Tussen dolfinarium en mortuarium, piloot en zwaluw,
zon en sterrenhemel, iets en niets: dat viel nog mee.
Maar tussen koeltorens en kerken, lijkwagen en taxi,
tussen jouw drie zoontjes en hun luisterteddy’s? Nee.
Tussen beeltenis en dokter zag je evenmin verschil
en smeekte beiden om een wonder. Om te mogen zien
zou jij desnoods tot Lourdes kruipen, zei je ongeveinsd.
De dokter beet: wat weten heiligen van keratoplastie?
De oogbank leverde het hoornvlies. Toen bedankte jij
de doden (niet de goden) voor het beste van zichzelf.
Het licht, dat na de ingreep sijpelde in jouw gezicht,
begon contouren in te kleuren – hemeltergend traag.
Je stapte door de kamers zonder blindenstok, genoot
nog vele jaren na. Voorheen van duisternis genezen,
zag jij zonen, al verloren zij jou langzaam uit het oog.
Bij drie versleten teddy’s las je soms nog braille voor.
© Rik Dereeper
Voor bovenstaand gedicht ontving Rik Dereeper (°1962) verleden week in de kerk van Kats de Jacob van Maerlantprijs voor poëzie - editie 2015.
Hiermee bevestigt de West-Vlaamse dichter zijn groeiende reputatie als poëtisch prijsbeest met slokopallures. Dit voorjaar werden hem immers ook al de Poëzieprijs van de stad Izegem en de Literaire Prijs van de stad Harelbeke toegekend. Eerder was Dereeper ondermeer ook al laureaat van de literaire prijzen van Keerbergen (2006), CC Boontje (Sint-Niklaas, 2010), Nieuwegeinse Literatuurprijs 2011 (Nieuwegein, 2012) en de derde prijs van de Turing-wedstrijd (2012).
Misschien, Rik, wordt het nu wel 's tijd om definitief werk te maken van die uiteindelijke debuutbundel?
Extern:
Rik Dereeper wint Maerlant Poëzieprijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten