De eerste maal dat ik zweeg
wanneer ik het haardvuur had aangewakkerd een gedicht voor haar
schreef dat ik
hopelijk in mijn leven tweemaal lees.
De eerste maal dat ik whisky dronk
zij mij deed geloven dat ik dichter was en die keer dat ik geen whisky
dronk
zij vond dat ik
in alles veel te nuchter bleef.
De eerste maal dat ik ervan droomde zelf dat lege blad te zijn
ik geef toe
naar haar verlangde in die mate
dat zij zelf op mij zou willen schrijven.
Al was het maar dit simpele gedicht.
De eerste maal
dat er géén kaarslicht op de tafel viel bij het avondeten
dat begon omdat het moest
dàt licht
dié bliksemschicht van vuur en pijn en vragen om te blijven.
© Etienne Van den Steen
Uit
‘Muziek, Glas en Tegenlicht’, typoscript van een nieuwe dichtbundel van Etienne
Van den steen in wording.
Aquarel: © Etienne Van den Steen
1 opmerking:
Knap gedicht zowel de diepere inhoud en de schrijfstijl
Een reactie posten