een mens houdt zich afzijdig als een rups
hij voedt zichzelf met niets dan adem
weeft langzaam tot hij om zichzelf is komen heen te liggen
en plots is er het vermogen warmte vast te houden
kruipt het donker dichterbij en slaat het bed alsnog
een brug – over zijn wankele bodem
keert hij om en aan de overzijde wacht
de vleugels dicht een vlinder ingesponnen
© Edward Hoornaert
Voorpublicatie uit de bundel ‘Wij vreemden’ die komende vrijdag 6/5/2016 om 20:00 u wordt voorgesteld in het Leeshuus te Oostende.
Nawinter
Cocon
Vloeiing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten