Poldertaal
alles kun je als houvast grijpen
de trap naar de kruin van de dijk
treden die niet naar beneden komen
de toonladder die het net niet haalt
omdat het huis allang leeg staat, het huis
waarin alleen nog een peertje brandt
op de zolder, waar het nacht is
de gerande kringen beneden
in de pastelkleuren lijken echt
of is het doorgelopen stucwerk, de schuif
naar een wissel in blessuretijd
om maar niets af te hoeven wimpelen
alsof je voor het eerst van jezelf opkijkt
als je ziet dat taal de polder niet redt
omdat ijsbergen op drift tanden tonen
met eigen water als gezworen kameraden
in de grote stad ver weg, vult een lopende
band het bovendek van de parkeergarage
met auto’s
die niemand bewaart, een blanco blik
waar niemand thuis is
© Bert Struyvé
Geen opmerkingen:
Een reactie posten