Passanten - Maarten Embrechts

Passanten

Hierover liegen de dichters allemaal
Letters kunnen vonken slaan ’t is waar
Dus vuur dat mag en stromend water

Maar woorden kunnen nooit kleuren
dragen alleen muziek als ze stapvoets
gaan – Wie schrijft er nog met kinderhanden?

Een gedicht kan in zichzelf niet staan
het vangt geen stilstand in zijn raam
maar de weerkaatsing van passanten


© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

Love Letter - Voor William Cliff - Maarten Embrechts

Voor William Cliff

Ik ben geen tiener meer Ik ben zes jaar jonger
dan jij Wat wil zeggen dat ik al oud ben En nochtans
met dat verschil heb ik bijwijlen rondgehangen
in dezelfde oorden als jij in Barcelona in de Barrio Chino

en in de cinema … Ik ben de naam vergeten van de bioscoop
tegenover het station Men speelde er Fellini die middag
Terwijl ik je lees vraag ik me af of jij het was
die naast me kwam zitten om gepijpt te worden

Ik veronderstel dat je bij de jezuïeten zat in een stad
die je niet vermeldt terwijl ik mijn broek in Malonne
heb versleten En terwijl mijn blik nu van jouw bladzijde

naar mijn bladzijde gaat denk ik met heimwee terug aan die
aaneenschakeling
van transgressies allerhande die zich afspeelden tussen Gemblours
en de Vaartstraat in Leuven en waarom niet tussen Turnhout
en Malonne



© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

Triptiek voor Lucienne - Maarten Embrechts

Triptiek voor Lucienne


1

Dit wordt haar laatste kat
al die andere levens heeft ze al gehad
’t Begon met suikerspin dat in de bomen hing
Conrad was toen nog Pink

(Ze heeft het allemaal gezien)

Het gedicht is maar een voertuig
We wonen allemaal in Nergenshuizen


2

Ze wil naast haar vader zitten
Ze roept hem met muziek
Nog steeds

Hij is alles Hij is niets
Ze telt hem op haar vingertoppen

Alles en niets
Alles niets

Hij zit in haar vingertoppen
Even is ze niet


3

Ze schildert de oceaan
en veel binnenmeren en komt steeds
bij hetzelfde uit: een schreeuw
die ze niet uit kan spreken

Ze staat altijd in verf gereed
Meest alleen


© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

De kus - Maarten Embrechts

De kus


Toen je er niet meer was
wou ik je aankleden
Ik kocht een huis buiten de stad

Ik zocht de spullen en de meubels
die je weer moesten maken
tot wie je was

En dan als vlees
heel kwetsbaar liggen tegen je scherpte aan
als voor een kus

Het verleden raakt nooit af


© Maarten Embrechts


Uit 'Liefde is een ander land'. De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in De Zwarte Panter – Meer info: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers

Maarten Embrechts bij De Schaal van Digther

Liefde is een ander land - Maarten Embrechts

Liefde is een ander land, is de titel van de nieuwe, op komst zijnde bundel van Maarten Embrechts. Ook uit deze bundel publiceren we, bij wijze van voorpublicatie, de komende
dagen enkele gedichten.Weliswaar vrij laat gedebuteerd laat schilder-dichter Maarten Embrechts zich de laatste jaren op poëtisch vlak niet onbetuigd. In 2014 verscheen zijn debuut Dagen van koffie en van brood. Samen met de bundels Vel (2016) en Letters in mijn hof (2018) vormt zijn debuut een boeiend drieluik. In zijn nieuwe bundel 'Liefde is een ander land' geeft Embrechts "vooral lucht aan een mystieke verzuchting naar heelwording en ontgrenzing. Het is z.i. daartoe een voertuig en een middel bij uitstek of, zoals hij het zelf formuleert: 'Meer witheid staat er geschreven dan letters om in te bestaan en in te leven.'
Eerdere publicaties die op ‘de Schaal van Digther’ verschenen kunnen nagelezen worden via deze link. Liefde is een ander land is een uitgave van Uitgeverij C. de Vries-Brouwers
Contact: kantoor@devries-brouwers.be

De bundel wordt op donderdag 19 september 2019 voorgesteld in de Zwarte Panter. Lucienne Stassaert leidt de bundel in. Quirilian (Frank De Vos & Jan Mertens) zorgt voor de muzikale omlijsting. Toegang is gratis.

Eerdere gedichten van Maarten Embrechts op 'De Schaal van Digther'.

Poëzieprijs van de Stad Oostende - Elfde editie

Oostende, onvolprezen Stad aan Zee, wijst ons graag op de lopende elfde editie van haar poëziewedstrijd. Het bericht:

‘De Stad Oostende organiseert in 2019-2020 de elfde editie van de Poëziewedstrijd. Wie de vingers voelt tintelen, kan nu al zijn of haar gedicht bezorgen aan de dienst Cultuur. Deelnemen kan nog tot 1 oktober 2019.

Ben je er een krak in om je meest intense gevoelens en diepste gedachten in prachtige zinnen op papier te zetten? Of is een tussendoorverhaaltje meer je ding? Laat de woorden vloeien, je klavier rammelen of je pen spetteren en neem deel aan de elfde editie van de poëziewedstrijd van Stad Oostende. Tot 1 oktober 2019 kan iedereen één of twee ongepubliceerde Nederlandstalige gedichten - met een maximale lengte van een A4-pagina - bezorgen aan de dienst Cultuur. Misschien vervoeg jij hiermee het rijtje winnaars van de voorgaande jaren, waaronder Bianca Boer, Wout Waanders, Erwin Steyaert en Paul Rigolle. Bovendien ontvangt de laureaat 3.000 euro, de tweede en de derde prijs bedragen respectievelijk 1.500 euro en 750 euro.

Blaas de zevenkoppige jury, allen klinkende namen binnen de wereld van het geschreven woord in onze lage landen, van hun sokken en verbaas hen met jouw eigen stukje poëzie! De uitreiking vindt plaats in januari 2020.

Alle info en deelnemingsformulier vind je hier. ‘

Ja, niets wijst er op dat jij niet die poëtische krak die in men in Oostende zoekt, zou kunnen zijn! Nog tijd tot 1 oktober 2019 om in te sturen!

Les jours d'antan (1)

Tijdschrift Filter - Najaar 1976

Af en toe iets opduikelen uit de literaire oude doos, het moet kunnen. Les jours d’antan!

Bovenstaande foto werd in het najaar van 1976 genomen tijdens een bijeenkomst van het toenmalige literaire tijdschrift Filter. Niet te verwarren evenwel met het huidige tijdschrift voor vertalen Filter. Op het ogenblik van de foto werd ergens in Gent (in de buurt van de huidige boekhandel Limerick?) de poëzieprijs van het tijdschrift uitgereikt. Laureaat was toen Fil Hantko, maar waar ter wereld zou zich nu Fil Hantko, een alias van Filip Denijs, en ooit nog samensteller van de verzamelde gedichten van Jotie 't Hooft, bevinden?

Vooraan op de foto: Frans Deschoemaeker (l) die aan de laatste maanden van zijn militaire dienst bezig was en Paul Rigolle (r) die toen blijkbaar nog ongegeneerd Bastos-filter mocht roken. O ja, wat wij ons ook nog afvragen: wie zouden die mannen achteraan op de foto kunnen zijn? In de coulissen moet toen ook Willem Debeuckelaere rondgelopen hebben, nu bekend als (gewezen) voorzitter van de Privacycommissie, toen verantwoordelijke uitgever van Filter, maar daar zijn geen foto's van.

(Notitie van Frans Deschoemaeker die tot onze Digtherlijke vreugde af en toe op melancholische wijze doorheen zijn literair archief mag wandelen. Daarbij het motto hanterend: “Wij schrijven voor de bibliotheken van de eeuwigheid, wij fotograferen voor de archieven van de eeuwigheid”.)

Aanvulling:
De man tussen Frans Deschoemaeker en Paul Rigolle blijkt Karlon Tijm te zijn, destijds net als Deschoemaeker redactielid van Filter.

Vergeethoek - Wim Vandeleene

gisteren schoolmoe over de krijtlijn gestapt
even los en niet weten waarheen, nu ik terugkeer
wacht je me op met de preek en de straf

als je hard zwijgt keer ik me af
wandel naar een hoek waar ik in schaduw
hap en stik, als het moet sta ik er op één been
de handen op het hoofd tot je me roept

hoe ik me ook wentel in het stof
je blijft zwijgen met een blik die snijdt in mijn rug
wanneer de kramp in mijn kuiten schiet, geef ik me over


© Wim Vandeleene


(uit de cyclus “een kiem van vleugels”)

Dialoog met echo - Wim Vandeleene

je zegt wat ik zeg zo identiek
aan mij maar dan een octaaf hoger
alsof je niets kan verzinnen, alleen volgen
je valt na een kwarttel in, zo beleefd ben je wel

ik mag beginnen, buiten tast ik in het donker
binnen pel ik het behang los, alsof de muur me bespiedt
soms laat ik een pauze midden in mijn zin in de hoop
dat je de knoop uit mijn keel haalt, me zegt wat ik
zeggen moet of dat je dan zwijgt en een punt zet
achter de stilte waaraan ik moeilijk wen


© Wim Vandeleene


(uit de cyclus “een kiem van vleugels”)

De balans bewaren - Wim Vandeleene

vraag me niet wie mijn spieren aanspoort
met een stil bevel, waarom ik gehoorzaam
en ren rem buig strek, van houding wissel
om mijn botten te behoeden voor een val
draagt de bestemming mij de passen op?
heb jij de koers berekend, de zigzaglijn getekend?

soms word ik zat van wat er gist
dan wankel ik, een koorddanser die verkrampt
wanneer ik moed vergaar wordt de kloof een draagvlak
dan sta ik stevig, als in een duel, zeker van mijn doel
mijn ogen bewaren de focus op je vel


© Wim Vandeleene


(uit de cyclus “een kiem van vleugels”)

Metamorfose - Wim Vandeleene

knoop vleugels om mijn polsen
en duw me in de kloof, lever me over
aan de draagkracht van een warme luchtbel

bind stelten aan mijn benen
maar laat me niet hoger dan mijn moed lopen
slijp mijn oren, ik wil de echo van de vleermuis horen

bedwelm mijn ogen, dat ik in het slib de parel zie
maak van longen een balg waarmee ik ons aanblaas
van handen een zeef voor het koren

van het hart de laveloze bron
ontwricht me en maal mijn botten
blaas het poeder als stuifmeel weg

laat de mieren op mij los
ze kietelen me met hun vlijt
jagen me uit de huid


© Wim Vandeleene


(uit de cyclus “een kiem van vleugels”)

Naakt na Eden - Wim Vandeleene

de thermostaat mag lager als we opgloeien
we staan op onze kleren, ik prik in je navel
de knoop van ons eerste en laatste pak

het zit naadloos om het lichaam gegoten
het schilfert van ons af, je veegt rimpels weg
en blaast me aan, mijn merg bloeit
we monden uit in een bed

verdoofd door de uren lachen we om littekens
ze herinneren niet langer aan het oude mes
je ruggengraat, een rits die niet open kan
alleen de slang raakt zijn huid kwijt


© Wim Vandeleene


(uit de cyclus “een kiem van vleugels”)