i.m. Sint-Jozefscollege/Tielt
Leegte vult de gangen, mossponsjes houden
muren bijeen, wat tranend ademt in de voegen nog.
Diepgroen ranonkelt zich om wat hier ligt
voorbij te wezen, wat opspat van de vloer
Noem het melancholie, terugwillen van tijd.
Stenen steunen tegen beter weten,
licht vreet mortelspijs, vocht splijt muren.
Er is geen zekerheid, geen duren.
© Jan van meenen
Voorpublicatie uit 'De zee is een zij' van Jan van meenen die op zaterdag 23/2/2019 wordt voorgesteld in de Bib van Harelbeke.
Meer info via deze Digtherbladzijde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten