een seizoen van mogelijkheden
een toevallige samenloop van omstandigheden, van bot en kraakbeen ook
neem nu een skelet als het toevallig staketsel van een spelletje mikado;
wat als je één stokje wegneemt: een rib of een sleutelbeentje?
een heup, een bekken, een vallei?
hoeveel kun je missen opdat je nog altijd -
opdat je nog altijd licht beneveld in het licht of
dieprood en donker zinken kunt - laag na laag
de diepste laag heet slaap
ooit was krijt een landschap
een seizoen van mogelijkheden
onder je nagels proef je nog het sediment
de halve maantjes herinneren zich het krijt
© Tania Verhelst
Het gedicht 'Krijt' werd samen met twee andere gedichten ('Oefeningen in wat later heet' en 'over de vloeibaarheid van vriendschap') van Tania Verhelst bekroond met de poëzieprijs "Dichter uit de Schaduw".
De prijs werd uitgereikt op zaterdag 25/11/2017 tijdens de 8° editie van "Literaire Living". Meer info en een terugblik via deze link.
een seizoen van mogelijkheden
een toevallige samenloop van omstandigheden, van bot en kraakbeen ook
neem nu een skelet als het toevallig staketsel van een spelletje mikado;
wat als je één stokje wegneemt: een rib of een sleutelbeentje?
een heup, een bekken, een vallei?
hoeveel kun je missen opdat je nog altijd -
opdat je nog altijd licht beneveld in het licht of
dieprood en donker zinken kunt - laag na laag
de diepste laag heet slaap
ooit was krijt een landschap
een seizoen van mogelijkheden
onder je nagels proef je nog het sediment
de halve maantjes herinneren zich het krijt
© Tania Verhelst
Het gedicht 'Krijt' werd samen met twee andere gedichten ('Oefeningen in wat later heet' en 'over de vloeibaarheid van vriendschap') van Tania Verhelst bekroond met de poëzieprijs "Dichter uit de Schaduw".
De prijs werd uitgereikt op zaterdag 25/11/2017 tijdens de 8° editie van "Literaire Living". Meer info en een terugblik via deze link.
maandag 27 november 2017
Literaire Living 2017 - Een terugblik
De achtste editie van het literair festival “Literaire Living” werd er een voor de annalen. In Ardooie en verre omstreken!
Bij afwezigheid wegens ziekte moesten we in de alweer biezonder stemmig opgetuigde cultuur- en theaterkapel van de Schaduw wel de muziek van Inne Eysermans missen. Jammer voor de liefhebbers en de minnaars van de stem van de Engel van Amatorski. Benedikte Crombez en Reinout Verbeke kondigden om beurten de dichters aan en zorgden na afloop van elke lezing ook nog ’s voor een kort en fijn gesprekje. Mustafa Kör bracht er als eerste dichter van de avond, én rollend als een zachte rivier, meteen de stemming in. De voormalige stadsdichter van Genk werd eerder vooral bekend met de subtiele roman De Lammeren. Hij las gedichten uit zijn verrassend en heel erg goed onthaald poëtisch debuut Ben jij liefde. De bundel is ondertussen, als we het goed hebben, aan zijn vijfde (!) druk toe. Onder meer zijn lang gedicht Idylle ging bij iedereen in mijn buurt recht het hart in. “Mijn hart barstte open als granaatappels…” Erg innemende dichter die Mustafa Kör. Zonder verwijl bij te zetten op het schap van de te koesteren en te volgen dichters.
Charlotte Van den Broeck las de cyclus "Acht ∞" uit haar nieuwste bundel Nachtroer. Verstild en naar gewoonte helemaal uit het hoofd haar gedichten zeggend, ging Van den Broeck in 8 stappen (van 8 naar 1) van een gedicht, met veel intensiteit terug naar waar ooit een liefde begon. Fluweelzacht en toch met randjes! Niemand die het nog een wonder vindt dat Nachtroer genomineerd is voor, en zelfs een goeie kans maakt op de grote VSB-poëzieprijs. Het zou na Hugo Claus, Leonard Nolens en Jan Lauwereyns pas de vierde keer zijn dat de prijs die in januari jammergenoeg ophoudt te bestaan naar een Vlaamse dichter gaat. Benieuwd.
De afwezigheid van Inne Eysermans werd daarna volkomen, én ook muzikaal goedgemaakt door de huidige Dichter des Vaderlands Laurence Vielle die in de persoon van Vincent Granger haar vaste muzikant had meegenomen. In een eerste gedenkwaardig optreden liet ze in de beide landstalen en met veel taalbravoure alle treinen los. Na de pauze was het de hoogste tijd om de winnaars van de poëziewedstrijd "Dichter uit de Schaduw" naar het podium te halen. Niet minder dan 86 dichters stuurden drie van hun mooiste gedichten in. Geen makkelijke kluif noch klus voor de jury, bestaande uit Reinout Verbeke, Benedicte Crombez, Liselotte Vercaigne, Rino Feys, Edward Hoornaert en ondergetekende. Zoals eerder werd bekendgemaakt bekroonde de jury vijf dichters met een nominatie. Alle vijf bleken ze bij nadere kennisname een voor een al eerder poëtische strepen en streepjes achter hun naam te hebben gezet. Dat bleek ook uit hun voordracht. Leen Raats die verleden jaar nog de top100 van de Turingprijs haalde, las "Corpus Christi". Wim Vandeleene bracht zijn gedicht “De hond van Pavlov” en Leen Pil, die in het najaar van 2018 bij uitgeverij P debuteert, las “Langedijker herfst”. Een andere genomineerde Hans Depelchin was afwezig. Ook de winnares Tania Verhelst bleek allerminst een nieuwkomer in poetics te zijn. Het podium leek voor haar wel een natuurlijke habitat.
Verhelst, van wie recent nog poëzie in Het Liegend Konijn werd opgenomen, las de drie gedichten van haar winnende inzending en trakteerde ons nog op een toemaatje.
Daarna was het opnieuw de beurt aan Laurence Vielle. Wat nog meer te zeggen over deze uitbarstende Brusselse taalvulkaan die van elke aanwezige een makkelijk speeltje maakt? Wervelwind, zandstorm, moessonregen… De regerende “dichter des Vaderlands” is “alles in een”. Vielle was in Ardooie wat ze zowat overal is: haar eigen stormachtige zelf. Samen met Reinout Verbeke (en Nevenwerking-gitarist Bart Couvreur) en Vincent Granger zorgde ze voor een bijzonder pakkende tweetalige versie van Je bent doelwit/Tu es cible. Wat ons betreft: hét hoogtepunt van de avond. Vielle schreef het naar de keel grijpende gedicht op 22/3/2016 als repliek op de aanslagen van Brussel. (Een soundcloud-versie van het gedicht vind je hier op de Reinoutmetnevenwerking-site).
Na het zachte en zotte taalgeweld van Laurence Vielle sloot Barbarber-icoon-om-eeuwig-van-te lezen-en-van-te-houden K. Schippers de avond af. Hij las enkele van zijn klassiekers en wat nieuw werk. Zoals we hem kennen: als fijnslijper alweer perfect in balans de grenzen aftastend tussen ernst, ironie en luim. Of ze nog werken of niet, die taalgrapjes van hem, K. Schippers zorgde voor een waardig slot van een zinderende literaire avond. Een hoogmis in de Wezekapel van Theater De Schaduw? Volgend jaar beslist opnieuw! Op dus naar editie Negen...
Verslag: ©Paul Rigolle
Literaire Living - alle edities op een rijtje:
Editie 1 – zondag 20 mei 2007
Editie 2 - zaterdag 3 mei 2008
Editie 3 – zaterdag 14 november 2009
Editie 4 – zaterdag 20 november 2010
Editie 5 – zaterdag 19 november 2011
Editie 6 - zaterdag 24 november 2012
Editie 7 - zaterdag 7 december 2013
Editie 8 - zaterdag 25 november 2017
Bij afwezigheid wegens ziekte moesten we in de alweer biezonder stemmig opgetuigde cultuur- en theaterkapel van de Schaduw wel de muziek van Inne Eysermans missen. Jammer voor de liefhebbers en de minnaars van de stem van de Engel van Amatorski. Benedikte Crombez en Reinout Verbeke kondigden om beurten de dichters aan en zorgden na afloop van elke lezing ook nog ’s voor een kort en fijn gesprekje. Mustafa Kör bracht er als eerste dichter van de avond, én rollend als een zachte rivier, meteen de stemming in. De voormalige stadsdichter van Genk werd eerder vooral bekend met de subtiele roman De Lammeren. Hij las gedichten uit zijn verrassend en heel erg goed onthaald poëtisch debuut Ben jij liefde. De bundel is ondertussen, als we het goed hebben, aan zijn vijfde (!) druk toe. Onder meer zijn lang gedicht Idylle ging bij iedereen in mijn buurt recht het hart in. “Mijn hart barstte open als granaatappels…” Erg innemende dichter die Mustafa Kör. Zonder verwijl bij te zetten op het schap van de te koesteren en te volgen dichters.
Charlotte Van den Broeck las de cyclus "Acht ∞" uit haar nieuwste bundel Nachtroer. Verstild en naar gewoonte helemaal uit het hoofd haar gedichten zeggend, ging Van den Broeck in 8 stappen (van 8 naar 1) van een gedicht, met veel intensiteit terug naar waar ooit een liefde begon. Fluweelzacht en toch met randjes! Niemand die het nog een wonder vindt dat Nachtroer genomineerd is voor, en zelfs een goeie kans maakt op de grote VSB-poëzieprijs. Het zou na Hugo Claus, Leonard Nolens en Jan Lauwereyns pas de vierde keer zijn dat de prijs die in januari jammergenoeg ophoudt te bestaan naar een Vlaamse dichter gaat. Benieuwd.
De afwezigheid van Inne Eysermans werd daarna volkomen, én ook muzikaal goedgemaakt door de huidige Dichter des Vaderlands Laurence Vielle die in de persoon van Vincent Granger haar vaste muzikant had meegenomen. In een eerste gedenkwaardig optreden liet ze in de beide landstalen en met veel taalbravoure alle treinen los. Na de pauze was het de hoogste tijd om de winnaars van de poëziewedstrijd "Dichter uit de Schaduw" naar het podium te halen. Niet minder dan 86 dichters stuurden drie van hun mooiste gedichten in. Geen makkelijke kluif noch klus voor de jury, bestaande uit Reinout Verbeke, Benedicte Crombez, Liselotte Vercaigne, Rino Feys, Edward Hoornaert en ondergetekende. Zoals eerder werd bekendgemaakt bekroonde de jury vijf dichters met een nominatie. Alle vijf bleken ze bij nadere kennisname een voor een al eerder poëtische strepen en streepjes achter hun naam te hebben gezet. Dat bleek ook uit hun voordracht. Leen Raats die verleden jaar nog de top100 van de Turingprijs haalde, las "Corpus Christi". Wim Vandeleene bracht zijn gedicht “De hond van Pavlov” en Leen Pil, die in het najaar van 2018 bij uitgeverij P debuteert, las “Langedijker herfst”. Een andere genomineerde Hans Depelchin was afwezig. Ook de winnares Tania Verhelst bleek allerminst een nieuwkomer in poetics te zijn. Het podium leek voor haar wel een natuurlijke habitat.
Verhelst, van wie recent nog poëzie in Het Liegend Konijn werd opgenomen, las de drie gedichten van haar winnende inzending en trakteerde ons nog op een toemaatje.Daarna was het opnieuw de beurt aan Laurence Vielle. Wat nog meer te zeggen over deze uitbarstende Brusselse taalvulkaan die van elke aanwezige een makkelijk speeltje maakt? Wervelwind, zandstorm, moessonregen… De regerende “dichter des Vaderlands” is “alles in een”. Vielle was in Ardooie wat ze zowat overal is: haar eigen stormachtige zelf. Samen met Reinout Verbeke (en Nevenwerking-gitarist Bart Couvreur) en Vincent Granger zorgde ze voor een bijzonder pakkende tweetalige versie van Je bent doelwit/Tu es cible. Wat ons betreft: hét hoogtepunt van de avond. Vielle schreef het naar de keel grijpende gedicht op 22/3/2016 als repliek op de aanslagen van Brussel. (Een soundcloud-versie van het gedicht vind je hier op de Reinoutmetnevenwerking-site).
Na het zachte en zotte taalgeweld van Laurence Vielle sloot Barbarber-icoon-om-eeuwig-van-te lezen-en-van-te-houden K. Schippers de avond af. Hij las enkele van zijn klassiekers en wat nieuw werk. Zoals we hem kennen: als fijnslijper alweer perfect in balans de grenzen aftastend tussen ernst, ironie en luim. Of ze nog werken of niet, die taalgrapjes van hem, K. Schippers zorgde voor een waardig slot van een zinderende literaire avond. Een hoogmis in de Wezekapel van Theater De Schaduw? Volgend jaar beslist opnieuw! Op dus naar editie Negen...
Verslag: ©Paul Rigolle
Literaire Living - alle edities op een rijtje:
Editie 1 – zondag 20 mei 2007
Editie 2 - zaterdag 3 mei 2008
Editie 3 – zaterdag 14 november 2009
Editie 4 – zaterdag 20 november 2010
Editie 5 – zaterdag 19 november 2011
Editie 6 - zaterdag 24 november 2012
Editie 7 - zaterdag 7 december 2013
Editie 8 - zaterdag 25 november 2017
vrijdag 17 november 2017
Over goede dichters en kikvorsstilte - Frans Deschoemaeker
(aan Hendrik Carette)
Oudenaarde, maandag 10 april 2017
Waarde Hendrik, goede dichter,
Het is een misvatting te denken dat goede dichters podiumgeile brulboeien moeten zijn, immer met een microfoon voor hun kop, immer breed het publiek en het volle leven omarmend, immer met de vinger aan de pols van (de waan van) de dag hun parlandoverzen staccato scanderend, immer prominent aanwezig op de digitale platformen, ja, immer lobbyend voor dat stadsdichterschap. Geef mij ook maar, geef mij misschien vooral maar, de zonderlingen, zij die opereren vanuit het verborgene, zij die stil leven, ver van de polsslag en de podia, in de contemplatie van een bos, een water, een in kreupelhout verzonken spoorwegbedding, een kalklijn op een voetbalveld einderwaarts, een besloten stadstuin onder mos en motregen, hinkelende meisjes in een in de nazomerzondagavond verloren gelegde achterafstraat. Zij die in de traditie leven, zo je wilt, met de boeken van hun vertrouwde meesters, hun pennen, hun papier, hun kat, hun nonchalant in de hand gehouden drankprobleem, en zich bekwamen in de schriftuur van de bedachtzaamheid.
Anno 2017 staat de Nederlandse dichter Jacques Hamelink Poëziekrant een interview toe. Dat toestaan heeft al iets. Het is een misvatting te denken dat dichters altijd hengelen naar, en blij zijn met, de belangstelling van een glossy poëziemagazine. Hamelink staat dat interview toe. Hij staat dat interview bovendien slechts toe op voorwaarde dat het schriftelijk afgenomen wordt. Per brief. Nee, niet per e-mail, wat dacht je?
Hamelink in dat geschreven interview: laten we niet uit het oog verliezen dat het over poëzie hebben, in proza, sowieso een vervalsing inhoudt. Hier mag ook gedacht worden aan mijn oude meester Maurice Gilliams, de Man voor het Venster, die gebeurlijk wél een normaal interview toestond, maar inzage eiste in de persklare kopij om deze vervolgens nagenoeg helemaal te herschrijven, en zodoende toch nog de bedachtzame monoloog te herstellen.
Hamelink: de dichter is een taalmaniak, dat staat vast. Overigens geeft zijn taalbeheersing, hoe groot die ook moge zijn, nergens een garantie voor. Zijn taal moet iets nooit-zo-gezegds (geziens, gehoords), iets nieuws dus, tot uitdrukking brengen. Daarin slaagt hij alleen wanneer wat ze vroeger noemden de geest over hem vaardig wordt. Het is dus tevens een misvatting te denken dat die dichters met hun fenomenale taalbeheersing per definitie goede dichters zijn.
Overigens, zelfs tegen brulboeien is principieel niets in te brengen. Toen Johnny “the Selfkicker” van Doorn midden jaren zestig van de vorige eeuw op het podium steevast overging tot dierlijk, bloedstollend gegil en gekrijs (zodat vertwijfelde zaaluitbaters op het punt stonden geüniformeerde ordehandhavers of een ambulance op te bellen) toen dus, was ongetwijfeld de geest over hem vaardig en verzette hij een baken. Alleen; lang bleef het niet boeien. Na Johnny verwaaide de geest en verwaterde het procedé. Performance, dunne spoeling is dat. Dichters horen zich niet in stuiptrekkingen op het podium te manifesteren, of gekke bekken te trekken, of bij voortduring geestig te doen. Dichters horen zich niet te gedragen als gemankeerde stand up comedians. Verwar de minnestreel niet met de nar!
Het moet geen verbazing wekken; Uit de vallende kikvorsstilte van Jacques Hamelink is het beste gedicht dat er in die Poëziekrant van maart-april 2017 te ontdekken valt (en er staan er zoals steeds veel, ondraaglijk veel in).
Moge de geest ook enigszins over deze brief vaardig geworden zijn, waarde Hendrik. Wees Welgemoed, Stap Immer Voorwaarts, Verwar de Minnestreel niet met de Nar.
Een groet uit de Oudenaardse gouw, waar nu de kikvorsstilte valt,
Je
FD
© Frans Deschoemaeker
Uit: De waterlelies van Montparnasse, een werk in gestadige voortgang.
Oudenaarde, maandag 10 april 2017
Waarde Hendrik, goede dichter,
Het is een misvatting te denken dat goede dichters podiumgeile brulboeien moeten zijn, immer met een microfoon voor hun kop, immer breed het publiek en het volle leven omarmend, immer met de vinger aan de pols van (de waan van) de dag hun parlandoverzen staccato scanderend, immer prominent aanwezig op de digitale platformen, ja, immer lobbyend voor dat stadsdichterschap. Geef mij ook maar, geef mij misschien vooral maar, de zonderlingen, zij die opereren vanuit het verborgene, zij die stil leven, ver van de polsslag en de podia, in de contemplatie van een bos, een water, een in kreupelhout verzonken spoorwegbedding, een kalklijn op een voetbalveld einderwaarts, een besloten stadstuin onder mos en motregen, hinkelende meisjes in een in de nazomerzondagavond verloren gelegde achterafstraat. Zij die in de traditie leven, zo je wilt, met de boeken van hun vertrouwde meesters, hun pennen, hun papier, hun kat, hun nonchalant in de hand gehouden drankprobleem, en zich bekwamen in de schriftuur van de bedachtzaamheid.
Anno 2017 staat de Nederlandse dichter Jacques Hamelink Poëziekrant een interview toe. Dat toestaan heeft al iets. Het is een misvatting te denken dat dichters altijd hengelen naar, en blij zijn met, de belangstelling van een glossy poëziemagazine. Hamelink staat dat interview toe. Hij staat dat interview bovendien slechts toe op voorwaarde dat het schriftelijk afgenomen wordt. Per brief. Nee, niet per e-mail, wat dacht je?
Hamelink in dat geschreven interview: laten we niet uit het oog verliezen dat het over poëzie hebben, in proza, sowieso een vervalsing inhoudt. Hier mag ook gedacht worden aan mijn oude meester Maurice Gilliams, de Man voor het Venster, die gebeurlijk wél een normaal interview toestond, maar inzage eiste in de persklare kopij om deze vervolgens nagenoeg helemaal te herschrijven, en zodoende toch nog de bedachtzame monoloog te herstellen.
Hamelink: de dichter is een taalmaniak, dat staat vast. Overigens geeft zijn taalbeheersing, hoe groot die ook moge zijn, nergens een garantie voor. Zijn taal moet iets nooit-zo-gezegds (geziens, gehoords), iets nieuws dus, tot uitdrukking brengen. Daarin slaagt hij alleen wanneer wat ze vroeger noemden de geest over hem vaardig wordt. Het is dus tevens een misvatting te denken dat die dichters met hun fenomenale taalbeheersing per definitie goede dichters zijn.
Overigens, zelfs tegen brulboeien is principieel niets in te brengen. Toen Johnny “the Selfkicker” van Doorn midden jaren zestig van de vorige eeuw op het podium steevast overging tot dierlijk, bloedstollend gegil en gekrijs (zodat vertwijfelde zaaluitbaters op het punt stonden geüniformeerde ordehandhavers of een ambulance op te bellen) toen dus, was ongetwijfeld de geest over hem vaardig en verzette hij een baken. Alleen; lang bleef het niet boeien. Na Johnny verwaaide de geest en verwaterde het procedé. Performance, dunne spoeling is dat. Dichters horen zich niet in stuiptrekkingen op het podium te manifesteren, of gekke bekken te trekken, of bij voortduring geestig te doen. Dichters horen zich niet te gedragen als gemankeerde stand up comedians. Verwar de minnestreel niet met de nar!
Het moet geen verbazing wekken; Uit de vallende kikvorsstilte van Jacques Hamelink is het beste gedicht dat er in die Poëziekrant van maart-april 2017 te ontdekken valt (en er staan er zoals steeds veel, ondraaglijk veel in).
Moge de geest ook enigszins over deze brief vaardig geworden zijn, waarde Hendrik. Wees Welgemoed, Stap Immer Voorwaarts, Verwar de Minnestreel niet met de Nar.
Een groet uit de Oudenaardse gouw, waar nu de kikvorsstilte valt,
Je
FD
© Frans Deschoemaeker
Uit: De waterlelies van Montparnasse, een werk in gestadige voortgang.
woensdag 15 november 2017
Het Slot - Frank Pollet
Wat is een ondernemer
zonder burcht?
Elk kind wil een kasteel en heersen
over snoepjes, lego en een hond,
het overschouwt zijn eigen wereld
vanuit kleinevogelperspectief.
Ik ben een entrepreneur
van formaat, een ridder
die jaagt op kapitaal,
die de vaat niet doet –
een vrouw hangt
mijn vuile was
binnen, in mijn burcht
van Singelberg, mijn kasteel
van massief papier-maché.
© Frank Pollet
Uit de cyclus [ Hutsspot ] in “Turbulenties!” de nieuwe bundel van Frank Pollet
die op 3/12/2017 wordt voorgesteld in Sint-Niklaas.
Voorstelling Turbulenties op 3/12/2017
Thuissite Kleinood & Grootzeer
Thuissite Frank Pollet
zonder burcht?
Elk kind wil een kasteel en heersen
over snoepjes, lego en een hond,
het overschouwt zijn eigen wereld
vanuit kleinevogelperspectief.
Ik ben een entrepreneur
van formaat, een ridder
die jaagt op kapitaal,
die de vaat niet doet –
een vrouw hangt
mijn vuile was
binnen, in mijn burcht
van Singelberg, mijn kasteel
van massief papier-maché.
© Frank Pollet
Uit de cyclus [ Hutsspot ] in “Turbulenties!” de nieuwe bundel van Frank Pollet
die op 3/12/2017 wordt voorgesteld in Sint-Niklaas.
Voorstelling Turbulenties op 3/12/2017
Thuissite Kleinood & Grootzeer
Thuissite Frank Pollet
dinsdag 14 november 2017
KnittelNatie-Frank Pollet
In vast goed ben ik goed
vast. De pure haven is te min
voor toegepaste ingenieurskunde:
geef mij soutiens in enveloppen,
geef mij het chemisch avontuur
van musical. Ik bouw het liefst
heel dicht bij huis [Texas, zo
hoef ik Don Quixote niet te zijn –
probeer in Vlaanderen maar eens
een windmolen te plaatsen!]
Ik dacht: word politiek.
Politiekzoeasyjob. Maar
in de kamer viel ik enkel op
door mijn afwezigheid.
© Frank Pollet
Uit de cyclus [ Hutsspot ] in “Turbulenties!” de nieuwe bundel van Frank Pollet
die op 3/12/2017 wordt voorgesteld in Sint-Niklaas.
Voorstelling Turbulenties op 3/12/2017
Thuissite Kleinood & Grootzeer
Thuissite Frank Pollet
vast. De pure haven is te min
voor toegepaste ingenieurskunde:
geef mij soutiens in enveloppen,
geef mij het chemisch avontuur
van musical. Ik bouw het liefst
heel dicht bij huis [Texas, zo
hoef ik Don Quixote niet te zijn –
probeer in Vlaanderen maar eens
een windmolen te plaatsen!]
Ik dacht: word politiek.
Politiekzoeasyjob. Maar
in de kamer viel ik enkel op
door mijn afwezigheid.
© Frank Pollet
Uit de cyclus [ Hutsspot ] in “Turbulenties!” de nieuwe bundel van Frank Pollet
die op 3/12/2017 wordt voorgesteld in Sint-Niklaas.
Voorstelling Turbulenties op 3/12/2017
Thuissite Kleinood & Grootzeer
Thuissite Frank Pollet
maandag 13 november 2017
Logistiek - Frank Pollet
Ik ben niet gek.
Ik sta aan de rand
van mijn fortuin. Ik staar naar
waar mijn verte verder verderloopt
dan mijn fatsoen. Ik, dus,
ik. En jij hebt het geweten: ik
houd mijn wonderen
niet verborgen. Dankzij mijn gewicht
aan toegevoegde waarden
heb jij werk aan de geldstroom
dus klaag niet, zwakke ziel,
nu dat de zon gaat dalen,
dat jouw stroom
niet te betalen valt,
maar geef ‘m van katoen.
Je moet er maar voor zwoegen en dat
in het zweet mijns aanschijns doen.
© Frank Pollet
Uit de cyclus [ Hutsspot ] in “Turbulenties!” de nieuwe bundel van Frank Pollet
die op 3/12/2017 wordt voorgesteld in Sint-Niklaas.
Voorstelling Turbulenties op 3/12/2017
Thuissite Kleinood & Grootzeer
Thuissite Frank Pollet
Ik sta aan de rand
van mijn fortuin. Ik staar naar
waar mijn verte verder verderloopt
dan mijn fatsoen. Ik, dus,
ik. En jij hebt het geweten: ik
houd mijn wonderen
niet verborgen. Dankzij mijn gewicht
aan toegevoegde waarden
heb jij werk aan de geldstroom
dus klaag niet, zwakke ziel,
nu dat de zon gaat dalen,
dat jouw stroom
niet te betalen valt,
maar geef ‘m van katoen.
Je moet er maar voor zwoegen en dat
in het zweet mijns aanschijns doen.
© Frank Pollet
Uit de cyclus [ Hutsspot ] in “Turbulenties!” de nieuwe bundel van Frank Pollet
die op 3/12/2017 wordt voorgesteld in Sint-Niklaas.
Voorstelling Turbulenties op 3/12/2017
Thuissite Kleinood & Grootzeer
Thuissite Frank Pollet
Turbulenties! van Frank Pollet
Op zondag 3/12/2017 wordt tijdens een editie van "Poëzie op zondagmorgen" in Sint-Niklaas de nieuwe dichtbundel van Frank Pollet voorgesteld. "Turbulenties!" luidt de titel van de bundel. Kleinood & Grootzeer is de uitgever.
De Schaal van Digther publiceert vanaf vandaag onder de subtitel van de cyclus
[ Hutsspot ] bij wijze van voorpublicatie drie gedichten uit de bundel:
[ Hutsspot ]
* Logistiek (Ma 13/11/2017)
* KnittelNatie (Di 14/11/2017)
* Het slot (Woe 15/11/2017)
De Schaal van Digther publiceert vanaf vandaag onder de subtitel van de cyclus
[ Hutsspot ] bij wijze van voorpublicatie drie gedichten uit de bundel:
[ Hutsspot ]
* Logistiek (Ma 13/11/2017)
* KnittelNatie (Di 14/11/2017)
* Het slot (Woe 15/11/2017)
zondag 12 november 2017
Melopee-poëzieprijs - de Uitreiking
Vandaag wordt in Laarne de Melopee prijs uitgereikt. De Schaal van Digther is vertegenwoordigd met het gedicht "Kinderen van Aleppo" van Luc C. Martens. Benieuwd wie deze unieke prijs mee naar huis neemt.
Update:
De prijs werd uiteindelijk toegekend aan Peter Verhelst voor het gedicht "Leef, heb lief, dans, verdwaal" (verschenen in Dietsche Warande & Belfort 2)
Meer info:
http://www.laarne.be/website/15193-www
http://www.dwb.be/
Update:
De prijs werd uiteindelijk toegekend aan Peter Verhelst voor het gedicht "Leef, heb lief, dans, verdwaal" (verschenen in Dietsche Warande & Belfort 2)
Meer info:
http://www.laarne.be/website/15193-www
http://www.dwb.be/
zaterdag 11 november 2017
Dichter uit de Schaduw-De winnaars
De winnaars van de poëziewedstrijd "Dichter uit de Schaduw" zijn bekend! Er waren niet minder dan 86 inzendingen goed voor zo'n 250 gedichten. De jury die bestond uit Reinout Verbeke, Edward Hoornaert, Benedikte Crombez, Liselotte Vercaigne, Rino Feys en Paul Rigolle kreeg een aantal erg aardige gedichten te beöordelen.
Uiteindelijk kwamen deze winnaars naar voor:
1. Tania Verhelst
2. Leen Pil
3. Wim Vandeleene
4. Hans Depelchin
5. Leen Raats
De prijzen worden op 25/11/2017 in Ardooie uitgereikt tijdens het literair festival "Literaire Living". De winnares Tania Verhelst mag daar samen met K. Schippers, Laurence Vielle, Charlotte Van den Broeck en Mustafa Kör op het podium. Muziek is er van Inne Esyermans (Amartorski).
Uiteindelijk kwamen deze winnaars naar voor:
1. Tania Verhelst
2. Leen Pil
3. Wim Vandeleene
4. Hans Depelchin
5. Leen Raats
De prijzen worden op 25/11/2017 in Ardooie uitgereikt tijdens het literair festival "Literaire Living". De winnares Tania Verhelst mag daar samen met K. Schippers, Laurence Vielle, Charlotte Van den Broeck en Mustafa Kör op het podium. Muziek is er van Inne Esyermans (Amartorski).
vrijdag 3 november 2017
Jaarwerk MMXVII - Jaarboek van de VWS
Met ‘Jaarwerk MMXVII” is de Vereninging van West-Vlaamse schrijvers (VWS) aan haar derde jaarboek toe. Het boek blikt in 184 pagina’s terug op het voorbije literaire jaar in, om en rond de provincie West-Vlaanderen (periode september 2016 – augustus 2017).
Dit jaar gaat de VWS-prijs naar dichter-schrijver Luuk Gruwez. Het werk van de gevierde auteur krijgt dan ook een centrale plaats binnen “Jaarwerk MMXVII”. Gruwez doet met zijn literair werk “een overtuigende en sterk stilistische poging om de werkelijkheid te vertragen”. Ook de andere bijdragen in het jaarboek koesteren in zeer gevarieerde vorm dezelfde ambitie.
De volledige inhoudstafel is na te lezen in navolgend bericht.
Het jaarboek ‘Jaarwerk MMXVII’ wordt op zondag 19/11/2017 om 10:30u voorgesteld in het CC Ghybe, Sint-Annastraat 13, 8970 Poperinge. De VWS-prijs – een beeldhouwwerk van Renaat Ramon - wordt op dezelfde mooie zondagmorgen aan Luuk Gruwez uitgereikt. Het spreekt vanzelf dat ook jij daarbij van harte bent uitgenodigd!
Programma:
- Verwelkoming door Loes Vandromme, schepen van cultuur van de Stad Poperinge
- Toelichting bij het jaarboek door Paul Rigolle, bestuurslid VWS
- Gelegenheidstoespraak door Carl Destrycker
- Uitreiking VWS-prijs aan Luuk Gruwez door Jooris van Hulle, voorzitter VWS
- Receptie, aangeboden door het Stadsbestuur van Poperinge
Tussen 1961 en 2014 publiceerde VWS 283 cahiers over West-Vlaamse auteurs. Met de jaarlijkse publicatie van een 'Jaarwerk' werkt de vereniging verder aan de uitbouw van de Bibliotheek van de West-Vlaamse letteren, een uniek project in het Vlaamse letterenlandschap.
Jaarwerk MMXVII
ISBN/EAN:10 9462662703
Uitgever: Scriptomanen
Pag: 184 Paperback: € 23,95
Leden van de VWS (lidgeld 30 euro) verkrijgen automatisch ook het jaarboek.
Meer info:
Uitnodiging voor de voorstelling op zondag 19/11/2017 e.k.
Vereniging West-Vlaamse Schrijvers (VWS)
Bestellingen bij de VWS bij secretaris janbonneure@skynet.be en op de site
www.vwscahiers.be.
Jaarwerk XXMVII - Inhoud
Inhoud ‘Jaarwerk MMXVII’ – literair jaarboek van de Vereniging van West-Vlaamse schrijvers
(VWS)
Woord vooraf - Paul Rigolle
Migrant in eigen land - Wannes Cappelle
Luuk Gruwez ontvangt VWS-prijs 2017
‘De dichter van december’ - De poëzie van Luuk Gruwez - Carl De Strycker
Pionier en erflater De Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen (KJJ) - Jet Marchau
Verzet met woorden - Herwig Reynaert
Het leedbezinksel van Norbert Edgard Fonteyne - Lucas Van Clooster
De toekomst is begonnen 60 jaar Cultuurbibliotheek - Walter De Swaele
Renaat en Greet Bosschaert - Een dialoog tussen twee kunstenaars (vader en dochter) verbindt heden en verleden - Marita Vermeulen
God speelt drieband Derde roman van Herman Leenders - Guido van Heulendonk
De poëzie van Herman Leenders in een stuk of wat gedichten - Philip Hoorne
Een wonderzinnig man Over Jozef Deleu - Hendrik Carette
Theater, een spelend schrijven in een wereld van menselijke eindigheid - Kunst als mogelijke bevrijding - Roger Arteel
Een leven vol kunst - In memoriam Jaak Fontier (1927-2017) - Willy Le Loup
Een leven vol boeken - In memoriam Lionel Deflo (1940-2017) - Koen D’haene
Over de medewerkers aan ‘Jaarwerk XXMVII’
Jaarwerk MMXVII
ISBN/EAN:10 9462662703
Uitgever: Scriptomanen
Pag: 184
Paperback: € 23,95
Leden van de VWS (lidgeld
30 euro) verkrijgen automatisch ook het jaarboek.
Het boek wordt voorgesteld op zondag 19/11/2017 in Poperinge
Meer info:
Uitnodiging voor de voorstelling op zondag 19/11/2017 e.k.
Vereniging West-Vlaamse Schrijvers (VWS)
Uitnodiging voor de voorstelling op zondag 19/11/2017 e.k.
Vereniging West-Vlaamse Schrijvers (VWS)
Bestellingen bij de VWS bij secretaris janbonneure@skynet.be en op de site
www.vwscahiers.be.
woensdag 1 november 2017
04.084 - 04.100 - 05.001 - Ton van 't Hof
04.084
Even is Delfzijl een vacuüm en verstoken
van een verordening van overheidswege
over Napoleon tot ballingschap veroordeeld:
Je le defendrai!
en veldstukken bulderen
tegen Hollander, Pruis en Kozak.
Op de Venne houdt een chirugijn
zijn met bloed bespatte scalpel vast
als een schilderskwast.
04.100
Met de grond gelijk gemaakt
Om ruimte
voor een industrieterrein,
M. van der Veen
kapper, tabak en sigaren
even verderop graven machines zich
naar een nieuwe toestand.
05.001
De moderne tijd loopt ten einde, zegt hij,
en ik val wat verlegen,
weet niks van tekenen van voltooiing
of ook maar een begin. We turen
rechtlijnig. Een bloedrode zon bazuint de avond rond.
Aan mijn Hamer en Sikkellaan, verzucht hij
leggen straks nog peperdure jachten aan;
het moet hier geen kermis worden.
© Ton van 't Hof
Fragment uit: 'Een lijn is een vore' in de gloednieuwe bundel: Dichter & andere dingen
De bundel verschijnt uitgerekend vandaag, woensdag 1/11/2017!.
Meer info:
Uitgeverij Stanza
https://tonvanthof.com
Ton van ’t Hof bij Digther
Even is Delfzijl een vacuüm en verstoken
van een verordening van overheidswege
over Napoleon tot ballingschap veroordeeld:
Je le defendrai!
en veldstukken bulderen
tegen Hollander, Pruis en Kozak.
Op de Venne houdt een chirugijn
zijn met bloed bespatte scalpel vast
als een schilderskwast.
04.100
Met de grond gelijk gemaakt
Om ruimte
voor een industrieterrein,
M. van der Veen
kapper, tabak en sigaren
even verderop graven machines zich
naar een nieuwe toestand.
05.001
De moderne tijd loopt ten einde, zegt hij,
en ik val wat verlegen,
weet niks van tekenen van voltooiing
of ook maar een begin. We turen
rechtlijnig. Een bloedrode zon bazuint de avond rond.
Aan mijn Hamer en Sikkellaan, verzucht hij
leggen straks nog peperdure jachten aan;
het moet hier geen kermis worden.
© Ton van 't Hof
Fragment uit: 'Een lijn is een vore' in de gloednieuwe bundel: Dichter & andere dingen
De bundel verschijnt uitgerekend vandaag, woensdag 1/11/2017!.
Meer info:
Uitgeverij Stanza
https://tonvanthof.com
Ton van ’t Hof bij Digther
Abonneren op:
Posts (Atom)