vraag me niet wie mijn spieren aanspoort
met een stil bevel, waarom ik gehoorzaam
en ren rem buig strek, van houding wissel
om mijn botten te behoeden voor een val
draagt de bestemming mij de passen op?
heb jij de koers berekend, de zigzaglijn getekend?
soms word ik zat van wat er gist
dan wankel ik, een koorddanser die verkrampt
wanneer ik moed vergaar wordt de kloof een draagvlak
dan sta ik stevig, als in een duel, zeker van mijn doel
mijn ogen bewaren de focus op je vel
© Wim Vandeleene
(uit de cyclus “een kiem van vleugels”)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten