Twee excerpten uit 'Naar Aristoteles' graf' van Stefaan Pennynck
Excerpt 1
op geen Acropolis wil ik wonen
geen dienaars aan mijn voet
leven van wat de dag mij biedt
dankbaar voor wat mij voedt
zonnestralen drinken
fluiten in het riet
met een pastorale klinken op
de tonen van een vrolijk lied
kopzorgen noch warrels
aan mijn hoofd
elk streven en materiële dwarrels
alle ambitie uitgedoofd
heb nooit in ambitie geloofd
enkel een vrouw graag zien
kinderen, een gezin
maar moest moeten
dwingelandij, moderne slavernij
voor geld en overleven
steeds maar geven
tot ik stikkend begon te hijgen
geen adem meer kon krijgen
één met de natuur wil ik leven
de oude schrijvers wil ik lezen
de moderne stad wil ik verlaten
voor ik het minste begin te haten
Excerpt 2
het wordt een lange baan
maar ik wil die zeker gaan
de weg langzaam verkennen
en Aristoteles leren kennen
het zal veel van mij vergen
wegen, dalen, bergen
regen zal mij tergen
zon zal mij schroeien
bij tegenspoed
zal ik innerlijk groeien
het einde tegemoet
weer openbloeien
verzen zal ik schrijven
verzen zijn mijn kracht
de verzen zullen komen
aan de tombe in mijn dromen
was Penninc van mijn geslacht
hij die Walewein heeft gebracht
ik denk en hoop het zoet en zacht
het idee alleen al geeft mij kracht
geen essays, geen traktaten
nota’s of summaries wil ik maken
alles is tot treurends toe gezegd
ten dode letter neergeschreven
© Stefaan Pennynck
Het boek 'Naar Aristoteles' graf', een 17 bladzijden lang imaginair reisgedicht in kwatrijnen met tussenzangen over heden en verleden, helden en goden, met verwijzingen naar oude en recente verhalen.
Meer info via dit Digther-bericht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten