Gebekte

Uit wasdom geslagen tot woorden, tot nevel en vlek,
wacht ontrouw de dood, opgeschrikte vogel van stralend
vlerkende weeromstuit: afgedragen, nagedragen vademende
adem, tot steels spreken geschikt. Daar! Omgekomen met

zich meedragend woordenstroom, tot afpeigerend zoeken,
nogmaals; molen malend om wind te verkrijgen, om niet.
En toch de gevederde hand klemzet, afstoft de sneeuw,
tot ranzige woning in het helle, onvolrezen. Deze beving

op je lippen nalezend, deze huivering optillend tot nader
order. Daar, onder huidschilfers verzworen, hier, uit tering-
long gewonnen, in nadering toegezuiverde, inkrimpende
mare tot je lippen geheven, uit oorlogsschuld opgedolven

buit, gebekte.



© Bart Vonck


Zie ook dit Digther-bericht: Bart Vonck: Vijf gedichten in voorpublicatie

* Teloor, zalig – Woe 19/11/2014
* Samen, uiteen – Do 20/11/2014
* Gebekte – Vr 21/11/2014
* Uitzicht – Za 22/11/2014
* Storm – Zo 23/11/2014