Voor het licht uitgaat
schoorvoetend onder de
regendouche,
bedacht voor de val,
wrijven zij elkaars rug,
herkennen de plooien
van hun trage lijven,
kussen nog steeds met
gesloten ogen
de wereld had voor hen
nooit grenzen.
op de bedampte spiegel
trekt hij een lijn.
nu de horizon nadert,
haalt het sparen van de
rug het van de liefde
in bed een handdruk
voor het licht uitgaat
Dit gedicht is een gedicht dat Luc C. Martens schreef n.a.v. de voorbije poëzieweek in januari. Hij ging met dit gedicht in op het thema “Lijfelijkheid” en dan specifiek als persoonlijke invulling “Lijfelijkheid bij ouderen”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten