wuiven zeeanemonen kalm in het blauw
zwemmen sierlijke sluierstaartvissen
je hart zet uit als waaierend wier
maar bloed van schaamte stijgt
naar je wangen want je weet al
te goed hoe het verder zal gaan
de game op de iPad schiet zeepaardjes neer
laserguns mikken op sluierstaartvissen
geen zeeanemoon zal nog deinen
de Disney-prinses zal dreinen om meer
algoritme-gestuurd altijd weer meer
nog vult zacht avondlicht de kinderkamer
maar je hart trekt al samen van spijt.
© Cora de Vos
Dit gedicht werd in de laatste editie van de Poëzieprijs van de Stad Oostende bedacht met een nominatie. Cora de Vos was daarmee niet aan haar proefstuk toe want ook in de editie 2017-2018 bereikte ze de eindronde van tien nominaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten