Ik vlucht uit bed, eet
een belegd broodje om
op krachten te komen
van een nachtmerrie,
zucht tot in mijn kruis.
Fietsend door het dorp
kom ik een vrouw tegen
met een hondse oogopslag.
Om de hoek rij ik broeierig
mijn schaduw achterna.
Ik doe boodschapen. In
mijn stamcafe is de dood
van een grijze gast stof
voor een vrolijke babbel.
Zijn laatste ademtocht bruist
in het schuimend bier.
Bij de slager vraagt een klant
of ik nog poëzie schrijf. Ik knik
en koop twee worsten. In dit
geloof wil ik verder bestaan.
© Julien Vangansbeke
Extern:
Julien Vangansbeke 80, een kleine hommage - Jan M. Meier
Toespraak Julien Vangansbeke - Harelbeke, 5/2/2016
"Tot de vrienden van de Poëzie" - Toespraak Julien Vangansbeke - Drongen, 7/2/2016
Yang-Poëziereeks-Site
Geen opmerkingen:
Een reactie posten