Toy girl
zij stapt traag, vastberaden met wandelstok
hij volgt, waakt met vaste tred, ze dragen sneakers,
leggen badhanddoeken op de eerste rij, zetten
de parasol laag, schuilen voor de laatste zonnesteek
zij draagt een doorzichtig strandgewaad
en zwarte bikini, alle plooien in harmonie,
streelt zijn bruine buik, grijpt het grijze dons
houvast na elke uitgeraasde storm
zij leest dikke boeken, hij haalt cocktails,
zij is mijn toy girl zegt hij aan de bar,
ik ben achtentachtig, zij twee jaar jonger
de zee te ver, het zwembad te diep,
onder de parasol blijft zij zijn lief
Dit gedicht is een gedicht dat Luc C. Martens schreef n.a.v. de voorbije poëzieweek in januari. Hij ging met dit gedicht in op het thema “Lijfelijkheid” en dan specifiek als persoonlijke invulling “Lijfelijkheid bij ouderen”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten