(1)
Staat ons te wachten met in zijn handen wachten, wat er in zijn handen
kan liggen als ontwapenend zuiver maar gevaarlijk. Ons staat zo
te wachten wat wij niet willen wat ons te wachten staat.
Tot het zich omkeert en zich in ons nekvel vastbijt.
(2)
Ook als we niet willen staat ons dat te wachten, als het allemaal doorgaat
zoals ons te wachten staat. We staan ons rondom met toegeslagen schreeuw
te mekkeren dat het geen pas heeft zoals wij daar staan, zo.
En onze mond een vuurhaard.
(3)
Komen we ons nooit meer los van onszelf daar in lompen gevorderd, zo
schijnt het leven ons toe. En wij ontnemen het zijn schittering zoals wij hen
van het leven ontnemen wat ons te wachten staat.
(4)
Zie ze daar aangedaan staan en ontdaan in hun naakte vluchten
dat zij op zee voor ons uitplooien om ons vergeefs te vlug af te
zijn en ons alles te ontnemen wat wij al lang geleden
verspeelden maar het niet wetend staan wij rondom ons,
de gelederen gesloten, rond wat ons zo te wachten staat.
© Bart Vonck
(Werk in voorbereiding)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten