net niet - Frank Decerf

Uitgestrekt de schaduwlijnen
die de dans verbergen en verbreken.
De droogte zelf houdt stand en licht
en keert zich tegen wat nooit meer groen zal zijn.

In de nerven van het blad is de boodschap
al lang een reis naar ergens begonnen.
Net niet kunnen zijn wat anderen voorspellen
is ook een deugd…


© Frank Decerf

Naar een werk van Werner Watty

doornen zonder rozen - Frank Decerf

“doornen zonder rozen” – Werner Watty - olieverf op linnen – 30cm x30cm

Wie langs hier omhoog klimt
zal de prijs betalen, keer op keer.
Geen doornen in het oog, zal hij overhouden
wel lessen als : beter was ik weggebleven...

Wie langs hier omhoog klautert
moet zich niets verbloemen.
De zwarte rozen zijn gevlucht en de stengelblaadjes
weten dat ergens anders, vaak beter betekent.

Wie langs hier, dan toch, omhoog glijdt
zal dat heel voorzichtig en stil moeten doen.
Respectvol de afstand incalculeren en met wat geluk
die gevluchte bladluis toch nog gedag zeggen…


© Frank Decerf

Naar een werk van Werner Watty

why 81 x Y - Frank Decerf

 'why 81x Y...' - Werner Watty -  houtskool op linnen - 120cm x 120cm

“why 81 x Y”


Nooit te oud om te vragen
zijn we vaak te jong om te leren zwijgen.
Het leven schiet met vraagtekens, belazert onze zekerheden,
herkent in ons de zwakkere; nodeloos op zoek naar verzuchting.

Nooit te oud om te vragen
beitelen wij ons brein tot gruis en kiezelpuin,
zetten alles op één rij maar wie te vaak achterom kijkt
raakt trager voorbij de hindernis.

Vragen kiezen hun doelwit heel doelbewust,
heel raffineus, heel elitair en vooral gevoelloos.

Gelukkig is, wie vragen aan hun eenzaam lot overlaat
en antwoorden dus nooit nodig heeft...


© Frank Decerf

Naar een werk van Werner Watty

t(w)oo square to - Frank Decerf

t(w)oo square to - Werner Watty -
olieverf op linnen – 30cm x30cm

“t(w)oo square to”

Dubbel begrensd is de weg naar buiten, naar de vrijheid.
Geen knooppunten om kabels aan vast te sjorren,
geen twijgjes die een groene lente opeisen,
geen hoekpunten waar soelaas of wat warmte te vinden is.
Je kunt er zeker wel vierkant donder op zeggen
dat de breekbaarheid, op het eerste zicht, stand zal houden
en dat de rechtlijnigheid niet strikt te nemen of te laten is.

Deze ijsvlakte nodigt uit, steriel als bijna wit,
om in de verte lichtpunten te zien of te verhopen.
Om uit die afstand signalen op te vangen en te klasseren
maar ondertussen zijn we allen te dwaas om alles te begrijpen...


© Frank Decerf

Naar een werk van Werner Watty

Gedichten van Frank Decerf bij plastisch werk van Werner Watty

Werner Watty

Frank Decerf

Frank Decerf (°Oostende, 1958) is sinds jaar en dag, redactielid van de Schaal van Digther. Hij publiceerde verschillende dichtbundels, een aantal kortverhalen en een roman. Sinds kort is hij ook voorzitter van de VVL (Vereniging van Vlaamse Letterkundigen). Digther publiceert vanaf vandaag een cyclus gedichten die hij recent schreef bij plastisch werk van zijn stadsgenoot Werner Watty.

Over Werner Watty:
Het oog lokt de gedachte uit. De geestelijke achtergrond provoceert het kijken. Zijn lucifers (sulfers), sanseveria’s, stokken en takjes staan weergegeven in een zo schitterende natuurgetrouwheid dat zij een enthousiaste trompe-l’oeil verwekken en toch gebeurt iets bevreemdend met ze. Hun onbewogenheid heeft iets raadselachtigs; zij staan niet alleen; zij worden door een bijkomende gedachte opgetild, gesublimeerd. Daar ontvouwt de kunstenaar de tweede zin van het bestaan van de dingen, het dubbel-zinnige van waarneming en betekenis, van ervaring en suggestie. Van stilte…
(H. Brutin, A.I.C.A.)

Werner Watty :
° Oostende,17-05-1952
Leeft en werkt te Oostende.
Stelde reeds tentoon in België - Nederland - Frankrijk - Groot-Brittannië - Duitsland - Slovakije - D.D.R. - Spanje - New Zealand…
Werk in bezit van diverse openbare- en privé collecties.

www.wernerwatty.be

De gedichten van Frank Decerf en het plastisch werk van Werner Watty:
t(w)oo square to:  bij het gelijknamige werk van © Werner Watty: “t(w)oo square to” – olieverf op linnen – 30cm x30cm
why 81 x 7: bij het gelijknamige werk van © Werner Watty: “why 81 x Y” – olieverf op linnen – 120cm x120cm
doornen zonder rozen: bij het gelijknamige werk van © Werner Watty:“doornen zonder rozen” – olieverf op linnen – 30cm x30cm
net niet: bij het gelijknamige werk van © Werner Watty: “ net niet” – olieverf op linnen – 100cm x50cm
rood-blauw: bij het gelijknamige werk van © Werner Watty: “rood – blauw” – olieverf op linnen – 80cm x40cm
5 wilgentakjes II: bij het gelijknamige werk van © Werner Watty: “5 wilgentakjes II” – olieverf op linnen – 30cm x30cm

Het oog van de dichter, kleine anekdotiek rond Clara Haesaert († 15.IX.2018) - Frans Deschoemaeker

En nu de lange hete zomer van 2018 op zijn einde loopt, is plots Clara Haesaert dood. En weer knetteren zachtjes de letteren. In zijn mooie in memoriam (in het online

tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek Neerlandistiek) vertelt Jos Joosten hoe hij ooit als jongeman meereed met Clara Haesaert naar de Poëziezomer van Watou. Zeer herkenbaar, want Clara reed gráág met jonge autoloze mannen rond – ooit was ik één van hen. Tijdens de terugrit in de vallende avond, stelde Joosten vast dat Clara voor haar doen (zij was ook op gevorderde leeftijd nog altijd een goed chauffeur) opmerkelijk onzeker reed. Ze klaagde dat haar zicht bij afnemend daglicht toch langzamerhand verslechterde. Aangekomen te Brussel, het was inmiddels nacht, stelde ze vast dat ze bij het instappen vergeten was haar zonnebril af te zetten. Had je dat dan niet gezien, Jos?, reageerde ze licht verwijtend. Jos had het niet gezien. Nu, niets aan de hand, we zijn er geraakt, stelde ze tevreden vast.


Deze anekdote doet mij denken aan die andere, die Clara Haesaert mij zelf vertelde, Brussel, jaren tachtig, in de Cirio, in de Archiduc, of in één van die andere eet- en drankgelegenheden waar wij elkaar bijna dagelijks ontmoetten. Clara keerde huiswaarts van een literair evenement in de provincie, in het gezelschap van Karel Jonckheere. Karel bestuurde de wagen. Nu was het geen geheim dat het gezichtsvermogen van de bejaarde dichter met de jaren allengs slechter geworden was, maar wie stond daar toen bij stil? In het holst van de nacht, ergens in de omgeving van Boortmeerbeek, reed Jonckheere plots een plein op en bracht hij de wagen abrupt tot stilstand vlak voor een knalrood en op dit nachtelijke uur al lang gesloten frietkraam.
– Waarom stop je hier, Karel?, vroeg Clara.
– Zie je dat dan niet, Clara?, antwoordde de dichter ietwat gepikeerd, ik moet toch die autobus laten voorgaan!


© Frans Deschoemaeker


Uit: De waterlelies van Montparnasse, een werk in gestadige voortgang. 

Extern:
In memoriam Clara Haesaert (1924-2018) – Jos Joosten - Neerlandistiek
Dichteres en literaire feministe Clara Haesaert overleden – Bericht Poëziecentrum
Clara Haesaert overleden - Passa Porta-bericht
Vaarwel Clara Haesaert - Martin Pulaski
Hete truffel. Een terzijde bij het overlijden van Clara Haesaert - Kurt Deswert.

Het afscheid van Clara vindt plaats op donderdag 27 september 2018, om 13.30 uur op de gemeentelijke begraafplaats van Kraainem, haar laatste rustplaats. (Kerkhoflaan, 1950 Kraainem)
Iedereen is welkom.

Vers Roeselare

Op zondag 9/9/2018 ging in Roeselare de eerste editie van “Vers Roeselare’ door. Op vier

prachtlocaties in de binnenstad lazen achttien dichters voor uit eigen werk. Op vraag van de initiatiefnemers Tom Veys en Daniel Billiet schreven deze dichters telkens ook een nieuw gedicht dat hun locatie poëtisch in beeld bracht. Zo onstonden er 18 gloednieuwe “Roeselaarse” gedichten.

Bij Galerij Ne9enpuntne9en schreven Daniel Billiet, Hilde Pinnoo, Christina Vanderhaeghe en Philip Volckaert elk een nieuw gedicht. De Klokkentoren Sint-Michiel was dé bron van inspiratie voor Erica De Stercke, Edward Hoornaert, Philip Meersman en Christophe Vansteelant. De oude Begraafplaats was dan weer een locatie op maat van Patrick Cornillie, Gust Peeters, Lise Surmont, Joost Vanbrussel en Reinout Verbeke. En de bijzondere stilteplek die in Roeselare De Bremstruik heet leverde nieuwe gedichten op van Anne Cockaerts, Gilbert Coghe, Astrid Dewancker, Paul Rigolle en Tom Veys.

De gloednieuwe gedichten werden in een mooi slotmoment nog ’s keurig één voor één door de dichters voorgelezen op de onvolprezen en altijd wel poëtische K-Trolle-site.

De locatiegedichten kunnen, samen met van elke dichter nog een ander gedicht, nagelezen worden in een mooi bloemlezend boekje “Vers Roeselare” dat werd uitgegeven door de Uitgeverij Bibliodroom.

36 gedichten voor tien euro. Géén geld!

Meer info en bestellingen: Uitgeverij Bibliodroom

#vanrsl #versRoeselare

(P.R.)

Stemverrichting - Steven Van De Putte

Kom. Het is tijd. De laatste fontein
klatert de kleuren uit de stenen.
De uitgelopen mascara van ons kent ons
in het gefrons van de nacht.

Kom. Het is tijd. Het laatste krijt
verdauwt het Siberisch blauw
uit kasseien. De ongebluste kalk
van peptalk in de zelfontbrandende nacht.

Kom. Het is tijd. Laat ons binnen-
gaan waar het biljartlaken zijn scharlaken
koorts uitzweet. Keu aan keu
in het pomerans van de richtingloze nacht.

Kom. Het is hoog tijd voor herhaling.
Jouw kopstem weer in één adem met mijn naam,
jouw falsetlijf weer uitgezakt in mijn zeteljaren,
in het roerend eens van een roerloze nacht.


© Steven Van de Putte


De debuutbundel "Moederstad" van Steven Van De Putte wordt voorgesteld op zaterdag 20 oktober 2018 in Deinze. Meer info via de "Moederstad-site" en via dit bericht van 'De Schaal van Digther'.

35 - Steven Van De Putte

Sedert enkele uren ben ik 35. Je schenkt me bier in boekvorm. Dat lees
ik graag.
Grimbergen. “De gebroeders Grimbergen”, spot ik,
want spot en spijt is een kwestie van klinkers.
“Laat ons klinken op het gruwelijk
sprookje van het leven.”

Weet je dat mijn knoken kraken?
Weet je dat mijn borstkas brandt?
Kan je mijn gedachten lezen: de code
kraken van een kraaknet pand ?

Ik zwijg en reik je albums aan, zoals op elke verjaardag.
Vrouwen springen heemkundig met heimwee om.
Op één jaar stond ik recht in mijn park. Applaus op alle banken.
Analoge foto’s loochenen niet. Ik zie je denken:
hadden we niet één afspraak kunnen maken
toen je hals over kop het ruime sop verkoos, vluchtend
voor een tweewekelijkse god?
Eén afspraak maar. Dat je zou doseren in genot.

Kijk in mijn ogen. Tel de boomringen boven
mijn wangen, de wortels van onbestemd verlangen.
Lees wat ik aan het doen ben. Facebook me.
Ik voeg je toe aan mijn 426 vrienden. Voortaan
kan je me elke dag vind ik leuken tot het aandoenlijk wordt.
Zoals ik elke dag twitterend ontken dat ik twijfel.

35 jaar. Morgen zal ik de tijd een taal aanleren.
Een moedertaal, zoals het leven.
Ik moet het kind ten slotte een naam kunnen geven.


© Steven Van de Putte


De debuutbundel "Moederstad" van Steven Van De Putte wordt voorgesteld op zaterdag 20 oktober 2018 in Deinze. Meer info via de "Moederstad-site" en via dit bericht op 'De Schaal van Digther'.

Hels - Steven Van De Putte

naar “De Vergeetput” van Berlinde De Bruyckere, PAC ‘Het Zuid’, Gent

Als een koker van rozen,
als een hinde, flirtend
met zweet en zwaarte, als een liftende ruiker
van Berlinde De Bruyckere,
de leegte omhelzend
en verkaling zoekend
in de helse hoogte,
zo stockholmt de zee
met haar golven,
en wast haar handen
in de onschuld van de hel.


© Steven Van de Putte


De debuutbundel "Moederstad" van Steven Van De Putte wordt voorgesteld op zaterdag 20 oktober 2018 in Deinze. Meer info via de "Moederstad-site" en via dit bericht van 'De Schaal van Digther'.

Moederstad - Steven Van de Putte - Voorpublicatie

Steven Van De Putte (°1976) schrijft al een klein decennium lang gedichten . Sinds 2010

maakt hij deel uit van DéCéDé, een dichterscollectief uit Deinze dat actief is onder de vleugels van de stadsdichters Martin Carrette (2010-2013) en Luc C Martens (2014-2019). 
Straks verschijnt van Steven Van De Putte bij Uitgeverij Scriptomanen “Moederstad”, zijn debuutbundel. De bundel wordt op zaterdag 20 oktober 2018 om 15:00 u. feestelijk voorgesteld in de Donzaal van de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans (KADE), Kalkhofstraat 25, 9800 Deinze. Dit in aanwezigheid van stadsdichter van Deinze Luc C Martens en burgemeester van de stad Deinze, Jan Vermeulen.

Met Moederstad in de hand kan de lezer een heuse poëzieroute volgen door de moederstad Gent, met onder meer een triptiek van de Kouter, door de vaderstad Deinze en langs de dorpen en steden aan de Leie. Zo passeren in de “Leiestreekgedichten” o.a. Sint-Martens-Latem, Zulte, Harelbeke, Roeselare, Wervik en Kortrijk de poëtische revue…

Aan de bundel is tevens een rijk gedocumenteerde website gewijd: www.moederstad.be

De Schaal van Digther publiceert de komende dagen als voorpublicatie drie gedichten uit de bundel:

Hels (Di 11/9/2018)
35 (Woe 12/9/2018)
Stemverrichting (Do 13/9/2018)

Extern:
www.moederstad.be
Dichtersconvent Deinze
Uitgeverij Scriptomanen
Steven Van De Putte leest "Je leeft" uit Moederstad

Hoe een maan te maken - Leen Pil

Het is, op zijn zachtst gezegd, een uitdaging
om de vluchteling aan land te krijgen,
een prikkeling van het lot
zonder een tafel met pootjes, zonder een hand
die de keu beweegt en de wolken als ballen
uiteendrijft over de volle breedte van een
zee waarop wordt gestuurd, gecommandeerd.

We zouden allemaal een voor een
zonder blijvende verwondingen
lichtstrepen door de uiterste punt van onze vinger
kunnen persen tot aan de zijkant van de zee.
Na de passage zal alleen een haarfijn
scheurtje zichtbaar zijn.


© Leen Pil


Uit de debuutbundel ‘Niet alles is orewoet en waarheid’ van Leen Pil die verschijnt bij Uitgeverij P. De bundel wordt op 22 september 2018 voorgesteld in Dilbeek.
Meer info over de voorstelling ook via dit Dighter-bericht.

Indianenverhaal - Leen Pil

Onze grootmoeder heeft slechte ogen en het zou

unfair zijn haar in het donker uit te dagen.

Sherman Alexie

Overdag jagen we piepschuimbekers na.
Onze grootmoeder heeft slechte ogen
en het zou unfair zijn haar in het donker
uit te dagen.

We zetten hinderlagen rond de tafel op,
lokken met koffie en parels, drukken
de ondergrond aan. Het is niet de bedoeling
dat er gewonden vallen.

We zoeken met een onschuld die ons vrijpleit
en een schuivende hand rond de beker
geluid dat door de tafel gaat tot stenen lagen
de echo’s weerkaatsen.

Wij achterhalen dat hoe dieper onze voeten zijn,
hoe uitgestrekter de tijd is. Een geconcentreerde geluidsgolf
kan een vis verdoven. We proberen tussen
sluwheid en waas de zinnen van een vrouw
terug te halen. We weten: hier komt ze mooier uit.


© Leen Pil


Uit de debuutbundel ‘Niet alles is orewoet en waarheid’ van Leen Pil die verschijnt bij Uitgeverij P. De bundel wordt op 22 september 2018 voorgesteld in Dilbeek.
Meer info over de voorstelling ook via dit Dighter-bericht.