Zo werd het stilaan later. In het glas op de tafel
zoekt water een vorm.
Ik vraag me af of er iets dieper ligt
wat het oppervlak
kan verklaren:
I’ m just
scratching on the surface,
het is me
wat. Bladerend in wat woorden,
op zoek
naar iets wat blijft. Inzicht zonder het
te
begrijpen, zo leek het me nog het beste
te
verklaren. Waarom lief weg en de
luchtbellen
in het glas
elkaar nooit raken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten