Tiebreak - Paul Rigolle

(denkend aan Roland Garros, vanmorgen - de ochtend
van de finale - opgedragen aan wie anders
dan Carlos 'Carlitos' Alcaraz)

Zolang de tiebreak duurt is niets verloren.
Aan de overkant van het net staat een man
die ik intussen beter ken dan mijn beste vriend.
De tijd raakt op. Elke bal komt aan

als een verdict, stuitert, ploft, valt dood.
Gemalen steen stuift op, mengt zich
met het zweet dat op onze gezichten staat.
Vastbinden en breken, Tijgen en Temen.

Winst is al aan te raken. Verlies al evenzeer.
Alles op alles nu. Wie even niet oplet
zit straks in zak en as. Komt dan de kreet
voor wie op leven en dood serveert.

Zo hard is de return dat met elke slag
een nieuwe zin begint.

© Paul Rigolle 

Uitnodiging - Rebellen van Hedwig Speliers

Hedwig Speliers, sinds jaar en dag onvolprezen taal-dichter, essayist en criticus, wordt op donderdag 12 juni 2025 negentig jaar! Bij die gelegenheid wordt 'Rebellen' een nieuwe dichtbundel van hem gepubliceerd. 

De bundel wordt uitgegeven door Uitgeverij P en wordt op de datum van zijn verjaardag, 12 juni e.k. om 19:15 u., voorgesteld in de Oostendse bibliotheek.

Dit is de uitnodiging voor wat zeker een bijzondere avond zal worden:

Uitgeverij P & Het stadsbestuur van Oostende nodigen u uit

op de feestelijke presentatie van

 REBELLEN

de misschien wel laatste dichtbundel van Hedwig Speliers

verschijnt op de dag van zijn 90^ste verjaardag

we hopen dat u erbij kunt zijn

 An Theunynck verwelkomt u

Schepen Nico Geldhof spreekt verjaardagswensen uit

Prof. dr. Dirk De Geest situeert de dichter Hedwig Speliers in de Nederlandse literatuur

Peter Theunynck heeft Rebellen al gelezen en deelt zijn leeservaring met u

Jan M. Meier vertelt over meer dan 50 jaar vriendschap met Hedwig Speliers

Hendrik Carette trakteert dichter en publiek op een gelegenheidsgedicht

Hedwig Speliers leest voor

Uitgever Leo Peeraer overhandigt het eerste exemplaar van de bundel

 Na afloop van de boekpresentatie onthalen we u

op een feestelijke verjaardagsreceptie met de steun van de stad Oostende.

We heffen het glas en Hedwig signeert graag uw exemplaar.

 Donderdag 12 juni 2025 om 19u15

Bibliotheek Oostende, Wellingtonstraat 17 Oostende

Toegang is gratis. Wel graag inschrijven vóór 1 juni

via j.theunynck@telenet.be

Routebeschrijving

De bibliotheek is gemakkelijk bereikbaar en is gelegen vlakbij de zeedijk.

Met de wagen:

Eens van de autostrade af, neemt u ‘richting centrum’ op de Kennedyrotonde. Rij links de Alfons Pieterslaan in ter hoogte van het Stadhuis en de Mercator. Sla rechtsaf net voorbij het kruispunt Petit Paris. Aan het Karel Jonckheereplein ziet u links van u de bibliotheek.

Met het openbaar vervoer:

Neem aan het station de tram richting De Panne. Halte is “Koninginnelaan”.

Een knuffelbeer in wielershirt

Gisteren overleed totaal onverwacht Ludo Dierckxsens (1964-2025) terwijl hij aan het fietsen was voor 'Kom op tegen Kanker', 
Patrick Cornillie schreef eerder navolgend gedicht. Het is een mooie hommage aan misschien wel één van de meest aimabele mensen die het wielerpeloton ooit heeft gekend. RIP Ludo.

Ludo Dierckxsens

 

 

Het is Vlaamse kermis, het is feest

als Ludo nog maar een keer demarreert.

Loyaal aan streven en aan strijd is hij

de baroudeur die de wielerharten verblijdt.

Nooit in te tomen wil hij altijd en overal door-

stomen. Om, vertrouwend op zijn derde adem,

finaal en geheel ouderwets kapot te gaan.

 

Vaak onbezonnen, en dus zelden gewonnen,

oogstte hij toch maar mooi het meeste

applaus, heeft hij de Prijs voor het Zwoegen

en het Eerlijke Zweet behaald. Zie maar,

onder die pet op zijn kale knikker, hoe hij

straalt. De smile breder dan zijn kaken,

een knuffelbeer in wielershirt.

 

 

 

 

© Patrick Cornillie

Zonder doel zien dolen - Bloemlezing Alice Nahon

Zouden er in deze tijd anno nu nog mensen zijn die nog de poëzie van ons aller Alice Nahon lezen? Voor wie het zou verbazen: Jazeker zijn er die! In augustus 2021 was er eerder  in Hoboken al een herdenking van de dichteres die bij leven (1896-1933) ooit het lief was van Michel Seuphor en wiens poëzie vaak werd weggezet als zijnde wel érg zoetgevooisd.

Recent nam Gust Peeters het initiatief om een aantal dichters uit te nodigen om mee te werken aan een Nahon-bloemlezing. Die heeft als titel “Zonder doel zien dolen”. Zevenentwintig dichters uit Vlaanderen en Nederland schreven 28 nieuwe gedichten, vertrekkend vanuit een gedicht van Nahon.

De bundel werd vorige zondag 25/5/2025 voorgesteld in de Ridderzaal van het Kasteel van Schoten.

De namen:

Liesbeth Aerts, Daniel Billiet, Monique Bol, Ulrike Burki, Hermine Couvreur, Vanessa Daniëls, Bert Deben, Tom Driesen, Jan Ducheyne, Kees Godefrooij, Elbert Gonggrijp, Goedele Horemans, Anne Meerbergen, Jürgen Nakielski, Leen Pil (+), Yanni Ratajczyk, Antony Samson, Vera Steenput, Runa Svetlikova, Frans Terken, Frank Van den Houte (+), Shari Van Goethem, Gert Vanlerberghe, Leen Verheyen, Tom Veys, akim a.j. willems en Gust Peeters.

Van elk van deze dichters werd werk opgenomen in de bloemlezing.

“Zonder doel zien dolen” kan worden aangeschaft via de gemeente Schoten, via enkele geselecteerde boekhandels of via bestelling bij zonderdoelziendolen@gmail.com tegen de prijs van 15 euro (exclusief verpakkings- en verzendingskosten).

Zonder doel zien dolen - Het publiek tijdens de voorstelling

De archeologie van het hart - Herman Leenders

 Aangetroffen gedichten in het straatbeeld

(en overal elders in de wereld) (30)

Hadden we maar meer dan één hart
verzucht hij. Konden we het afstoten
als een verwelkte bloem
maar we worden verscheurd en verdeeld.

Elk fragment heeft zijn plaats
troost de archeologe die graag in zijn ruïnes wroet.
Voor een lang verhaal heeft zij
aan een scherf genoeg.
Zij tulpt haar lippen
en blaast het stof weg
zoals zijn moeder blies
over zijn geschaafde knie.

© Herman Leenders

Uit: 'Vervalsingen' - 2008

Aangetroffen op woensdag 9 april 2025
thv de dichter.

Verborgen talenten - over Carlos Alleene

Andreas Van Rompaey over 'Comédie humaine' van Carlos Alleene

Carlos Alleene is vooral bekend als cultureel journalist en Roger Raveel-kenner. Hij houdt er evenwel nog andere bezigheden op na waarvan slechts weinigen op de hoogte zijn. In zijn ‘memoires’ Voor ik het vergeet (2019) noemt hij zich ‘een dichter zonder bundel’: ‘Vooral in de lente komt de muze nog eens langs. Dat levert in het beste geval enkele gedichten op waarvan naderhand meer dan de helft wordt geschrapt. Toch is mijn poëziemap, na ruim een halve eeuw, behoorlijk dik. Een bundel is er nog altijd niet. Op enkele intimi na heeft nooit iemand een van mijn gedichten te lezen gekregen.’

Tevens beoefent Alleene de fotografie, wat – met de hulp en aanmoediging van Walter Ertvelt – geleid heeft tot het fotoboek met de aan Balzac ontleende titel Comédie humaine (2025). Ondanks de associatie met het realisme prevaleert de hedendaagse variant, het zogenaamde ‘nieuw-realisme’, waarvan – niet toevallig – Roger Raveel een van de belangrijkste Vlaamse vertegenwoordigers was.

Een van de commentatoren, Rik Van Puymbroeck van De Tijd, vermeldt dat Carlos Alleene dankzij Raveel leerde ‘kijken’. Zijn alledaagse, grauwgrijze straatfoto’s, waarbij het contrast tussen ‘oud’ en ‘nieuw’ naar voren komt, zorgen meestal voor vervreemding. De geïsoleerde positie van de fotograaf-voyeur draagt hiertoe bij. Hij bevindt zich vaak in zo goed als lege landschappen en neemt – soms vanachter een wand – zich verplaatsende personen of naast hem afspelende taferelen waar. Net als Balzac, gaat hij anoniem de straat op en legt hij de mens in variabele maatschappelijke contexten vast: enkele gefotografeerden staan letterlijk op een kruispunt in hun leven. Bijna altijd blijft hij een buitenstaander en een registrator. Alleen kinderen durven weleens in de lens te kijken omdat ze nog geen deel van de sociale ladder uitmaken en dus de verwondering nog niet verloren zijn.

© Andreas Van Rompaey

Comédie humaine, Uitgeverij Snoeck, Gent 2025, ongepagineerd - ISBN 9789461619716

Comédie humaine bij Uitgeverij Snoeck

Carlos Alleene (r) interviewt Jan Vantoortelboom Het Penhuis - zo 10/11/2024 - foto © Paul Rigolle

Het heilige huis uitgebreid

Vincent Van Gelder bespreekt Waar schaduw uit de bomen valt (Uitgeverij P) van Shari Van Goethem en Edward Hoornaert

In het voorjaar van 2022 bezochten Shari Van Goethem en Edward Hoornaert het Eden Kunstenfestival in Roeselare. Daar liet het dichtersduo zich inspireren door creaties uit binnen- en buitenland over de thema’s in het Bijbelse boek Genesis en in het bijzonder de tuin van Eden. Het resultaat van deze buitengewoon vruchtbare ‘kruis’bestuiving (maar liefst 93 gedichten) kunnen we nu ter hand nemen met de bundel Waar schaduw uit de bomen valt.  

In de tuin van Eden werd aan de mens een medemens toegekend. Daarom voelt het ook zo juist dat de dichter zich in dit project kon verlaten op een mededichter; een mannen- en vrouwenstem die de schepping afwisselend bezingen in een samenspel dat herinnert aan de hoogdagen van de kleinkunst (denk Pastorale door Ramses Shaffy en Liesbeth List of Prikkebeen door Boudewijn de Groot en Elly Nieman). Soms kijken man en vrouw mekaar aan en zit God op Haar troon; soms is de spraakverwarring compleet en vonken de gedichten als vuurstenen die de hele hof in as dreigen te leggen; saai is het nooit! Deze spanning waarmee man en vrouw zich tot elkaar (en tot zichzelf) verhouden is door de dichters fijnzinnig uitgewerkt in een bezwerende taal gespeeld op het strakgespannen vel van originele beelden. Zo “struikelen” ze in De aanschouwende (EH) over “de stenen van stilte die zij elkaar voor de voeten werpen” en “liggen” in Drift (SVG) “je lippen onbeweeglijk in je gezicht / als een gedachtestreep die de drift onderbreekt”.

Los van de emotionele wijsheid die in de gedichten verweven zit, is er ook een frisse, haast kinderlijk magische blik aanwezig, bv. wanneer we richting hemel kijken. In De verstandige (SVG) zie je “in het hemelwater […] vogels zwemmen” en in Balans (EH) “meeuwen als laaghangend fruit / uit de wolken vallen”; heerlijke beelden(!) en bijna alsof je door de ogen van Adam en Eva voor het eerst iets ziet vliegen. Toch is er voorafgaand aan elk paradijs al iets verloren gegaan wat herwonnen wil worden, zoals we kunnen lezen in Voormoeder (SVG): “in je ganse lijf heeft een vreemde vrouw / modderige voeten achtergelaten / je wil de afdrukken opgraven / uit jezelf de bestemming naar boven halen”. Het is “het licht” dat “herinnert aan een onmogelijke weg terug” (Nachtvisie, EH). Het zijn slechts enkele voorbeelden van de rijke gelaagdheid die vakkundig is blootgelegd.

Duidelijk is dat Shari Van Goethem en Edward Hoornaert niet aan hun proefstuk toe zijn. Uit de diepste klei van hun psyche hebben zij met een sterk tot de verbeelding sprekende taal een van begin tot eind meeslepende bundel geboetseerd; oftewel “een plek / om je aan vast te zuigen / als aan een borst” (Voorland, SVG); of nóg anders gezegd: 1 + 1 = 3! Ten slotte zou deze recensie niet compleet zijn zonder ook de prachtige opmaak door Uitgeverij P te noemen; al mochten de knappe collages binnenin, eveneens door Shari Van Goethem, gerust de gehele pagina innemen!

© Vincent Van Gelder

Shari Van Goethem & Edward Hoornaert, Waar schaduw uit de bomen valt, Uitgeverij P, Leuven, 2024, ISBN 978-94-64757-62-0

Onderstroom - Eddy D'haenens neemt afscheid

Aangetroffen gedichten in het straatbeeld

(en overal elders in de wereld) (29)

Onderstroom

Verlaat het slijk van rivier en zee,
doorbreek de trilling van nevel
daarboven. Wring zuurstof uit vocht,
ook licht uit de duisternis.
Stijg ten hemel. Schep het goud van de zon
op het bovenste water: hemellicht.

Vertrouw op de wind 
die een lied blaast in octaven.
Vang zo de stuwing van de volle maan,
en spoel met springtij oeverloos aan.
Boen daarmee de straten op
tot ze als een podium glanzen.

Zaai daar engelendons in ieders poriën
En vlieg.
Het is immers tijd voor de onderstroom :
dat vloeibaar kompas
dat droom en verlangen draagt
en vandaag de boventoon voert.

Het wordt wonderlijk
hoe elk hartwater
naakt in het voetlicht staat,
om allen puur en onbeschadigd te zien,
alsof het toch de wereld was die loog.
En dan ieders lach, gulzig en wit.

Daar breekt een eenhoorn uit. En dat ben jij.

© Eddy D’Haenens

Donderdag laatst 8 mei 2025 nam Eddy D'Haenens afscheid als stadsdichter van de Stad Oudenaarde. Hij was zijn stadsdichterschap in mei 2023 begonnen met de publicatie van het gedicht Onderstroom. Dit naar aanleiding van het Cultuurprogramma met dezelfde naam in Oudenaarde.

Omdat dit programma binnen een paar weken opnieuw in Oudenaarde wordt georganiseerd vond Eddy het passend om zijn stadsdichterschap ook met dit gedicht af te sluiten.

Eddy D'Haenens kan als stadsdichter terugkijken op een bijzonder rijk en waardig parcours. Waarvoor, Eddy, in naam van de poëzie en in naam van alle lezers van De Schaal van Digther dank!

Het gedicht 'Onderstroom' verscheen eerder ook al op DSvD. En wel hier. 

Wie de nieuwe stadsdichter van Oudenaarde wordt vernemen we op zaterdag 14 juni 2025.

Label: Aangetroffen gedichten in het Straatbeeld

Eddy D'Haenens neemt afscheid als Stadsdichter van Oudenaarde

In dialoog met een dolgedraaide aarde

Notities bij 'In de wind staan', de vierde dichtbundel van Lieve Desmet.

Recensie: Daniël Franck

In dialoog met een dolgedraaide aarde

‘In de wind staan’ is de vierde bundel van Lieve Desmet, onder meer actief voor ‘Het huis van de dichter’ (Watou) en ‘De eenzame uitvaart’. Eerder verschenen op deze site al enkele gedichten als voorpublicatie uit de bundel, maar dit eindresultaat mag toch nog eens onder de aandacht worden gebracht.

Lieve Desmet wordt nogal eens getypeerd als een moeilijk dichter, maar dat lees je toch niet. Zij laat hier verschillende aspecten van zichzelf zien. Dat vindt ook zijn weerslag in de verschillende aspecten van haar dichterschap. Wanneer het nodig is communiceert zij zeer open en helder, maar in de momenten van inkeer tot zichzelf dikt ook de taal in, wordt die meer aftastend en laat dan ook het ongezegde zinderen.

Vertrekpunt is de existentialistische visie op de condition humaine of zoals het in de flaptekst wordt verwoord: “Tot we weer in het zeegat verdwijnen, staan we aangespoeld in de wind.” Toch blijkt dat je er iets van kunt maken, van dat in de wind staan, maar dat moet je als mens zelf veroveren.

               (fragment uit) ‘Plus1’

Wij durven op dit blauwe uur
in de wind staan met wat we leerden
afleren, tot we weer voeling kregen met de planeet en het hart.

Kom uit je kot en stap mee in schone kleren.
Als vaardige strijders willen wij vuur oppoken
water delen, recht spreken voor de natuur 

van noord tot zuid. Present zijn in uithoeken
in de kleinste huizen van steden een open vraag stellen bij de thee.
Want we geloven in een universele grondtoon 
één zuurstofrijke luchtstroom voor iedereen.

We ontmoeten in deze bundel zeker een geëngageerd dichter, zoals al blijkt uit haar betrokkenheid bij ‘De eenzame uitvaart’, maar Lieve Desmet gaat duidelijk geen enkel pijnlijk maatschappelijk thema uit de weg en dus krijgen we ook onder meer gedichten over Sanda Dia, transmigranten, jongeren met verstandelijke beperking enzovoort. Ze doet dat in heldere, goed afgewogen taal.

Daarnaast komen ook afscheid en het daarmee gepaard gaande verdriet nadrukkelijk naar voor. Dat blijkt al heel snel uit het gedicht ‘Broer’ en blijft een rode draad, zoals naar het einde toe:

 

De laatste kamer

Nog in zijn vel, wijst hij naar het stollend bloed,
zijn blauw gevlekte handen, schriftuur van de lang gevreesde gast.
In deze kamer is wat wij zwijgen taal
waarin mijn huid van dochter verduurt tot perkament. 

In het restje tijd ligt onze bloedlijn open.
Ik die nooit eerder zijn leerling wilde zijn, ik neem aan 
dat dit sprakeloze samen in de ogen kijken voorbij de pijn
troost is, dat hij hier voor mij de zwarte mantel afneemt,
de strenge man de zeis ontneemt. 

Nauwer kom ik niet, besef ik,
als ik met de koude hendel in de hand
de deur moet sluiten. Straks
spreek ik als vallend water alle krassen uit.

 

In deze thematiek dwingt Lieve Desmet de lezer wel tot aandacht en een zekere traagheid bij het lezen, maar voel vooral hoe ze de emoties kanaliseert naar taal, haar houvast. Die emoties worden in deze bundel zeer zeker niet geschuwd, maar de met precisie afgewogen dichtkunst houdt het geheel in balans. Een gave taalbeheersing wordt voortdurend gekoppeld aan geconcentreerde betekenis.

Tussendoor zijn er ook gedichten bij het werk van kunstenaars, zoals van Roland De Winter wiens tekening de cover siert. Knap is dat deze gedichten er ook staan zonder ondersteuning van het beeld.

Er is aan deze gedichten gewerkt tot de taal blinkt als een gepolijste diamant. Voor en achter is er een verlangen naar zee, naar horizon, weg van deze wereld die zo verwond is en waarvan de wonden zich zo moeilijk laten behandelen. Als mens en zeker als geëngageerd mens streven we naar eenheid en harmonie. We kunnen dat wel gebruiken en deze poëzie steekt daartoe een helpende hand uit.

 

© Recensie: Daniël Franck 

Lieve Desmet, In de wind staan, Uitgeverij P, 2024, ISBN 978-94-64757-53-8)

 

Venetië - Pieter Sierdsma

Venetië


Een waas van licht splitst op de koepels,
het baadt filigrijn in het water van de lagune,
de smalle spitsen van de gondels bewegen vederlicht.

Aanleggen en verlaten,
de stad drijft op licht vertrokken van smalle kaden,
de trage opmars van meerpalen,
stille eskaders die geduldig op de vloed uitrijden.
Tijdig overschrijven ze natte regels ingehouden
van de stil oprijzende gebouwen.

De zon snijdt lichte vlakjes flinterdun tapijt
voor het feest, een optocht van kardinalen
en zegelbewaarders in hun statie.

Riemen haken even in het water
met geluiden die kort uitglijden,
zo snel aan de haal gaan met een verleden.
Ook wat nog komt is gelijkmatig op de heldere rimpeling
in een lichte doezelig verzoend met eeuwig.


© Pieter Sierdsma

Een halte in de stroom van Hans Van Miegelbeek-De Uitnodiging!

 

Na de voorpublicatie van drie gedichten uit de debuutbundel 'Een halte in de stroom' van Hans Van Miegelbeek hierbij ook nog 's de uitnodiging! 
De bundel is een nieuwe publicatie van Uitgeverij Archipel!
Voorstelling op zondag 25/5/2025 om 15:00 uur in OC Melac in Zwijnaarde.

Aan zee - Hans Van Miegelbeek

Aan zee

 
we rollen uit aan zee
de zon licht op, wind trekt aan de huid 

geen golf kent zijn gelijke
onze cadans van binnenlander breekt 

een dag strekt zich uit tussen handdoekliggen en pootjebaden,
tussen het ongemak van klevende korrels en afspoelende zee 

op de klinkers van de promenade een patroon van zigzag
we struinen van nieuwste zomermode naar déjà-vu 

rode gloed snakt naar een zalvend terras
maanwitte schorten regelen het op en af van glazen 

gespoeld keren we om

© Hans Van Miegelbeek

Voorpublicatie (3/3) uit de debuutbundel ‘Een halte in de stroom’ van Hans Van Miegelbeek die op zondag 25 mei 2025 om 15:00 u. voorgesteld wordt in zaal Melac, Dorpstraat 31, 9052 Gent-Zwijnaarde.
De bundel is een uitgave van Uitgeverij Archipel.

Gastdichters op 25/5/2025 zijn Roel Richelieu Van Londersele, Annemie Deckmyn, Steven Van de Putte en Ludo Bleys. Het interview is van Rob De Winter (radio Tequila) en er is muziek van Isaac Poels (altiviool).

Kabeltruikind - Hans Van Miegelbeek

Kabeltruikind

vroeger was fier en warm
in moeders gebreide kabeltrui
een draadje als rest, niet ragfijn
of grof maar uitgerokken 

haar ruggengraat kronkelt
nu tegendraads tussen haar eerste string
en laatste nektattoo 

vriendjes, pardon, friends
doen haar wisselen van gedachtengoed
wij, schuldig bevonden
aan haar opgewarmde planeet
werken veel te lang om een pensioenkoek
te delen met een halve wereld 

ze gaat voor alleen maar beter
wil geen eigen kind op uitgedroogde bodem 

een avondzoen kan ze nog niet missen
nieuwe wol wacht op zolder

© Hans Van Miegelbeek

Voorpublicatie (2/3) uit de debuutbundel ‘Een halte in de stroom’ van Hans Van Miegelbeek die op zondag 25 mei 2025 om 15:00 u. voorgesteld wordt in zaal Melac, Dorpstraat 31, 9052 Gent-Zwijnaarde.
De bundel is een uitgave van Uitgeverij Archipel.

Gastdichters op 25/5/2025 zijn Roel Richelieu Van Londersele, Annemie Deckmyn, Steven Van de Putte en Ludo Bleys. Het interview is van Rob De Winter (radio Tequila) en er is muziek van Isaac Poels (altviool).

Lijnen - Hans Van Miegelbeek

Lijnen

strak zijn de lijnen van het huis
hagen en struiken op maat geknipt
er is een tuin voor groen en blote voeten
waar zij kan groeien in haar dans 

hij hangt er rond als een kater, krabt
aan het achterpoortje, zij geeft hem meer dan een kier
in een pas de deux krijgen voeten vleugels
flirten pirouettes en sprongen met een grens 

een zwanger verhaal zoekt een eigen nest
vindt een huis met zachtere lijnen, langer het gras
hagen en beuken milder geknipt 

tot ook zij ouder worden

 

© Hans Van Miegelbeek

Voorpublicatie (1/3) uit de debuutbundel ‘Een halte in de stroom’ van Hans Van Miegelbeek die op zondag 25 mei 2025 om 15:00 u. voorgesteld wordt in zaal Melac, Dorpstraat 31, 9052 Gent-Zwijnaarde.
De bundel is een uitgave van Uitgeverij Archipel.

Gastdichters op 25/5/2025 zijn Roel Richelieu Van Londersele, Annemie Deckmyn, Steven Van de Putte en Ludo Bleys. Het interview is van Rob De Winter (radio Tequila) en er is muziek van Isaac Poels (altiviool).

Stek - Kenneth Swaenen

 

Stek

Er zit tamtam in je jaszakken

beslist geknipte 

stengels en bladeren

voor je uitgebloeide kinderkamer

een speeltuin wild en weelderig

verschijnt in elk seizoen

met dit als voorwaarde:

totale verwaarlozing

ook ik breek

een stuk van je af

houd luchtwortels lang

genoeg onder water

mijn stek

maakt aan

kleur heb ik van jou.

© Kenneth Swaenen

Voorpublicatie uit ‘Blos’ de tweede bundel van de dichter. De bundel wordt voorgesteld in het Letterenhuis op 24/5/2025 om 16:00 u.

Meer info via dit Digther-bericht.

Tina - Kenneth Swaenen

Tina

Toen je naam al gebukt ging
en glanzend wit pluis plukte
had je een leven in handen
zonder een grein ambitie
ooit nog wind te vangen

maar rock-‘n-roll heeft
een sterke afterbeat

als verwanten verdwijnen
moet je kiezen tussen
moederziel alleen te blijven
of wat je al vergaarde
tot sterke draden te twijnen

aan je leden verbonden
heb je niet enkel het podium
maar ook de korrel gevonden
al is je zelfgebouwde marionet
snel een lappenpop geworden

touwen heb je niet uit handen gegeven
het gaat om wat mannen van je nemen
en hoewel ze vaak genoeg
je veerkracht overstegen
nam je de benen

dát is pas sexy

na spinnen komt weven
al blijft het moeilijk te geloven
dat je het gemaakt hebt:
het ademt, katoen

prikt niet meer.

© Kenneth Swaenen

Voorpublicatie uit ‘Blos’ de tweede bundel van de dichter. De bundel wordt voorgesteld in het Letterenhuis op 24/5/2025 om 16:00 u.

Meer info via dit Digther-bericht.

Zilverwerk - Kenneth Swaenen

Zilverwerk

Boven op je kamer leer je luisteren
naar opengaande laden, kletterend 
bestek en de impasse die daarop volgt

hoe elke kamer die kamer dreigt 
te worden, hoe iedereen lijkt te spreken 
met messen en vorken in hun mond

zelf zou je uit zilverwerk bestaan
want zwaar, onzuiver en in contact
met de lucht zie je zwart voor ogen

en toch poets je jezelf te vaak op
zelfs schaduwen heb je geprobeerd
met zoutkristallen uit te wassen

onze lichamen zijn bewijs geworden

dat we hopen een plek te vinden
zoals kauwen hun vleugels
op de rug laten rusten.

© Kenneth Swaenen

Voorpublicatie uit ‘Blos’ de tweede bundel van de dichter. De bundel wordt voorgesteld in het Letterenhuis op 24/5/2025 om 16:00 u.

Meer info via dit Digther-bericht.

'Blos' - de tweede dichtbundel van Kenneth Swaenen

Bij Uitgeverij De Zeef verschijnt eind mei met ‘Blos’ de nieuwe en tweede bundel van Kenneth Swaenen. Zijn goed onthaald debuut Witte dwergen werd in 2021 bekroond met de Zeef-Poëzieprijs en uiteraard eveneens door ‘De Zeef’ gepubliceerd.

Blos wordt voorgesteld op zaterdag 24 mei 2025 om 16:00 uur in het Letterenhuis in Antwerpen.

Je kunt Blos vooraf al bestellen via Uitgeverij De Zeef en de bundel op de voorstelling zelf meenemen aan een voordeelprijs van €18.

Meer info: website Kenneth Swaenen

De komende dagen publiceert De Schaal van Digther hier drie gedichten in voorpublicatie. Waarvoor dank.

Het programma op 24/5/2025:

Presentatie: Katelijne Sommen

Inleiding: An Leenders

Yannick van Puymbroeck, Elise Vos en Kenneth Swaenen lezen voor.

Er is muziek van IJsbrand. Roel Richelieu Van Londersele overhandigt het eerste exemplaar waarna receptie en signeersessie.

Meld je aan via kennethswaenen@gmail.com en info@uitgeverijdezeef.be

Uitgeverij de Zeef 

Kenneth Swaenen op Poëzie Centraal

Kenneth Swaenen - Foto: De Oude Pastorie

Halverwege het zebrapad - Pieter Drift

The Road-© Pieter Drift

Halverwege het zebrapad

 
Halverwege het zebrapad staat Melchior stil op het middelste witte blok. Hij wacht op wat komen gaat. Het snelle klikken van het voetvangerslicht vertraagt. Zijn gezicht naar beneden gericht, ogen gesloten. Als ze zouden willen, kunnen ze langs me rijden, denkt hij. Iemand achterin de rij auto’s begint te toeteren.

‘Meneer,’ hoort Melchior. ‘Kunt u een beetje doorlopen?’

Hij doet net alsof hij het niet hoort. Woorden doen hem niets meer. Alles draait om daden.

‘Meneer.’ Opnieuw dezelfde stem. ‘Kunt u een paar stapjes zetten zodat iedereen weer door kan?’

De toon is niet onvriendelijk. Hij voelt dat iemand hem bij de arm pakt en meeneemt. De neiging om tegenwicht te bieden laat hij varen. Hij wachtte op daden en dit is er eentje. Eigenlijk had hij hardhandigheid verwacht. Nog meer getoeter. Iemand roept uit zijn autoraampje: ‘Kunnen die ouwe mensen niet gewoon doodgaan?’

Melchior kijkt Maria aan. ‘Zullen we nog even blijven staan?’

‘Jij wilt echt graag dood hè?’ vraagt ze.

Melchior begint te grinniken. Samen lopen ze naar de overkant. Twee auto’s kunnen erdoor, maar daarna is het verkeerslicht weer op rood gesprongen. Maria laat hem los en hij wil zich direct weer omdraaien, maar zij houdt hem tegen.

‘Niet doen,’ fluistert ze. ‘Mensen zijn tegenwoordig niet meer zo aardig.’

‘Was dat vroeger dan anders?’ vraagt Melchior.

‘Wat ben u van plan?’ De vraag klinkt gemeend.

‘Kijken wat er gaat gebeuren.’

‘Wat denkt u? Mensen worden boos.’

De vrouw pakt hem bij de hand en begeleidt hem naar het eerste terras dat ze tegenkomen.

‘Wilt u een kopje koffie?’ vraagt Maria.

‘Graag.’

Ze bestelt twee koppen koffie. Melchior wacht op wat komen gaat. Als de koffie voor hem is neergezet, wil hij direct het koekje pakken. Maria legt haar hand op zijn hand.

‘Heeft u last van etalagebenen?’

Melchior schudt zijn hoofd. ‘Nee, ik wilde echt weten wat er zou gebeuren…’

Maria pakt het koekje uit zijn hand en stopt het in een keer in haar mond.

‘…en toen verstoorde ik het,’ zei ze met volle mond.

‘Nee hoor, maar eigenlijk wilde ik vooral weten wat de automobilisten zouden doen.’ Melchior pakt het koekje van haar schoteltje en neemt snel een hap.

‘Elke handeling heeft een consequentie.’ Hij stopt de rest van het koekje in zijn mond. ‘Zelfs als je denkt dat er niets op volgt, dan is het gebrek de consequentie.’

‘Dat is geen consequentie. het is vaak alleen maar gebrek aan stilstand. De tijd kan niet stilstaan op de wereld. Er moet wat gebeuren. Het doet er niet toe wat. Ik geloof niet in de vlinder die een orkaan veroorzaakt heeft. Alles is chaos. Zelden zijn de gevolgen logisch.’

Melchior nipt aan zijn koffie.

‘De woorden die jij tot mij richt zijn het gevolg van mijn handelen. Anders had je ze niet tegen me uitgesproken.’

Maria lacht. ‘Touché.’ Ze drinkt haar kopje leeg. Op het laatst houdt ze hem vijf centimeter boven haar mond ondersteboven. Melchior ziet nog twee druppels in haar keel vallen.

‘Niets is voor niets,’ zegt hij.

‘Of alles is voor niets,’ antwoordt ze. ‘Zullen we nu wat anders drinken?’

‘De consequentie van koffie.’ Alle twee schieten ze even in de lach.

Bijna twintig jaar waren Melchior en Henriëtte bij elkaar geweest. Nooit had hij gedacht dat hun bestaan alleen maar een kaartenhuis was geweest. Een half jaar geleden kregen ze ‘s ochtends ruzie om iets kleins. Daar was het begonnen: het einde. Hij wist niet eens meer waar het over was gegaan, maar wist nog wel dat hij begonnen was. Henriëtte was huilend het huis uitgelopen. Als hij het toen had goed gemaakt was er niets gebeurd, maar hij bleef mokkend aan de ontbijttafel zitten. Ergens was iets misgegaan, maar hij wist niet precies waar. Na een half uur besloot hij toch achter haar aan te gaan. Zijn woede was onterecht geweest en die kon hij alleen maar ongedaan maken door zijn excuus aan te bieden.

Aan het einde van de straat bij de zebra was een opstopping. Er was iets gebeurd. Melchior ging er naar toe en zag Henriëtte liggen. Ze lag er gek bij. Iets klopt niet aan haar, maar zijn hersens kregen niet het juiste antwoord tot iemand het hardop zei.

Na twee wijntjes zijn ze nog niet uitgesproken. Voor het eerst, na de dood van Henriëtte, heeft Melchior het gevoel dat hij wenst dat er nooit einde aan dit gesprek zal komen. Maria roept dezelfde warmte op als Henriëtte. Hij wil haar vertellen over die dag. De dag dat alles mis ging.

Plompverloren begint hij met de eerste woorden die aan zijn huig plakken. Wat daarachter verstopt ligt, weet hij nog niet. Hij vertrouwt op de ogen van Maria. Zij zullen hem leiden.

Als hij alles verteld heeft, pakt Maria zijn handen en kijkt hem aan. Even opent ze haar mond maar sluit hem weer. Hij hoort haar even slikken.

‘Wat gruwelijk,’ zegt ze uiteindelijk.

Melchior knikt.

Maria knijpt in zijn handen.

‘…Ik wilde testen wat er met mij zou gebeuren,’ zegt Melchior.

Melchior en Maria staan met z’n tweeën voor het voetgangerslicht. Maria had in het café voorgesteld om nog één keer, en nu met z’n tweeën, stil te gaan staan op het midden van het zebrapad. Om het af te leren. Het licht springt op groen. Maria pakt zijn hand en samen steken ze over. Halverwege stoppen ze. Ze ziet het voetgangerslicht rood worden. Melchior en Maria kijken elkaar aan en wachten op wat komen gaat.

© Pieter Drift

Over de auteur
Pieter Drift (1967) studeerde in 1991 af aan de kunstacademie te Rotterdam. Hij etst, tekent en schrijft. Zie pieterdrift.nl. Samen met Willem Jakobs vormt hij sinds 2012 een kunstenaarsduo. Werk te vinden op jakobsdrift.nl. Publicaties in o.a. Extaze, Ballustrada, Tijdschrift Ei, De Optimist en Ambrozijn.